ΕΑΚ ΥΠΠΟ για το Ταμείο Αλληλοβοήθειας Υπαλλήλων Υπουργείου Πολιτισμού: ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ!

Δεν έχει ακόμη στεγνώσει το μελάνι του πορίσματος του οικονομικού ελέγχου των ετών 2005-2016 στο περιβόητο Ταμείο Αλληλοβοήθειας Υπαλλήλων Υπουργείου Πολιτισμού (ΤΑΥΠ-ΥΠΠΟ) και επιστρέφουν μια σειρά από αναπάντητα επί χρόνια ερωτήματα σχετικά με τη δομή και τη λειτουργία του. Η κατάσταση οξύνεται ακόμη περισσότερο, καθώς ως μέσο πίεσης της ηγεσίας του ΤΑΥΠ-ΥΠΠΟ (που ταυτίζεται με αυτήν της ΠΟΕ ΥΠΠΟ) χρησιμοποιείται ανερυθρίαστα ο παιδικός σταθμός, η ομαλή λειτουργία του οποίου απειλείται να ανασταλεί άμεσα, με οδυνηρές συνέπειες για δεκάδες οικογένειες.

---

Δυο λόγια (πάλι) για το ΤΑΥΠ-ΥΠΠΟ (αναλυτικά εδώ): Συστάθηκε με υπουργική απόφαση ως «ένωση προσώπων» (ποιών προσώπων άραγε;) το 2002, το Δ.Σ. του διορίζεται από τον Υπουργό, και χρηματοδοτείται εξολοκλήρου από το 2,5 % των εσόδων του ΤΑΠΑ –άρα από το Υπουργείο Πολιτισμού εν τέλει– ήτοι διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα, χωρίς να δίνει λογαριασμό στους εργαζομένους του Υπουργείου και χωρίς να παρέχει σ’ αυτούς όφελος αντίστοιχο με τους πόρους που διαχειρίζεται. Χαρακτηριστικά σημειώνουμε ότι η επιχορήγηση από το ΤΑΠΑ μόνο για το 2015 ανήλθε σε 1.536.963 ευρώ, τα οποία ποτέ δε μάθαμε πώς χρησιμοποιήθηκαν. Επίσης, τον Ιούνιο το ΤΑΠΑ ενέκρινε 350.000 ευρώ για την αποπληρωμή των κατασκηνώσεων, αλλά οι γονείς δεν έχουν εξοφληθεί. Και την ίδια στιγμή το ΤΑΥ εμφανίζεται να μην έχει καθόλου χρήματα στο αποθεματικό του και άφησε τους 35 εργαζόμενους απλήρωτους για τον Οκτώβρη!

---

Δε νοείται Ταμείο Αλληλοβοήθειας στο όνομα των εργαζομένων:

• οι πόροι του οποίου να προέρχονται κατά 100% από τον εργοδότη, το ΔΣ του να ορίζεται με απόφαση του εργοδότη, σε συνεννόηση με την ηγεσία της ΠΟΕ ΥΠΠΟ, και η όλη του λειτουργία να χαρακτηρίζεται από αδιαφάνεια
• το οποίο τα τελευταία χρόνια να μην προσφέρει καμία βοήθεια στους συναδέλφους που αντιμετωπίζουν θέματα υγείας ή άλλα σοβαρά θέματα, με το αιτιολογικό ότι «δεν υπάρχουν, λέει, χρήματα»
• του οποίου η βασική επί της ουσίας δραστηριότητα να είναι η λειτουργία του παιδικού σταθμού για τις ανάγκες 100 περίπου συναδέλφων στην Αττική, με αδιαφάνεια στη διαδικασία επιλογής των παιδιών και χωρίς καμία αντίστοιχη μέριμνα τόσο για τους πολυάριθμους συναδέλφους της περιφέρειας (πχ επίδομα) όσο και για όσους τα παιδιά τους δεν επιλεγούν, θέματα που έχουμε επανειλημμένα θέσει ως Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση
• το οποίο να χρηματοδοτεί την Ομοσπονδία (ΠΟΕ ΥΠΠΟ) για το Συνέδριό της λ.χ., τη στιγμή που η Ομοσπονδία εισπράττει κανονικά τις συνδρομές της από το πρωτοβάθμια Σωματεία. (Αλήθεια, τι στην ευχή γίνονται οι συνδρομές που πληρώνουν κάθε μήνα οι εργαζόμενοι στα πρωτοβάθμια Σωματεία τους; Για ποιο λόγο αναγκάζεται η Ομοσπονδία να προστρέχει για οικονομική ενίσχυση πότε στο ΤΑΥΠ-ΥΠΠΟ και πότε στον Ενιαίο Σύλλογο Αττικής, Στερεάς και Νήσων, προκειμένου να πραγματοποιήσει το Συνέδριό της ή να εξοφλήσει τις οφειλές της προς την ΑΔΕΔΥ;)

Δε νοείται συνδικαλιστική ηγεσία που προσπαθεί απελπισμένα να κρύψει από τους εργαζόμενους το τι πραγματικά συμβαίνει με το ΤΑΥ, χρησιμοποιώντας ως όμηρο το προσωπικό του παιδικού σταθμού –και, γενικότερα, του ΤΑΥΠ-ΥΠΠΟ– και εκβιάζοντας την συμπαράσταση του Συλλόγου Γονέων. Δε νοείται συνδικαλιστική ηγεσία που χρησιμοποιεί τις ψήφους των συναδέλφων για να διαχειρίζεται εν κρυπτώ ένα Ταμείο χρηματοδοτούμενο από το δημόσιο και που θυμάται τις «κατακτήσεις» των εργαζόμενων μόνο όταν κινδυνεύει η χρηματοδότηση του Ταμείου.

