Για τη λειτουργία του Σωματείου
Μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της ΕΛΜΕ Λέσβου
Μετά από μια μακρά περίοδο απουσίας από το Σωματείο, από τις
συνελεύσεις κι από οποιαδήποτε κινητοποίηση, η συνδικαλιστική παράταξη
της ΔΑΚΕ στη Λέσβο έκανε ολική επαναφορά με τέσσερις έδρες στο
διοικητικό συμβούλιο της ΕΛΜΕ, γεγονός που γιόρτασε -σύμφωνα με
δημοσίευμα- στην ταβέρνα «Υπουργείον Κραιπάλης και Καταχρήσεων» με τον
βουλευτή της ΝΔ Χαράλαμπο Αθανασίου. Συνεπώς, τον τελευταίο ενάμιση
χρόνο έχει την αυτοδυναμία και μπορεί να πάρει μόνη της όποια απόφαση
επιθυμεί.
Τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας κατάστασης, δόθηκαν στην «αυγή» της
πρώτης συνεδρίασης, όταν ξεκαθαρίστηκε στους εκπροσώπους των
Παρεμβάσεων, των ΣΥΝΕΚ και του ΠΑΜΕ ότι «πρέπει να ξεχάσουν τα ψηφίσματα
αλληλεγγύης σε λαθρομετανάστες».
Στη συνέχεια, καθ’ όλο το σχολικό έτος 2017-2018 η ΔΑΚΕ ξεκουραζόταν.
Δεν ήταν προεκλογική χρονιά βλέπετε…. Στο τέλος όμως του έτους, έθεσε
και πάλεψε με ανακοινώσεις, δύο θέματα: Την απελευθέρωση των Ελλήνων
στρατιωτικών της Ανδριανούπολης και την αντικαταστατική αναίρεση (ΔΣ
13/6/2018) της απόφασης της Γενικής Συνέλευσης της (06/02/2015) για την
απερίφραστη καταδίκη του εθνικοσοσιαλιστή, μέλους της ΔΑΚΕ, Βασίλη
Μακρυπούλια. Προφανώς, δεν την απασχόλησε η αδιοριστία, οι τοποθετήσεις
των συναδέλφων (ορισμένες εκ των οποίων έγιναν με εξώδικα), οι διαθέσεις
των εκπαιδευτικών σε τρία και τέσσερα σχολεία και τα υπόλοιπα θέματα
που απασχολούν καθημερινά πλήθος συναδέλφων.
Αλλά και γιατί να την απασχολήσει; Αφού αυτά τα θέματα τα θεωρεί
υπόθεση της διοίκησης στην οποία δεν πρέπει να μπλέκεται το Σωματείο.
Άλλωστε αυτά τα θέματα τα ρυθμίζει εδώ και χρόνια ο πρόεδρος της ΔΑΚΕ
που είναι μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ, αιρετός στο ΠΥΣΔΕ και ο μόνος εισηγητής
των θεμάτων που θέτει η ΔΑΚΕ στο ΔΣ της ΕΛΜΕ. Ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ ο
οποίος αρκείται, όπως και τα υπόλοιπα μέλη της ΔΑΚΕ στο να υπερψηφίζει
τα θέματα που θέτει η παράταξή του, ανέλαβε να καθαρίσει τα γραφεία της
ΕΛΜΕ και στην καθαριότητα συμπεριέλαβε τη φωτογραφία του Νίκου
Τεμπονέρα, που δολοφονήθηκε από τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ στην Πάτρα Γιάννη
Καλαμπόκα. Φαίνεται ότι η ιστορική μνήμη της ΔΑΚΕ είναι αντίστοιχη με
αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη…..
Με την έναρξη όμως του σχολικού έτους 2018-2019 (που τυγχάνει και
προεκλογικό) τα αθλητικά βγήκαν απ την παπουτσοθήκη και ξεκίνησε «ο
αγών».
Η ΔΑΚΕ έφτασε σε σημείο να «τραβήξει το
αφτί» Συλλόγου Διδασκόντων -σαν παλιός παραδοσιακός επιθεωρητής-
παίρνοντας μόνη της απόφαση και στέλνοντας το Καθηκοντολόγιο
στα σχολεία, ώστε να υποδείξει στους συναδέλφους τα θέματα για τα οποία
πρέπει ή δεν πρέπει να συνεδριάζουν. Στην ατζέντα της, βέβαια, είναι η
τυφλή υπακοή στην αντιδραστική νομιμότητα που γλιτώνει τις μνημονιακές
κυβερνήσεις και τους εκπροσώπους τους στα Σωματεία από τις «ενοχλητικές»
συλλογικές αντιδράσεις. Και προχώρησε ακόμα παρακάτω προειδοποιώντας
ότι υπάρχει πρώην διευθυντής που θα κινηθεί νομικά εξαιτίας συνεδρίασης
Συλλόγου.
