Αγωνιστική Παρέμβαση: Ο αγώνας συνεχίζεται, δε θα επιβληθεί η υποχώρηση του κλάδου. Να μπει η Α’ ΕΛΜΕ στα σωματεία που προκηρύσσουν την απεργία-αποχή

 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Α’ ΕΛΜΕ

https://paremvasithess.wordpress.com/    – agonistiki.paremvasi231@gmail.com

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ

Ο αγώνας συνεχίζεται, δε θα επιβληθεί η υποχώρηση του κλάδου

Να μπει η Α’ ΕΛΜΕ στα σωματεία που προκηρύσουν την απεργία-αποχή

Άμεσα συνελεύσεις ΕΛΜΕ για να μπει η ΟΛΜΕ σε αγωνιστική κατεύθυνση

Ένα και δυο: τη μοίρα μας δεν θα την πει κανένας

Ένα και δυο: τη μοίρα του ήλιου θα την πούμ’ εμείς.

Οδυσσέας Ελύτης, Ήλιος ο Πρώτος

Ο κλάδος έδωσε με ενότητα και αποφασιστικότητα μια μάχη ενάντια στην αξιολόγηση γιατί έγινε αντιληπτό ότι είναι το όχημα για την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών, αλλά και ένας αυταρχικός μηχανισμός για την επιβολή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Καθόλου τυχαία τις μέρες που η Κεραμέως πήγαινε τον αγώνα των εκπαιδευτικών στα δικαστήρια, ξεκινούσε ο μηχανισμός των συγχωνεύσεων και μάλιστα εν μέσω πανδημίας!

Η επιτυχία της κινητοποίησης ήρθε γιατί υπήρχε αποφασιστική στάση, χωρίς μισόλογα και αποδοχή τετελεσμένων και γιατί επιλέχτηκε μια αποτελεσματική μορφή αγώνα, η απεργία-αποχή. Το αποκορύφωμα ήταν η απεργία στις 11 Οκτώβρη όπου η συμμετοχή πήρε ιστορικές διαστάσεις, καθώς ήταν η μεγαλύτερη από το 2013 και τους αγώνες ενάντια στη διαθεσιμότητα των συναδέλφων στα ΕΠΑΛ και τα μνημόνια.

Η μαζική συμμετοχή σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια ήταν που έδωσε το αποτέλεσμα και ο κλάδος βρήκε δύναμη να προσπεράσει τις απειλές από τη μεριά του υπουργείου Παιδείας. Ασφαλώς και η κάλυψη από ΟΛΜΕ-ΔΟΕ και η νομική προετοιμασία έπαιξαν το ρόλο τους, αλλά η κινητοποίηση κέρδισε τη νομιμοποίησή της από την καθολική συμμετοχή των εκπαιδευτικών. Γι’ αυτό και το υπουργείο Παιδείας παρά τις δικαστικές αποφάσεις σε βάρος της απεργίας αποχής, δεν τόλμησε να προχωρήσει σε πειθαρχικά και άλλα μέτρα, αλλά δυνάμωσε τις πιέσεις με τα έγγραφα που στέλνει ο γεν. γραμματέας Κόπτσης και αξιοποιώντας τους «πρόθυμους» διευθυντές. Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι δεν μπορεί να εφαρμόσει εκπαιδευτική πολιτική που έχει το σύνολο σχεδόν του κλάδου απέναντι. Για αυτό προσπαθεί να εκβιάσει τη συμμετοχή όλων μας ώστε να την εμφανίσει σαν συναίνεση και όχι αποτέλεσμα του «εντέλεσθαι».

