Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή: Εκδικητικές διώξεις στο Νοσοκομείο Ζακύνθου με στόχο τη συγκάλυψη προβλημάτων και κυβερνητικών ευθυνών

ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ

Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή,   31-10-2017

Στο νοσοκομείο  Ζακύνθου,    που είναι το μοναδικό  Νοσηλευτικό ίδρυμα του Νησιού, και μετά την  εξάμηνη  ταλαιπωρία  του προσωπικού αλλά κυρίως της  τοπικής κοινωνίας από την αναστολή  των χειρουργείων  με ότι αυτό σήμανε για την αξιοπιστία  του νοσοκομείου,      σήμερα    η Διοίκηση  δίνει συνέχεια στο κλίμα έντασης έως  τρομοκράτησης  των εργαζομένων με αναθέρμανση του κύματος απειλών  και διώξεων που φτάνουν μάλιστα σε επίπεδο μηνύσεων σε γιατρούς  και μάλιστα στην εισαγγελία  του  Αρείου  Πάγου !   

Ο λόγος  (όπως  ισχυρίζεται η Διοίκηση)  είναι  « η πολύμηνη μη λειτουργία των χειρουργείων με ευθύνη κάποιων γιατρών »     ενώ είναι γνωστό ότι από την εξάμηνη μη λειτουργία των χειρουργείων, για τούς  μεν  πρώτους  τέσσερεις μήνες η απόφαση ήταν καθαρά της   Διοίκησης και για τους επόμενους  δύο  μήνες τα χειρουργεία γινόντουσαν, σε μικρότερη όμως κλίμακα  και μόνον όσα  μπορούσαν να γίνουν,     δεδομένου ότι εκκρεμούσαν  επισκευές  των αναισθησιολογικών μηχανημάτων  και του ακτινολογικού του χειρουργείου.

Επιπλέον είναι γνωστό   ότι τα χειρουργεία  ξεκίνησαν  με την γνωμοδότηση της Δεύτερης Επιτροπής (Κωστοπαναγιώτου)  την οποία αποδέχτηκε το Επιστημονικό συμβούλιο (2/5/17)  πριν    (και όχι μετά )  τη  «επιδρομή»  Πολάκη.

 Έτσι δικαιώθηκε το ΕΣ που επίμονα ζητούσε γνωμοδότηση αρμόδιας  Επιτροπής σχετικά με την ασφάλεια του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού  του χειρουργείου και την οποία  γνωμοδότηση για δύο μήνες αρνούνταν η διοίκηση να δώσει.

Τέλος ακόμα και το τελικό πόρισμα της κατ’ εξοχήν υπεύθυνης - εκ του υπουργείου - Επιτροπής Πέτρου που εδόθη προ εβδομάδας , δεν καταλήγει στην αιτία και δεν αποδίδει προσωπικές ευθύνες για το – τα συμβάντα τον περασμένο Νοέμβρη.

Γιατί λοιπόν όλο αυτό το μένος κατά γιατρών , τη στιγμή μάλιστα  που και αυτοί δεν έκαναν τίποτε περισσότερο η λιγότερο από  ότι το Επιστημονικό Συμβούλιο  γνωμοδοτούσε  και τα συλλογικά  όργανα τους  αποφάσιζαν ; Μάλιστα το γεγονός πως στους «κατηγορούμενους» συμπεριλαμβάνεται και ο πρόεδρος της Ένωσης νοσοκομειακών γιατρών δείχνει καθαρά πρόθεση δίωξης ενάντια σε συνδικαλιστική δράση.

Μέχρι που μπορεί  οδηγήσει η ανάγκη  της διοίκησης , της 6^ης ΥΠΕ   και του Υπουργείου  για δημιουργία εντυπώσεων   σε αντιπερισπασμό του γεγονότος ότι   α) κανένα συμπέρασμα δεν έχουμε για την αιτία του προβλήματος μέχρι τώρα αλλά και  β) Συνολικά   απαξιώνεται  το  Νοσοκομείου Ζακύνθο   κάτω από το βάρος της  από υποχρηματοδότησης  ( είναι στο 60% των αναγκών)  και  της υποστελέχωσης του     ( στο 50% του οργανισμού)     αλλά  και

γ) προκειμένου να υπηρετήσουν  απολύτως  στενά κομματικά   ή και  αυριανά εκλογικά συμφέροντα   σε τοπικό επίπεδο ; 

 Διεκδικούμε  και απαιτούμε :

• Καμία   αναζωπύρωση νέου κύκλου αντιπαραθέσεων , διώξεων και τελικής περαιτέρω απαξίωσης του νοσοκομείου Ζακύνθου και των λειτουργών του χάρις δημιουργίας εντυπώσεων.  
• Καμία  περαιτέρω  απώλεια  ιατροτεχνολογικού  εξοπλισμού  απολύτως  απαραίτητου για το νοσοκομείο και την τοπική κοινωνία όπως τα δύο αναισθησιολογικά μηχανήματα  (ακόμα δεν επέστρεψε το γαστροσκόπιο που πριν δυο χρόνια   μεταφέρθηκε  στο Ρίο, ενώ το καινούργιο ασθενοφόρο,   που  «δανείστηκε»  το ΕΚΑΒ της Πάτρας, επέστρεψε  μετά από 1 ½  χρόνο).
• Καμία  περαιτέρω  απαξίωση του νοσοκομείου που καταρρέει κάτω από το βάρος της   υποχρηματοδότησης  ( είναι στο 60% των αναγκών)  και  της υποστελέχωση του   ( στο 50% του οργανισμού  )
• Άμεση γενναία έκτακτη χρηματοδότηση και μόνιμη αναμόρφωση του προϋπολογισμού  που για το Νέο νοσοκομείο βρίσκεται στο 70% αυτού που ίσχυε   προ εξαετίας για το  παλαιό  και πολύ μικρότερο νοσοκομείο του νησιού.
• Καμία νέα δίωξη σε γιατρούς και προσωπικό.   Να αφήσουν επιτέλους τους  εξαθλιωμένους από τα μνημόνια εργαζόμενους (όσους έχουν απομείνει)  να κάνουν απρόσκοπτα τη δουλειά  τους, συμβάλλοντας  έτσι στην ανάκτηση  της χαμένης αξιοπιστίας του νοσοκομείου  στο νησί   που είναι και η τελευταία  ασπίδα  καταφυγής  των μη προνομιούχων  ασθενών στη Ζάκυνθο.