Όμως πως να προξενήσουν κατάπληξη αυτές οι πρακτικές, όταν ευθαρσώς έχει διατυπωθεί -πολλές φορές και σε όλους τους τόνους- η άποψη ότι οι Γενικές Συνελεύσεις της ΕΛΜΕ είναι παρωχημένες και μη αντιπροσωπευτικές;
Παρωχημένο το ανώτατο όργανο στη λειτουργία του Σωματείου; Μη
αντιπροσωπευτική η δυνατότητα οποιουδήποτε συναδέλφου, ανεξαρτήτως
πολιτικών θέσεων ή καταβολών, να εκφράσει την άποψή του και να
αποφασίσει για τα ζητήματα που τον αφορούν;
Στη συνέχεια, σκόπιμα και απροκάλυπτα, παρακώλυσε την
εφαρμογή της απόφασης να ζητήσουμε εγγράφως τα στοιχεία για τα 27άρια
τμήματα στα σχολεία της Λέσβου με δικαιολογίες και απουσίες από
το ΔΣ ώστε να ολοκληρωθούν πρώτα οι διαθέσεις των συναδέλφων με
διογκωμένα τμήματα. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η ΔΑΚΕ θέλει παραστάσεις
διαμαρτυρίας στην Περιφέρεια για αντιπολιτευτικούς λόγους αλλά ραντεβού
(sic!) στο φιλικό για αυτήν περιβάλλον της ΔΔΕ Λέσβου, την οποία
υπερασπίζεται ακόμα και ενάντια στα δικαιώματα των συναδέλφων! Έβαλε
επίσης ως θέμα στο ΔΣ την παραπομπή του προϊσταμένου της ΔΔΕ στο
Β’βάθμιο πειθαρχικό, την ίδια στιγμή που στο ΠΥΣΔΕ Λέσβου φτιάχνονταν
ομάδες 5 σχολείων που περιλάμβαναν πόλη και χωριά για να τοποθετήσουν
αναπληρωτές συναδέλφους που τόλμησαν να αντιδράσουν στο καθεστώς
αδιαφάνειας των τοποθετήσεών τους.
Αλλά δεν σταμάτησαν εκεί και αποφάσισαν να διασύρουν τον κλάδο, το σωματείο αλλά και τον ίδιο το ρόλο του δασκάλου
παίρνοντας απόφαση εναντίον της εισαγγελικής έκκλησης για μη χρήση του
όρου «λαθρομετανάστης» (εκεί δεν τους ένοιαξε η νομιμοφροσύνη) λέγοντας
ουσιαστικά ότι ο όρος είναι δόκιμος και καλώς χρησιμοποιείται!
Η Αυτόνομη Πρωτοβουλία (ΣΥΝΕΚ), από την άλλη, με τη
συχνή, εκούσια απουσία της από τα ΔΣ της ΕΛΜΕ και την προσωποκεντρική
κριτική, οδηγεί σε μια λογική αδιεξόδου. Παράλληλα, λόγω της
φιλοκυβερνητικής της στάσης, δε μπορεί να διαχωριστεί πολιτικά από τη
ΔΑΚΕ σε κεντρικά πολιτικά ζητήματα όπως η αξιολόγηση, αλλά και
απουσιάζει από κάθε κινητοποίηση. Και όταν έρχεται βρίσκει θετικά
στοιχεία στην κυβερνητική πολιτική και κατηγορεί την αντιπολίτευση της
ΝΔ.
Οι υπερεξουσίες που έχει συγκεντρώσει η ΔΑΚΕ (αιρετός ΠΥΣΔΕ, 4 έδρες
στην ΕΛΜΕ, προνομιακές σχέσεις με τη διοίκηση), σε συνδυασμό με τη
φιλοκυβερνητική στάση της Αυτόνομης Πρωτοβουλίας έχουν παραλύσει το
Σωματείο το οποίο κινείται πλέον σε ακροδεξιές κατευθύνσεις, με
αποφάσεις που αποτελούν όνειδος για το εκπαιδευτικό κίνημα διαχρονικά.
Το Σωματείο σήμερα λειτουργεί, δυστυχώς, ως άτυπος εκπρόσωπος τύπου της
Διοίκησης αλλά ταυτόχρονα και ως προέκτασή της με αποτέλεσμα οι
συνάδελφοι να καθίστανται έρμαια των πολιτικών ορέξεων του κάθε
επιτήδειου που θέλει να χτίσει την πολιτική του καριέρα χρίζοντας
«ρουσφέτι» το δικαίωμα.
Η κατάσταση αυτή δεν πρέπει να παγιωθεί και υπάρχει τρόπος να αλλάξει.
Συναδέλφισσες ,συνάδελφοι,
Δεν είναι μόνο η ψήφος κάθε δυο χρόνια που «αναθέτει» σε άλλους να
μας εκπροσωπούν. Σαφώς και το Σωματείο οφείλει να εκπροσωπεί, να
διεκδικεί, να υπερασπίζεται να δηλώνει έμπρακτα την αλληλεγγύη του.
