Για τη μη συγκρότηση προεδρείου στην ΑΔΕΔΥ

ΔΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΕΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ-ΚΙΝΗΣΕΩΝ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ

ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

ΓΙΑ ΤΗ ΜΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΔΕΔΥ

Θεωρούμε υποχρέωση μας να τοποθετηθούμε ξανά πάνω στο ζήτημα της μη συγκρότησης του Προεδρείου της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ, με αφορμή και την ανακοίνωση της ΑΑΡΣ στην οποία επιχειρείται να αποδοθούν ευθύνες στις Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις για τη μη συγκρότηση Προεδρείου.

Η ΑΑΡΣ, γράφει συγκεκριμένα για τη δυνατότητα συγκρότησης:

"Αυτό το προεδρείο θα μπορούσε να συγκληθεί στη βάση ενός μίνιμουμ προγράμματος, που θα

προωθούσε την πάλη για το σταμάτημα των απολύσεων και των ιδιωτικοποιήσεων δημοσίων υπηρεσιών, το σταμάτημα των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας εργαζομένων, τη διαγραφή και το κούρεμα των δανείων κλπ, καθώς και τα θέματα της οργανωτικής ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος."

Σε αυτή την τοποθέτηση, έχουμε να πούμε τα εξής:

Καταθέσαμε μια πολύ συγκεκριμένη πρόταση για ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα δράσης και τη συγκρότηση με αυτό το πρόγραμμα ως βάση ενός Προεδρείου δεσμευμένου σε αυτό. Ένα πρόγραμμα στο οποίο κάναμε σαφές ότι όλα αυτά τα προβλήματα πηγάζουν από την πολιτική που εκπορεύεται από την ΕΕ σε αγαστή συνεργασία με τις Ελληνικές Κυβερνήσεις. Για να εντοπιστούν οι υπεύθυνοι για να προσανατολιστεί το κίνημα στο ποιος είναι ο εχθρός του και να θέσει τους στόχους του (εκτίμηση την οποία παραβλέπουν οι συναγωνιστές στην ανακοίνωση τους).

Τα μέχρι τώρα δεδομένα, όπως έχουν διαμορφωθεί από τις τοποθετήσεις των παρατάξεων και των μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής, δείχνουν πως δεν υπάρχει η πλειοψηφία (που επικαλούνται οι συναγωνιστές) για την υλοποίηση ενός προγράμματος με τέτοιο πολιτικό πλαίσιο.

Από τα 17 μέλη της ΕΕ τα 8 ανήκουν στη ΔΑΚΕ και την ΠΑΣΚ (σε διάφορες εκδοχές τους με τις εσωτερικές διαφοροποιήσεις τους), τα 2 στο ΠΑΜΕ που δεν ψηφίζει τίποτα και δεν δεσμεύεται σε τίποτα, αλλά ούτε οι άλλοι 7 διαμορφώνουν μια συμπαγή μειοψηφία.

Αυτή είναι η αντικειμενική πραγματικότητα. Κι αυτό αποτυπώνεται με έμμεσο τρόπο και στην ανακοίνωση της ΑΑΡΣ όπου στην πρόταση τους για συμφωνία για Προεδρείο γράφουν:

"...επανέφερε (η ΑΑΡΣ) την πρόταση για εκλογή αγωνιστικού προεδρείου, από τις δυνάμεις της Α.Α.Ρ.Σ, του ΠΑΜΕ, των Συσπειρώσεων και της Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής, χωρίς τον αποκλεισμό και άλλων δυνάμεων που θα μετάσχουν και να στηρίξουν ένα τέτοιο προεδρείο."

Έμμεση ομολογία του προβλήματος, είναι το ότι στην πραγματικότητα η προηγούμενη θέση της ΑΑΡΣ για Προεδρείο συγκροτημένο στη βάση μιας συμφωνίας προγραμματικής-αγωνιστικής προοπτικής αναιρείται.