Η κυβέρνηση και η Κεραμέως βρήκαν στήριγμα στη στάση του κυβερνητικού συνδικαλισμού ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ. Στην ΟΛΜΕ με την πραξικοπηματική λήξη της απεργίας–αποχής αφού πρώτα στη γενική συνέλευση προέδρων στις 6/10 8 πρόεδροι προερχόμενοι βασικά από τη ΔΑΚΕ αντί να ψηφίσουν με βάση τις αποφάσεις, λειτούργησαν σαν εκπρόσωποι του υπουργείου και καταψήφισαν την συνέχιση του αγώνα. Στη ΔΟΕ με την υιοθέτηση από μια ευκαιριακή πλειοψηφία του λεγόμενου «ενιαίου κειμένου» –αντί της απεργίας αποχής- που υποτίθεται θα επιτρέπει τη διαφωνία με την αξιολόγηση «εκ των έσω», με δεδομένη όμως τη συμμετοχή μας, για να αποφύγουμε υποτίθεται των πειθαρχικών συνεπειών. Για να έρθει το υπουργείο, αφού πρώτα εξασφάλισε το κλείσιμο της απεργίας-αποχής, να δηλώσει ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει… Από τη συνέχεια φάνηκε ότι για τις παρατάξεις αυτές το θέμα δεν ήταν οι πειθαρχικές συνέπειες, αλλά το γεγονός ότι απονομιμοποιήθηκε από τον αυταρχισμό και τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα η αξιολόγηση, η οποία για τα κόμματά τους είναι βασική επιλογή για το σχολείο, καθώς συμφωνούν με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ έχουν επιλέξει να παίζουν …φιλικό παιχνίδι με την κυβέρνηση, μέσα από μεγαλοστομίες στα κανάλια, αλλά και φρένο στις κοινωνικές αντιστάσεις. Δεν είναι τυχαίο που εμφανίστηκε σε αυτό το κλίμα και ο Παπανδρέου, ο άνθρωπος της Τρόικας και των μνημονίων.

Μόλις με ευθύνη του κυβερνητικού συνδικαλισμού σταμάτησε από τις ΟΛΜΕ και ΔΟΕ σταμάτησε η απεργία-αποχή, η απάντησης της κυβέρνησης ήταν η εξαγγελία της αξιολόγησης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, δυο φορές το χρόνο και με απαίτηση να υπάρχει ποσοστό «ανεπαρκών». Αυτό δηλαδή που σταμάτησε το συνδικαλιστικό κίνημα το 2014. Έχουμε απέναντι στον εκπαιδευτικό μια κυβέρνηση αδιάλλακτη, αλλά όχι ανίκητη. Η εξέλιξη της απεργίας-αποχής ήταν μια σημαντική πολιτική ήττα για την Κεραμέως. Σε πανδημία, περιβαλλοντικές καταστροφές (πυρκαγιές, πλημμύρες), στην εργασία (efood, COSCO…) φάνηκε ότι βλέπει τα δικαιώματα και τις ανάγκες της κοινωνίας σαν διαφυγόντα κέρδη για τη μεγάλη εργοδοσία που στηρίζει με επιδοτήσεις και νομοθετήματα, ενώ τη δημοκρατική έκφραση, την κοινωνική διαμαρτυρία και το ελεύθερο φρόνημα τα αντιμετωπίζει με κρατική καταστολή. Μόνο οι ενωτικοί και αποφασιστικοί μας αγώνες μπορούν να υπερασπιστούν το δημόσιο σχολείο και τον εκπαιδευτικό

Στο σημείο που φτάσαμε, όποιος επικαλείται τις δικαστικές αποφάσεις και τις απειλές για πειθαρχικές συνέπειες οφείλει να είναι ξεκάθαρος για τη στάση που πρέπει να κρατήσει ο κλάδος. Για αυτό και προτείναμε τη συνέχιση της απεργίας –αποχής με ευθύνη των ΕΛΜΕ και των Συλλόγων ΠΕ, μέχρι να εκφραστεί η πραγματική βούληση του κλάδου σε επίπεδο ΟΛΜΕ και ΔΟΕ. Δεν παραγνωρίζουμε τις πιέσεις που ασκούνται από την ηγεσία του Υπουργείου με όπλο τις δικαστικές αποφάσεις. Αλλά εκεί που κρίνεται η εφαρμογή τους είναι η πραγματική ζωή και η μαζική συμμετοχή μπορεί να τους καταστήσει ανεφάρμοστους. Όπως έγινε με το νόμο Χρυσοχοΐδη ενάντια στις διαδηλώσεις, την πανεπιστημιακή αστυνομία, αλλά και την αμφισβήτηση της δικαστικής απαγόρευσης των απεργιών στο κάτεργo της COSCO. Εξάλλου η κυβέρνηση της ΝΔ δεν είναι καθόλου παντοδύναμη όπως προβάλλουν τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα. Η επιμονή στα αντιλαϊκά μέτρα δοκιμάζεται και από το γεγονός ότι σε μια άτυπη προεκλογική περίοδο είναι αντιμέτωπη με μια αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια λόγω της αποτυχίας στην αντιμετώπιση της πανδημίας, της μεγάλης ακρίβειας στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, το ρεύμα και το πετρέλαιο, του αυταρχισμού και του συνόλου της πολιτικής της.