Παρόλα αυτά, υπάρχει και η συλλογική ευθύνη των συναδέλφων -όλων μας
δηλαδή- να ελέγχουμε εάν όντως το Σωματείο λειτουργεί με αυτόν τον
τρόπο. Με την παρουσία μας στα ΔΣ, με την παρουσία μας στις Γενικές
Συνελεύσεις και στις κινητοποιήσεις. Αυτό ακριβώς δε θέλουν όσοι
προτιμούν να λύνουν τα θέματα του Σωματείου πίσω από κλειστές πόρτες.
Για τον λόγο αυτό, όταν η Αγωνιστική Παρέμβαση πρότεινε να
ανακοινώνονται στα σχολεία οι ημερομηνίες των -ανοιχτών- συνεδριάσεων
του ΔΣ και η ημερήσια διάταξη, η ΔΑΚΕ απάντησε απαξιωτικά ότι «δε θα το
κάνουμε εδώ λαϊκή σύναξη».
Οι αυθαιρεσίες και οι κατά το δοκούν και το συμφέρον ερμηνείες των
νόμων είναι δεδομένες, τόσο στο ΠΥΣΔΕ όσο και στο Σωματείο της ΕΛΜΕ.
Και από συναδέλφους που δε βρίσκονται σε «λίστες εξυπηρετούμενων»
τίθεται το εξής ερώτημα:
«Αξίζει τον κόπο να παλέψουμε για να ξεριζώσουμε την αδικία; Θα βγάλει πουθενά ή θα βρούμε τον μπελά μας;»
Αυτά είναι τα ερωτήματα των συναδέλφων που δε βρίσκονται σε λίστες εξυπηρετούμενων…..
Εμείς λέμε ναι, όχι μόνο αξίζει αλλά οφείλουμε να παλέψουμε
ενάντια στις αυθαιρεσίες και μπορούμε να έχουμε νίκες απέναντι σε ένα
σάπιο σύστημα που αντί να προτρέπει τους συναδέλφους να κουβεντιάζουν,
να συναποφασίζουν και να διεκδικούν προτείνει το σωστό «τηλέφωνο» και
τις υπόγειες εκείνες διαδρομές που καταλήγουν σε υψηλά ιστάμενους.
- Αυτό που δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι τα πρόσωπα. Ούτε μας ενδιαφέρει να χρεώσουμε ανικανότητα ή/και κακές προθέσεις. Το κάθε μέλος του ΔΣ τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια που παρακολουθούμε διοικητικά συμβούλια φέρει ένα ειδικό πολιτικό βάρος. Από τον εθνικοσοσιαλιστή πρώην διευθυντή Μακρυπούλια που «δε συνομιλούσε με κομμουνιστές» κι έβρισκε θετικά σημεία στην εκπαίδευση σε περίοδο δικτατορίας μέχρι τη θητεία του κυρίου Κουτσαντώνη και την απόφαση υπέρ της αυτοαξιολόγησης με τις ψήφους της ΔΑΚΕ και της τότε ΠΑΣΚ.
- Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι η νοσηρότητα που βιώνουμε στη Λέσβο παράχθηκε από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζεται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, με κεντρικές πολιτικές επιλογές για την εκπαίδευση που υπαγορεύονται από την ΕΕ και τον ΟΟΣΑ. Αυτές οι πολιτικές είναι που οδήγησαν και οδηγούν στην αδιοριστία και την ομηρία των συναδέλφων αναπληρωτών, στην αύξηση του ωραρίου, στην κατάργηση τομέων και ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ, στο κλείσιμο τμημάτων, στα 27άρια τμήματα κλπ.
- Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι η τακτική που εφαρμόζουν όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια είναι το «διαίρει και βασίλευε» που καταλήγει στο να αντιμετωπίζει ανταγωνιστικά ο ένας συνάδελφος τον άλλον, η μια ειδικότητα την άλλη, το ένα σχολείο το απέναντι σχολείο….
Απέναντι σε όλα αυτά:
- Ορθώνουμε το ανάστημά μας και αντιδρούμε συλλογικά.
- Συμμετέχουμε σε συλλογικές διαδικασίες και Γενικές Συνελεύσεις. Παρακολουθούμε τα ΔΣ και ελέγχουμε το Σωματείο.
- Καταγγέλλουμε, γραπτά και προφορικά, τις αυθαιρεσίες, τους εκβιασμούς, τις προτάσεις για ανταλλάγματα που γίνονται σε εμάς και στο σχολείο μας, μέσα από τα συλλογικά μας όργανα.
- Αντιδρούμε στην αδιαφάνεια και ενημερώνουμε το Σωματείο για τις αδικίες σε βάρος μας και σε βάρος του σχολείου μας.
- Συμμετέχουμε σε κινητοποιήσεις, απεργίες, στην απεργία-αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης.
Η κατάσταση του Σωματείου στη Λέσβο μπορεί και πρέπει να αλλάξει!
Ο μόνος τρόπος είναι να πάρουμε οι συνάδελφοι την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας στα δικά μας χέρια!
Μυτιλήνη 23-10- 2018
Αγωνιστική Παρέμβαση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου