Σύλλογος Εκπ/κών ΠΕ Πειραιά "Η Πρόοδος": Κάτω τα χέρια από το παν/κό άσυλο

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΠΕΙΡΑΙΑ “Η ΠΡΟΟΔΟΣ”  

ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ  ΚΑΙ ΠΑΛΑΜΗΔΙΟΥ  Τ. Κ. 185 45 ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΤΗΛ.:210 4914203

ΚΙΝ.: 6977718257 

FAX.: 210 4914203 

E-mail:proodospeiraia@gmail  

www.e-proodos.gr

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ

Η επιχειρούμενη νομοθετική κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου δηλητηριάζει την πανεπιστημιακή ζωή, αξιοποιεί και ταυτόχρονα προωθεί μια ψευδή ανάγκη αύξησης της αστυνομικής επιτήρησης και καταστολής, που απειλεί τη δημοκρατική και κριτική σκέψη και πράξη. 

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η Ελλάδα του 2019 είναι μία από τις λιγότερο επικίνδυνες χώρες της  Ευρώπης (δηλαδή τα εγκλήματα που γίνονται εδώ είναι αναλογικά λιγότερα) και ταυτόχρονα οι πολίτες της φοβούνται περισσότερο από τους άλλους λαούς ότι θα πέσουν θύματα εγκληματικής ενέργειας. Ο χαμηλός βαθμός ανοχής στο έγκλημα δεν αποτελεί πρόβλημα. Πρόβλημα αποτελούν οι ανερμάτιστες υστερίες περί ραγδαίας αύξησης της εγκληματικότητας.

Οι υστερίες αυτές αυξάνουν την ανοχή στην καταπάτηση δικαιωμάτων και ελευθεριών από τις δυνάμεις της νόμιμης βίας. Η αστυνομία και τα δικαστήρια γίνονται στην πορεία ανεξέλεγκτα και ενώ αδυνατούν μέχρι και να εμποδίσουν φόνους που πραγματοποιούνται μπροστά στα μάτια τους (η φασιστική δολοφονία του Π. Φύσσα είναι το πιο γνωστό, αλλά όχι το μοναδικό παράδειγμα) ή να κολάσουν  απλές περιπτώσεις προκλητικής διασπάθισης δημόσιου χρήματος, μπορούν ταυτόχρονα να εκφοβίζουν όσους επιχειρούν να σκεφτούν και να δράσουν διαφορετικά και συλλογικά. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το δηλητήριο για το πανεπιστήμιο. Γιατί το πανεπιστήμιο μπορεί να υπάρχει ως χώρος κριτικής και ελεύθερης σκέψης μονάχα αν επιτρέπει το διαφορετικό στη σκέψη και στην πράξη. Αν για κάθε  φοιτητική αντίδραση στις αποφάσεις των οργάνων διοίκησης του πανεπιστημίου, ο λόγος δίνεται (πρόχειρα και βιαστικά) στο νόμιμο βούρδουλα της καταστολής και στα δικαστήρια, τότε η ελευθερία και η κριτική γίνονται επικίνδυνες πρακτικές.

Δεν θέλουμε αυτή τη μόρφωση για τις νέες γενιές. Ζητάμε να ενθαρρυνθούν να σκεφτούν διαφορετικά και να επιχειρούν η σκέψη τους να γίνεται πράξη. Ειδικά στις μέρες μας που οι επιστήμες, στο βωμό του χρήματος, κινδυνεύουν να μετατραπούν σε επικίνδυνα εργαλεία διαχείρισης των ανθρώπων και των κοινωνιών τους και υπερ-εκμετάλλευσης της φύσης, τα πανεπιστήμια πρέπει να εκπαιδεύουν τους νέους στην κατεύθυνση της κριτικής σκέψης και συλλογικής δράσης.  

Η επιχειρούμενη κατάργηση του ασύλου πατάει και στον ισχυρισμό περί περιορισμού της ελευθερίας διακίνησης των ιδεών μέσα στα πανεπιστήμια. Αν και  οπωσδήποτε υπερβολικός ο ισχυρισμός αυτός, το δημοκρατικό πανεπιστήμιο και το φοιτητικό κίνημα οφείλει να τον διαψεύσει στην πράξη. Για την διάψευση αυτή δεν απαιτείται καμία αλλαγή του νόμου. Αρκεί η αξιοποίηση του σημερινού νομικού πλαισίου. 

Η περιφρούρηση της νομιμότητας – μέσω της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου- από τα τελούμενα εντός ή γύρω από τους πανεπιστημιακούς χώρους ποινικά αδικήματα δεν είναι παρά το πρόσχημα για να καλυφθούν οι πραγματικές επιδιώξεις της κυβέρνησης:

·         Η πειθάρχηση του φοιτητικού κινήματος που απέτρεψε την τροποποίηση του άρθρου 16 του συντάγματος και την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Στον πυρήνα της κατάργησης του ασύλου βρίσκεται ο ομολογημένος στόχος πολλών κυβερνήσεων, που μέχρι σήμερα δεν κατόρθωσαν να πραγματοποιήσουν, να μετατραπούν τα πανεπιστήμια σε χώρους ελεγχόμενους από την ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα προσαρμόζοντας την εκπαιδευτική και ερευνητική τους δραστηριότητα στις ανάγκες και τις παραγγελίες της. Είναι τελικά η κατάργηση του άρθρου 16 και η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.

·         Η απαλλαγή των πανεπιστημιακών χώρων από τις κινηματικές διαδικασίες, τις συνελεύσεις, τις εκδηλώσεις, τις αφίσες, τα συνθήματα, τη διακίνηση εντύπων και ιδεών.

·         Ο εξοβελισμός από το πανεπιστήμιο της πολιτικής και όσων δρουν πολιτικά κάτω από το βάρος και την απειλή ποινικών διώξεων.

·         Η εμπέδωση μιας γενικευμένης κουλτούρας καταστολής και συρρίκνωσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Η κυβερνητική πρωτοβουλία οδηγεί σε μια ανεπιθύμητη ρύθμιση της πανεπιστημιακής ζωής και εκπαίδευσης. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου δεν γίνεται ούτε για τους «μπαχαλάκηδες», ούτε για τη διακίνηση ναρκωτικών, ούτε για την παραβατικότητα, όλα αυτά είναι προσχήματα και ελάχιστα ενοχλούν τις εξουσίες. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι αν δεν υπάρχει χώρος για τους αγώνες, οι αγώνες ουσιαστικά θα τεθούν εκτός νόμου. Πριν και μετά την όποια νομοθετική αλλαγή ο αγώνας για το δημοκρατικό πανεπιστήμιο θα δημιουργήσει το αντίβαρο στις εξελίξεις αυτές. Μένει να αποδειχθεί αν θα είναι  ικανό να αναιρέσει τις αρνητικές  συνέπειες της νέας νομοθεσίας.

   ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ		Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Λάμπρος Νικολάρας		Τάσος Κροκίδας