ΔΗΛΩΣΗ του αιρετού Αγαπητού Θ. εκπροσώπου της Ανεξάρτητης Ριζοσπαστικής Κίνησης στο ΑΠΥΣΠΕ Κ. Μακεδονίας για το θέμα της «άσκησης ιδιωτικού έργου από τα στελέχη εκπαίδευσης»

ΔΗΛΩΣΗ του αιρετού Αγαπητού Θ.

εκπροσώπου της Ανεξάρτητης Ριζοσπαστικής Κίνησης στο ΑΠΥΣΠΕ Κ. Μακεδονίας για το θέμα της «άσκησης ιδιωτικού έργου από τα στελέχη εκπαίδευσης»

Για μία ακόμη φορά στα θέματα συνεδρίασης του ΑΠΥΣΠΕ στις 5/3/2019 συμπεριλαμβάνονταν θέματα που αφορούσαν τη γνωμοδότηση του συμβουλίου για άδεια άσκησης ιδιωτικού έργου με αμοιβή σε Προϊσταμένους Κ.Ε.Σ.Υ. και Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου.

Είναι πια φανερό πως  το συμβούλιο θα συνεχίσει να έχει ως θέμα σε κάθε συνεδρίαση τις άδειες άσκησης ιδιωτικού έργου από στελέχη εκπαίδευσης. Το γεγονός αυτό δημιουργεί νέα δεδομένα και μας επιτρέπει να ισχυριστούμε πως μπροστά μας υπάρχει εν εξελίξει μία «βιομηχανία» πρόσθετου αμειβόμενου έργου. Ταυτόχρονα  δημιουργεί πολλά ερωτήματα για τη δυνατότητα εκπλήρωσης των βασικών καθηκόντων των στελεχών εκπαίδευσης και αναπόφευκτα μας επιτρέπει να συμπεράνουμε πως η ανεξέλεγκτη ενασχόληση των στελεχών εκπαίδευσης με το ιδιωτικό έργο και οι χρονικές και επιστημονικές δεσμεύσεις που αυτό επιβάλει, θα είναι σε βάρος του βασικού αντικειμένου, που είναι η δημόσια εκπαίδευση και τα αυξημένα καθήκοντα που η στελεχική θέση τους προβλέπει. 

Αφού διατυπώσαμε στο συμβούλιο τις θέσεις και την ανησυχία μας αποχωρήσαμε από τη συνεδρίαση και από τη συζήτηση των συγκεκριμένων θεμάτων.  Αυτό έγινε όχι για τις συγκεκριμένες αιτήσεις που θα συζητούσε το συμβούλιο, αλλά γιατί δε μπορούμε να δεχτούμε και να νομιμοποιήσουμε με την παρουσία και τη θετική ή αρνητική ψήφο μας, μία διαδικασία που μπορεί να πάρει προκλητικές διαστάσεις και να οδηγήσει σε εκφυλιστικά φαινόμενα. Η παρουσία μας  θα σήμαινε πως σιωπούμε- κλείνουμε τα μάτια μας σε ένα ζήτημα που συνειδητά το Υπουργείο Παιδείας δε θέλει να το αντιμετωπίσει και νομοθετικά να το ρυθμίσει.

Το πρόβλημα  έχει προκύψει τα τελευταία περίπου δύο χρόνια όταν οι νομικές υπηρεσίες του κράτους, πιθανόν μετά από προσφυγή κάποιου/κάποιας ενδιαφερόμενου/ης, απεφάνθησαν πως ο νόμος 1566/85 που προβλέπει τη δεκάωρη υπερωριακή απασχόληση των εκπαιδευτικών, δεν αφορά την ιδιωτική απασχόληση των εκπαιδευτικών και επομένως «δεν είναι επιτρεπτή η θέση χρονικού περιορισμού κατά την χορήγηση άδειας σε εκπαιδευτικό προς άσκηση ιδιωτικού έργου». Η νομική αυτή εξέλιξη και το κενό που μετά από σχεδόν 25 χρόνια προέκυψε, το Υπουργείο Παιδείας για τους δικούς του λόγους δε θέλει να το καλύψει με μία σχετική νομοθετική ρύθμιση.

Προτείναμε και ήδη ζητήσαμε να υπάρχει από τις αρμόδιες και υπεύθυνες διοικητικές υπηρεσίες άμεση παρέμβαση για να διαμορφωθεί το αναγκαίο θεσμικό πλαίσιο που  θα καθορίζει τα όρια και τις προϋποθέσεις άσκησης ιδιωτικού έργου, έτσι ώστε να μην υπάρχει υπερβολική ενασχόληση των στελεχών εκπαίδευσης με έργο εκτός και εις βάρος των βασικών καθηκόντων τους. Ταυτόχρονα πιστεύουμε ότι το πλαίσιο αυτό πρέπει να είναι προσανατολισμένο στην ανάθεση έργων και προγραμμάτων και σε άλλους  εκπαιδευτικούς και κυρίως ανέργους ή και εκπαιδευτικούς της τάξης που μπορούν και πρέπει κι αυτοί να αποκτήσουν αυτό το «προνόμιο» και  τη δυνατότητα.

Δηλώνουμε πως αν δε προχωρήσει αυτή η διαδικασία και η νομοθετική ρύθμιση, εμείς θα συνεχίσουμε να απέχουμε από τη συζήτηση των θεμάτων που αφορούν τη χορήγηση άδειας άσκησης ιδιωτικού έργου στα εκπαιδευτικά στελέχη. Καταθέτουμε τον προβληματισμό και τις προτάσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα, με στόχο άμεσα να υιοθετηθούν για να λειτουργήσει σ΄αυτή την κατεύθυνση το ΑΠΥΣΠΕ Κ. Μακεδονίας

Συγκεκριμένα έχουμε προτείνει και ζητήσει:.

« 1. Να επανεξεταστεί όλο το πλαίσιο που επιτρέπει την άσκηση ιδιωτικού έργου στα στελέχη.

  2. Να υπάρχει ο προβλεπόμενος οικονομικός έλεγχος και η οικονομική καταγραφή των ποσών που εισπράττουν από την άσκηση του ιδιωτικού έργου.

3. Να μην επιλέγονται πάντα  οι ίδιοι/ες για να ασκήσουν ιδιωτικό έργο έχοντας και όλα τα οικονομικά οφέλη και τη δυνατότητα μέσα από τη θέση τους να  συγκεντρώνουν μόρια για τις επόμενες κρίσεις στελεχών.

4. Να αναλαμβάνουν και να ασκούν κατά προτεραιότητα το συγκεκριμένο εκπαιδευτικό έργο, εκπαιδευτικοί που έχουν τα ανάλογα προσόντα, είναι χωρίς σταθερή και μόνιμη δουλειά και  δεν έχουν τις ανάλογες προσβάσεις στην πανεπιστημιακή ή διοικητική «εξουσία», με αποτέλεσμα να μη μπορούν να διεκδικήσουν με ίσους όρους τις αντίστοιχες θέσεις.