ΔΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ-ΚΙΝΗΣΕΩΝ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΣ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ (21-3-2014)
Το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, που συνεδρίασε την Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014, μια μέρα πριν από την πραγματοποίηση των πρώτων απολύσεων στο Δημόσιο, εδώ και 100 χρόνια, αποφάσισε την πραγματοποίηση 24ωρης απεργίας μαζί με την ΓΣΕΕ στις 9 Απρίλη. Την ώρα που, στις 22 Μαρτίου 2014 ξεκίνησαν οι απολύσεις των εργαζομένων που είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα πριν από 8 μήνες (σχολικοί φύλακες, καθαρίστριες, καθηγητές Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και εργαζόμενοι σε Υπουργεία), η ΑΔΕΔΥ αποφάσισε να απαντήσει με μια 24ωρη απεργία 20 μέρες μετά!
Έναν αιώνα μετά την κατάκτηση της μονιμότητας των Δημοσίων Υπαλλήλων, αυτή καταργήθηκε μέσα σε μια νύχτα. Χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι θα προστεθούν στους περίπου 1,5 εκατομμύρια ανέργους του ιδιωτικού τομέα. Θα είναι η αρχή μιας μακάβριας ακολουθίας, που από μήνα σε μήνα θα προσθέτει χιλιάδες νέους ανέργους από όλους τους τομείς του Δημοσίου για να φτάσει ο αριθμός των απολύσεων στο σύνολο των 14.000 για το 2014. Οι ήδη αποσαρθρωμένες δομές του Δημοσίου θα δοθούν βορά στα κερδοσκοπικά συμφέροντα με κόστος πολλαπλάσιο για τους φορολογούμενους, με κακοπληρωμένους και χωρίς δικαιώματα εργαζόμενους. Επίσης, ψηφίστηκε στη Βουλή το σχέδιο νόμου του Μητσοτάκη για την αξιολόγηση στο Δημόσιο, με το οποίο το 15% των Δημοσίων Υπαλλήλων, σε κάθε κύκλο αξιολόγησης θα χαρακτηρίζεται υποχρεωτικά «άχρηστο» για να αποτελέσει μια μόνιμη και ανεξάντλητη "δεξαμενή" διαθεσιμότητων και απολύσεων που καθιερώνεται πλέον σαν μια μόνιμη διαδικασία σε όλο το δημόσιο. Με το ίδιο σχέδιο νόμου, καταργήθηκαν 21 μικροί οργανισμοί και το προσωπικό τους είτε μπήκε σε διαθεσιμότητα (για τα ΝΠΔΔ) ή απολύεται (για τα ΝΠΙΔ). Με το περίφημο άρθρο 43, ανοίγει θέμα ελέγχων σε όλες τις μετατροπές συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου (όχι μόνο του ΠΔ 164/04 αλλά και όλων των προηγούμενων) και κινδυνεύουν όλοι οι συνάδελφοι Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου (ΙΔΑΧ), που, με τους αγώνες τους είχαν υποχρεώσει διαδοχικές κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να προχωρήσουν στη μονιμοποίηση τους. Πρόκειται για μια νέα «δεξαμενή» απολύσεων, που αφορά τους 35.000 ΙΔΑΧ του Δημοσίου!
Ο πρόσφατος νόμος για την πρωτοβάθμια Υγεία οδηγεί στη συρρίκνωση και στο κλείσιμο υγειονομικών μονάδων του ΕΟΠΥΥ και ταυτόχρονα 8.500 γιατροί, υγειονομικοί και διοικητικοί υπάλληλοι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα. Δίνεται έτσι η δυνατότητα στις μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις να κυριαρχήσουν στην υγεία, ενώ οι εργαζόμενοι θα καλούνται συνεχώς να πληρώνουν αυξημένες συμμετοχές και χαράτσια. Ταυτόχρονα, οι περιορισμοί σε παροχές, φάρμακα και εξετάσεις θα αυξήσουν τον αριθμό των πολιτών που αδυνατούν να προσεγγίσουν το νέο «σύστημα» ιδιαίτερα επειδή πάνω από 3 εκατομμύρια πολίτες, οι οποίοι είναι ανασφάλιστοι, δεν έχουν καμία πρόσβαση σε παροχές και υπηρεσίες Υγείας.
Σε ένα τέτοιο τοπίο, θα περίμενε κάποιος -μάλλον αφελής - από το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, να κηρύξει ανένδοτο αγώνα διαρκείας μέχρι να πέσει η κυβέρνηση, να φύγει η τρόικα και το ΔΝΤ, να πάρουμε πίσω όσα μας έκλεψαν, να πάρουμε πίσω τη δουλειά και τη ζωή μας.
Τι είδαμε; Business as usual!!!
Ομόθυμη και ομόφωνη πρόταση της συντριπτικής πλειοψηφίας, (ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΠΑΜΕ, ΑΑΡΣ), ήταν μια απεργία στις 9 Απρίλη, μαζί με την ΓΣΕΕ! Μιας 24ωρης απεργίας λίγο πριν το Πάσχα, για να μπούμε στην προεκλογική περίοδο με αγωνιστικότητα!
Και, από την ΠΑΣΚ και τη ΔΑΚΕ το περιμέναμε. Όμως, πρέπει να επισημάνουνε, πως, οι δυνάμεις των παρατάξεων της κοινοβουλευτικής αριστεράς φέρουν ιστορική ευθύνη γι αυτό το ξεπούλημα.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, όχι μόνο πρότειναν (με «μαχητικό» τρόπο ως συνήθως) μια απεργία 20 μέρες μετά την ώρα των απολύσεων, αλλά ο εκπρόσωπος τους επιτέθηκε φραστικά, επανειλημμένα και εξαιρετικά προσβλητικά, σε διαθέσιμους συναδέλφους που ήρθαν να μιλήσουν στο Γενικό Συμβούλιο. Μάλιστα, μάλλον για να μειώσει τον πόνο των απολυμένων, μας εξήγησε πως δεν είναι σωστό να λέμε ότι είναι η πρώτη φορά εδώ και έναν αιώνα, που γίνονται απολύσεις στο δημόσιο, είχαν απολυθεί και οι κομμουνιστές επί Μεταξά. Και ότι όποιος λέει ότι η απεργία στις 9 Απρίλη είναι αποκλιμάκωση, δεν θέλει να απεργήσει μαζί με τους εργάτες! Κρίμα. Και Ντροπή.
Οι δυνάμεις της ΑΑΡΣ, «ένιψαν τα χέρια τους», με πρόσχημα ότι οι κινητοποιήσεις που έγιναν δεν είχαν την αναμενόμενη συμμετοχή. Δεν έβγαλαν συμπεράσματα από την απήχηση που έχουν πλέον οι συμβολικές απεργίες και προτίμησαν να συνταχθούν με μια ακόμα απεργία διαμαρτυρίας, λίγο πριν από την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου, με το βλέμμα στραμμένο στις κάλπες.
Όσο για την Δ/Υ Ανατροπή, έδωσε ρεσιτάλ ανευθυνότητας και σύγχυσης, αποχωρώντας από τη διαδικασία επειδή... δεν έχει συγκροτηθεί το Προεδρείο της ΑΔΕΔΥ! Κατήγγειλε δε, την αποτυχία των κινητοποιήσεων (τις οποίες οι εκπρόσωποι της είχαν ψηφίσει και στο ΓΣ της 3 Φλεβάρη και στην ΕΕ της 7 Μάρτη), χωρίς όμως να έχει να προτείνει απολύτως τίποτα!