Η στάση του ΠΑΜΕ είναι κομμάτι του προβλήματος. Παρά το γεγονός ότι καταγγέλλει τους χειρισμούς σε ΟΛΜΕ και ΔΟΕ και τις δηλώσεις ότι πρέπει να υπάρξει επανεκκίνηση στην απεργία-αποχή, δεν προτείνει ούτε στηρίζει κανένα σχετικό μέτρο. Οι στάσεις εργασίας την ώρα των συλλόγων για την αξιολόγηση αγκαλιάζονται όταν υπάρχει προοπτική και όχι αμηχανία. Η κατάσταση στην ΟΛΜΕ δεν αλλάζει με εκκλήσεις και χάνεται πολύτιμος χρόνος… Είναι ενδεικτικό ότι δεν στήριξε τη συμμετοχή της Α’ ΕΛΜΕ στις προσπάθειες συντονισμού ΕΛΜΕ και Συλλόγων ΠΕ, ούτε δέχτηκε την εκ νέου προκήρυξη της απεργίας-αποχής σε επίπεδο ΕΛΜΕ. Έχει ευθύνη για το γεγονός ότι ο κλάδος βρίσκεται χωρίς πυξίδα. Την ίδια στιγμή διακινεί την αντίληψη «να μείνει στα χαρτιά» η επιλογή της κυβέρνησης, ανοίγοντας το δρόμο στη λογική του «ενιαίου κειμένου». Ακόμα και για το νόμο Χατζηδάκη που αξιοποιήθηκε ενάντια στην απεργία-αποχή η μόνη πρόταση του ΠΑΜΕ ήταν απογευματινό συλλαλητήριο, με παράλληλη καταψήφιση κάθε πρότασης για απεργία, την οποία παραπέμπει στο μέλλον και στις διαθέσεις του Παναγόπουλου της ΓΣΕΕ.

Στην κρίσιμη καμπή που βρισκόμαστε, υπάρχει δρόμος: ήδη 6 ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ κάνουν μια νέα αρχή προκηρύσσοντας ξανά την απεργία-αποχή, λαμβάνοντας και μέτρα για την υπέρβαση των νομικών εμποδίων. Ο αγώνας συνεχίζεται και μπορεί να αγκαλιαστεί από την πλειοψηφία του κλάδου! Ας μην μπει κανείς και καμία σε ομάδες με τη θέλησή του, νομιμοποιώντας την αξιολόγηση. Να προχωρήσει η Α’ ΕΛΜΕ άμεσα σε γενική συνέλευση για να υπάρξει ενημέρωση, αποτίμηση και το ξεκίνημα ενός νέου αγωνιστικού κύκλου. Να μπούμε στην απεργία-αποχή, να πιέσουμε έμπρακτα την ΟΛΜΕ, να ανοίξουμε το δρόμο για την αγωνιστική έκφραση του κλάδου σε μια δημοκρατική Γενική Συνέλευση Προέδρων ΕΛΜΕ.

Στην αναμέτρηση για την αξιολόγηση που θα κριθεί σε βάθος χρόνου, δεν έχουμε την πολυτέλεια της συναίνεσης και των αυταπατών ότι τα χειρότερα είναι πίσω μας. Πριν το σχολείο μεταλλαχτεί με την εκπαιδευτική διαδικασία να δίνει τη θέση της σε μια …ατέλειωτη αξιολόγηση, να το υπερασπιστούμε, διεκδικώντας την πρόσβαση όλων των παιδιών, ουσιαστική γνώση και μορφωτική διαδικασία, μόνιμη και σταθερή εργασία με κάλυψη όλων των κενών, ριζική αύξηση της χρηματοδότησης της παιδείας.

Η κυβέρνηση θέλει να κάνει τα αδιέξοδα της αντιλαϊκής πολιτικής της δικά μας αδιέξοδα, τόσο στην παιδεία, όσο και στην κοινωνία. Δεν θα περάσει, θα αντισταθούμε! Θα δώσουμε μάχη για υγεία, παιδεία, ψωμί και ελευθερία! Για την ήττα της κυβέρνησης και κάθε απόπειρας να δοθεί συνέχεια στην πολιτική της.