Η επιλογή της ΑΑΡΣ, σήμερα, είναι να καλούνται οι Παρεμβάσεις-Κινήσεις -Συσπειρώσεις, να μπουν σε μια λογική διαχείρισης και να κάνουν αυτό που οι δυνάμεις της ΑΑΡΣ, έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια, να συμμετάσχουν σε ένα Προεδρείο περίπου αναλογικό (χωρίς τον αποκλεισμό και άλλων δυνάμεων). Ένα τέτοιο Προεδρείο κατά την άποψη μας, δεν δίνει διαφορετικό μήνυμα και -κυρίως-

δεν διασφαλίζει μια άλλη γραμμή στη στάση της ΑΔΕΔΥ στα εκρηκτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.

Δηλώνουμε σαφώς, ότι συμμετοχή στη διοίκηση μιας ΑΔΕΔΥ στα χνάρια των προηγουμένων, είναι ένα ζήτημα που δεν μας αφορά και θα κάνουμε ότι μπορούμε για μια άλλη πορεία.

Από την πλευρά μας, έχουμε να εγκαλέσουμε τους συναγωνιστές της ΑΑΡΣ, επειδή αντιμετωπίζουν το ζήτημα της συγκρότησης με την παλιά λογική, αντί να δώσουν όλες τις δυνάμεις τους σε μια κοινή προσπάθεια να κινηθούν συντονισμένα οι χώροι και να οργανωθούν οι αγώνες στην προοπτική της κλιμάκωσης, αλλά και, να ασκήσουν και αυτοί τη μέγιστη δυνατή πολιτική πίεση στους συναγωνιστές του ΠΑΜΕ να αλλάξουν τοποθέτηση, γιατί η στάση τους είναι το κλειδί των εξελίξεων.

Από τη μεριά μας προτείναμε και επιμένουμε. Συμφωνία σε ένα πρόγραμμα άμεσης αγωνιστικής παρέμβασης της ΑΔΕΔΥ με δυο κεντρικούς στόχους. Πρώτον, να μην απολυθεί κανείς. Κι αυτό γιατί οι απολύσεις γίνονται για τη διάλυση όλων των κοινωνικών δομών που έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι εδώ και εξήντα χρόνια, εγκατάλειψη της δημόσιας Υγείας, Παιδείας, Ασφάλισης, Μεταφορών, Ενέργειας και Νερού, εξαθλίωση του λαού μας. Δεύτερον, να υπερασπιστούμε τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού μας και των εργαζομένων, το δικαίωμα στην έκφραση, στη συγκέντρωση, στη δουλειά, στην κατοικία, στην επιβίωση. Η επίτευξη αυτών των στόχων θα σημάνει την ανατροπή των πολιτικών της Κυβέρνησης, της ΕΕ, του ΔΝΤ, με δυο λόγια της πολιτικής του κεφαλαίου, αλλά και της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και των κάθε είδους διαχειριστών αυτής της πολιτικής. Αυτό θέλει αποφασιστικότητα, συγκέντρωση δυνάμεων και πίστη στον εργαζόμενο, τον άνεργο, τον καταπιεζόμενο.

Για να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να πετύχουν αυτούς τους στόχους, στο πρόγραμμα που προτείναμε για τη συγκρότηση της Εκτελεστικής σε σώμα προτείναμε και επιμένουμε:

"στην ανάγκη αλλά και τη δυνατότητα συντονισμού των αγώνων σε ένα ενιαίο, συντονισμένο απεργιακό μέτωπο την αμέσως επόμενη περίοδο που όπως φαίνεται είναι η μόνη αγωνιστική πρόταση που δεν δοκιμάστηκε και συναντά την αποδοχή χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων της βάσης. Καλούμε σε πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων σε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία της χώρας και τις ομοσπονδίες, με πρόταση για γενικευμένο απεργιακό αγώνα διαρκείας, έτσι ώστε συνεδρίαση του Γ.Σ. να αποφασιστεί αγώνα με κλιμάκωση, ένταση και μαχητικότητα. Να προχωρήσουμε όλοι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο σε ένα πολύμορφο αγώνα με καταλήψεις, διαδηλώσεις, εκδηλώσεις, απεργίες, ο οποίος ξεκινάει από τώρα και θα φτάσει στην κορύφωση του το Φεβρουάριο με απεργία διαρκείας (3μερες ή 5μέρες απεργίες με ενδιάμεσες Γ.Σ. που θα καθορίζουν την πορεία της απεργίας). Το Φεβρουάριο οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο πρέπει να βρεθούμε σε ανυποχώρητο και αποφασιστικό αγώνα γιατί είναι η περίοδος που η κυβέρνηση στα πλαίσια του καθεστώτος της διαθεσιμότητας θα προχωρήσει σε μαζικές απολύσεις στην εκπαίδευση, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στην υγεία και σε άλλους χώρους εργασίας. Την απεργία διαρκείας θα αποφασίσουν Γ.Σ. που θα γίνουν στους χώρους εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων που θα πραγματοποιηθούν με ευθύνη της ΑΔΕΔΥ και τις ομοσπονδίες και θα υλοποιήσει το Γεν.

Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ."

Γιατί, επιμένουμε ότι χρειαζόμαστε ένα σωματείο που οι εργαζόμενοι δεν θα είναι θεατές αλλά οι πρωταγωνιστές στη λήψη και στην υλοποίηση των αποφάσεων.

Την πρόταση αυτή, θα καταθέσουμε και στο ΓΣ της ΑΔΕΔΥ, επιχειρώντας να φέρουμε όλες τις παρατάξεις μπροστά στις ευθύνες τους.

Και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, έχουν ιστορικές και τεράστιες ευθύνες για τις όποιες εξελίξεις.

Από μέρους του ΠΑΜΕ να καταγγέλλονται περίπου οι Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις γιατί μίλησαν για ανατροπή που έγινε στο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, ενώ οι ίδιοι εκτιμούν ότι τίποτα ιδιαίτερο δεν άλλαξε.

Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι συναγωνιστές του ΠΑΜΕ, είναι ότι αυτοί, που με τη στάση τους καθορίζουν την αλήθεια ή όχι της άποψης που διατυπώσαμε.

Στο βαθμό που τάσσονται μαζί με τις δυνάμεις που θα μπορούσαν να διαμορφώσουν μαζί ένα αγωνιστικό πρόγραμμα για την επόμενη περίοδο, με τις δυνάμεις που έχουν τη βούληση να προχωρήσουμε αγωνιστικά, τότε θα έχουμε ανατροπή και μάλιστα ριζική, γιατί υπάρχει -με τη συμμετοχή τους και μόνο-η απαραίτητη πολιτική και αγωνιστική πλειοψηφία για άλλη πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος.

Στο βαθμό όμως που συντάσσονται απέναντι από τις υπόλοιπες δυνάμεις αυτού του δυνητικού αγωνιστικού μετώπου, τότε επαληθεύεται η άποψη τους -ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία- και αυτό είναι αρνητικό για το κίνημα.

Φυσικά δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Φυσικά απέχουν σημαντικά οι πολιτικές και ιδεολογικές μας προσεγγίσεις. Υπάρχουν όμως σοβαρές συγκλίσεις σε σημαντικά ζητήματα που θα μπορούσαν να παίξουν προωθητικό ρόλο στο συνδικάτο.

Αυτό περιμένουν οι εργαζόμενοι, να δουν το συνδικάτο να μπαίνει μπροστά και με αποφασιστικότητα να οδηγεί έναν ανυποχώρητο αγώνα για την ανατροπή αυτών των πολιτικών που τους έχουν φέρει στα όρια της εξαθλίωσης, τους οδηγεί στην ανεργία, τους καταρρακώνει την αξιοπρέπεια. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν πότε ο κάθε ένας από εμάς θα αποκτήσει την απόλυτη πλειοψηφία.

Καιροί ου μενετοί. Καμία επανάπαυση, για καλλιέργεια αυταπατών για αλλαγή των συσχετισμών με το μάτι στην κάλπη, είναι καιρός για αγώνες ανατροπής.

Οι εκπρόσωποι των Παρεμβάσεων-Κινήσεων-Συσπειρώσεων στην ΕΕ της ΑΔΕΔΥ Παύλος Αντωνόπουλος, Ζέττα Μελαμπιανάκη