Οι Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις, ζητήσαμε κατ' αρχήν να γίνει αποτίμηση και να τοποθετηθούν όλες οι παρατάξεις για την πορεία των κινητοποιήσεων και των απεργιών διαμαρτυρίας που είχαν αποφασίσει από τις 3 Φλεβάρη, με συντριπτική πλειοψηφία και με μόνη διαφωνία τη δικιά μας πρόταση. Ζητήσαμε την τοποθέτηση όλων των παρατάξεων πάνω στις ευθύνες τους για το σημερινό αδιέξοδο και την αναποτελεσματικότητα των παρεμβάσεων της ΑΔΕΔΥ για την υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων και του δικαιώματος στην εργασία. Επισημάναμε ότι για άλλη μια φορά οδήγησαν το κίνημα στην υποχώρηση και στην ήττα, συνεχίζοντας την τακτική της απλής διαμαρτυρίας και της καταγγελίας της ασκούμενης από την Κυβέρνηση, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ πολιτικής. Ενώ υπήρχε όλος ο χρόνος για να οργανωθεί ο αγώνας για σύγκρουση και την ανατροπή της πολιτικής των απολύσεων και της εφαρμογής κανιβαλικών πρακτικών μέσω της αξιολόγησης σε όλο το Δημόσιο, οι παρατάξεις ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ-ΠΑΜΕ-ΑΑΡΣ-Δ/Υ Ανατροπή, η κάθε μια για τους δικούς της λόγους, συμφώνησαν για μια φορά ακόμα στην τακτική της διαμαρτυρίας. Τα αποτελέσματα αυτής της τακτικής τους είναι προφανή.
Έστω όμως και τώρα, οι Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις πιστεύουμε ότι πρέπει να δώσουμε τη μάχη για ανατροπή αυτής της πολιτικής. Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί. Πρέπει να υπάρξει πρόταση σύγκρουσης και ρήξης. Κι αυτή να προταθεί σε όλους τους εργαζόμενους, σε γενικές συνελεύσεις τους. Η πρόταση πρέπει να αρχίζει και να καταλήγει: καμιά απόλυση, οι κοινωνικές κατακτήσεις του λαού μας δεν είναι υπό διαπραγμάτευση. Όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να βγούμε στους δρόμους. Και την 25η του Μάρτη αλλά κι από την επόμενη με γενική απεργία.
Καταθέσαμε λοιπόν, στο Γενικό Συμβούλιο την παρακάτω πρόταση Αγώνα.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΚΙΝΗΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ στο ΔΗΜΟΣΙΟ-ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΓΩΝΑ
Την επόμενη εβδομάδα, θα πρέπει να κινητοποιηθούν όλες οι δυνάμεις και να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις και να κατατεθεί παντού, με ενιαίο τρόπο η πρόταση για γενικευμένο απεργιακό αγώνα για την ανατροπή.
Με δύο κεντρικούς στόχους:
Πρώτον, να μην απολυθεί κανείς. Να παρθούν πίσω οι απολύσεις. Κι αυτό γιατί οι απολύσεις γίνονται για τη διάλυση όλων των κοινωνικών δομών που έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι εδώ και εξήντα χρόνια, για την εγκατάλειψη της δημόσιας Υγείας, Παιδείας, Ασφάλισης, Μεταφορών, Ενέργειας και Νερού, την εξαθλίωση του λαού μας. Να επανιδρυθούν οι καταργημένες δομές και οι θέσεις εργασίας των διαθέσιμων. Να επαναπροσληφθούν όλοι οι διαθέσιμοι-απολυμένοι, με επιστροφή των χρημάτων που έχασαν και κατοχύρωση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων της περιόδου της διαθεσιμότητας και της ανεργίας.
Δεύτερον, να υπερασπιστούμε τα δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων, το δικαίωμα στην έκφραση, στη συγκέντρωση, στην απεργία, στη δουλειά, στην κατοικία, στην επιβίωση.