Τέτοιες πρακτικές εκθέτουν ανεπανόρθωτα όσους τις χρησιμοποιούν και τους αφαιρούν κάθε ηθικό δικαίωμα να μιλούν εξ ονόματος των υπαλλήλων του ΥΠΠΟΑ και να ισχυρίζονται ότι τους εκπροσωπούν σε συνδικαλιστικό ή όποιο άλλο επίπεδο.

Ως Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ) εδώ και χρόνια επισημαίνουμε, χωρίς περιστροφές, το θέμα και προσπαθούμε συστηματικά να αναδείξουμε τις ευθύνες της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου, σε αγαστή σύμπνοια με μια μικρή αριθμητικά αλλά ισχυρή, ως προς τις διασυνδέσεις της, συνδικαλιστική ολιγαρχία.

Μπροστά στον κίνδυνο να διασυρθούν συλλογικά οι υπάλληλοι του Υπουργείου, με τον κοινωνικό αυτοματισμό σε έξαρση («Όλοι μαζί τα φάγαμε» κλπ), θέλουμε να δηλώσουμε απερίφραστα ότι τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζομένων είναι αδιαπραγμάτευτα και θα τα υπερασπιστούμε αταλάντευτα, όπως κάναμε πάντα. Το «δικαίωμα» όμως κάποιων συνδικαλιστών σε κρυφές ατζέντες και υπόγειες διαδρομές είναι κάτι που ποτέ δεν υπερασπιστήκαμε, δεν το υπερασπιζόμαστε και δε θα το υπερασπιστούμε ούτε στο μέλλον.

Ως ΕΑΚ, απαιτούμε από την Κυβέρνηση και την ηγεσία της ΠΟΕ-ΥΠΠΟ και διεκδικούμε:

• Να πάψει ο εμπαιγμός με το «ακέφαλο» ΤΑΠΑ. Να βρεθεί ένας νόμιμος και διαφανής τρόπος, ώστε το 2,5% των εσόδων του ΤΑΠΑ να χρησιμοποιείται για τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων: βοηθήματα σε έκτακτες περιστάσεις υγείας ή άλλες, βοήθημα παιδικού σταθμού για όλους τους εργαζόμενους πανελλαδικά, κατασκηνώσεις, πολιτιστικές δράσεις και ό,τι άλλο. Ο τρόπος αυτός είναι ζήτημα των ίδιων των εργαζόμενων και θα πρέπει να συζητηθεί ανοιχτά σε συνελεύσεις των σωματείων.
• Να περάσει άμεσα ο παιδικός σταθμός και το προσωπικό στο ΥΠΠΟΑ, καθώς το αρμόδιο για τη λειτουργία του σταθμού Τμήμα και οι οργανικές θέσεις των εργαζομένων έχουν προβλεφθεί στον Οργανισμό του 2014, ώστε ο παιδικός σταθμός να μην είναι ξεκρέμαστος, ούτε να χρησιμοποιείται ως πρόσχημα.
• Στο μεσοδιάστημα, να πληρωθεί κανονικά το προσωπικό του ΤΑΥΠ-ΥΠΠΟ. Στην υποθετική περίπτωση που δεν επαρκεί το αποθεματικό του ΤΑΥ, να δοθούν χρήματα από την ΠΟΕ-ΥΠΠΟ, (η οποία πήρε κοντά στις 100.000 ευρώ από το Ταμείο για τη διοργάνωση του Συνεδρίου της τον Οκτώβρη του 2016) μέχρι να λυθεί το θέμα του Δ.Σ. του ΤΑΠΑ. Δε μπορεί να μείνουν απλήρωτοι οι παιδαγωγοί, οι οδηγοί και το υπόλοιπο προσωπικό.

Τέλος, καλούμε τους συναδέλφους να υπερασπιστούμε όλες και όλοι μαζί τα συλλογικά δικαιώματα απέναντι σε κάθε προσπάθεια ενεργοποίησης κοινωνικού κανιβαλισμού με αφορμή το θέμα του Ταμείου Αλληλοβοήθειας, να αποκρούσουμε κάθε απόπειρα συμψηφισμού ευθυνών και να διεκδικήσουμε μια καθαρή, νόμιμη και διαφανή λύση για το ζήτημα, τέτοια που να κατοχυρώνει τις κατακτήσεις μας ως εργαζόμενων και την αξιοπρέπειά μας ως υπαλλήλων του δημοσίου.