Η επίτευξη αυτών των στόχων θα σημάνει την ανατροπή των πολιτικών της Κυβέρνησης, της ΕΕ, του ΔΝΤ, με δυο λόγια της πολιτικής του κεφαλαίου, αλλά και της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και των κάθε είδους διαχειριστών αυτής της πολιτικής. Θα σημάνει τη διαμόρφωση ενός λαϊκού κινήματος που θα διεκδικεί ξανά το χαμένο πλούτο, που θα αρνείται το χρέος, θα απαιτεί τη διαγραφή του, θα επιβάλει την παύση πληρωμής του, την έξοδο από ευρώ-ΕΕ, την κοινωνικοποίηση των τραπεζών και επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας (ενέργεια, νερό, λιμάνια κά.), τον εργατικό έλεγχο, την αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου προς όφελος της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
Προτείνουμε: την πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων σε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις Ομοσπονδίες, με πρόταση για «λουκέτο σε όλο το δημόσιο» τώρα! Να προχωρήσουμε όλοι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο σε ένα πολύμορφο αγώνα με καταλήψεις, διαδηλώσεις, εκδηλώσεις, απεργίες, ο οποίος ξεκινάει με Γενικές Συνελεύσεις την επόμενη βδομάδα σε όλους τους χώρους δουλειάς. Οι Γενικές Συνελεύσεις θα αποφασίσουν και θα οργανώσουν απεργιακό αγώνα διαρκείας, «λουκέτο στο δημόσιο» με επαναλαμβανόμενες απεργίες και κλιμάκωση, μέχρι να πάρουν πίσω τις απολύσεις.
Σε αυτόν τον αγώνα καλούμε και τον ιδιωτικό τομέα, όπου άμεσα η Κυβέρνηση προχωράει στην απελευθέρωση των απολύσεων. Τον ιδιωτικό τομέα με τα εκατομμύρια τους ανέργους, τους εκατοντάδες χιλιάδες απλήρωτους για μήνες, τους εργαζόμενους με μισθούς πείνας και εργασιακές συνθήκες Μεσαίωνα.
Τώρα είναι η ώρα του αγώνα! Σήμερα, χρειάζεται να συγκροτηθεί άμεσα, ένα πλατύ κινήματος ανατροπής αυτής της πολιτικής και των εκφραστών της. Ένα κίνημα που θα ενώσει το εργατικό κίνημα με όλες τις άλλες αντιστάσεις που διαρκώς γεννιούνται σε μια κατεύθυνση κλιμάκωσης και ρήξης. Προχωράμε στον αγώνα αυτό με βάση το αναγκαίο πλαίσιο διεκδικήσεων. Αξιοποιούμε την εμπειρία που υπάρχει για να κάνουμε τους χώρους εργασίας ζωντανά κύτταρα αγώνα, ανοιχτά στην κοινωνία τους αγώνες και τις αγωνίες της, με κοινές επιτροπές αγώνα, διευρύνοντας την κοινωνική αποδοχή και το κοινό μέτωπο διεκδικήσεων.
Το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, αποφάσισε μια 24ωρη απεργία στις 9 Απρίλη. Με αυτή την απόφαση του, έστειλε- προς όλους -ένα σαφέστατο μήνυμα αποκλιμάκωσης. Οι απολύσεις στο δημόσιο ξεκίνησαν.
Αυτή η πολιτική δεν θα σταματήσει αν δεν τους σταματήσουμε. Το επόμενο διάστημα είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για όλους τους εργαζομένους στο Δημόσιο. Ο μόνος δρόμος που έχουμε, είναι ο παλλαϊκός-πανεργατικός ξεσηκωμός, με γενικό-διακλαδικό απεργιακό αγώνα διαρκείας, για να τους ανατρέψουμε.
Ο αγώνας πρέπει να περάσει στα χέρια των εργαζομένων. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια! Ο κόσμος της εργασίας μπορεί να νικήσει!
Οι εκπρόσωποι των Παρεμβάσεων-Κινήσεων-Συσπειρώσεων στην ΕΕ της ΑΔΕΔΥ
Αντωνόπουλος Παύλος, Μελαμπιανάκη Ζέττα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου