Εκπαιδευτική Παρέμβαση Α΄ Αθηνών: ΚΑΤΕΒΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

 

 

 

 

Σε μια ζωή χαμένη κανένας δεν νικά…

Διεκδίκησε τη ζωή!

ΚΑΤΕΒΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

23 Οκτώβρη, 12μ.μ. Προπύλαια, στο πανό του Συλλόγου

10π.μ. στην Περιφερειακή Διεύθυνση για τις διώξεις των μελών της ΕΛΜΕ Πειραιά

Σκέψου

Λες ότι δεν έχεις λεφτά να απεργήσεις. Καμιά δεν έχει. Όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Η απεργία ήταν πάντα το όπλο των φτωχών, των πεινασμένων, αυτών που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα. Όλα όσα απολαμβάνει ένας εργαζόμενος σήμερα, η κυριακάτικη αργία, η σύνταξη, η άδεια, ακόμα και η πληρωμή του μισθού με απεργίες κερδήθηκαν από κάποιους συναδέλφους πολύ πριν από μας. Που αγωνίστηκαν με τις τσέπες άδειες και την απεργία παράνομη.

Σκέψου

Η κυβέρνηση συνεχίζει να επιτίθεται και αντιπολίτευση δεν υπάρχει. Σωτήρες δεν υπήρξαν ποτέ. Η μόνη αντιπολίτευση είναι οι κοινωνικοί ταξικοί αγώνες, είμαστε όλοι εμείς. Η απεργία γίνεται όπλο όταν κλείνουμε τα σχολεία και γεμίζουμε τους δρόμους και τις πλατείες, όταν οι ναυτεργάτες δε λύνουν τους κάβους, όταν οι δάσκαλοι ακουμπάνε τα μολύβια κάτω για να σηκώσουν τα πανό. Όταν απεργεί μία ή δύο σε κάθε σχολείο προφανώς δεν πιέζουμε κανέναν. Η δύναμή μας βρίσκεται στη συλλογική μας ενότητα. Η συναυλία για τα Τέμπη προφανώς και ήταν ένα ενοχλητικό γεγονός, προσπάθησαν να το αποτρέψουν, να το υπονομεύσουν, να το συκοφαντήσουν, να το θάψουν. Κι όμως έγινε. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα: Τα σχολεία πρέπει να πλημμυρίσουν τους δρόμους στις 23 Οκτώβρη.

Σκέψου

Ο μισθός τελειώνει πολύ πριν τελειώσει ο μήνας. Το νοίκι δεν είναι πια απλώς μανίκι, είναι τα 2/3 του μισθού μας. Οι πολύχρωμοι λογαριασμοί ρεύματος (το οποίο μας έλεγαν πως θα μειωνόταν λόγω ιδιωτικοποίησης και ανταγωνισμού) αδειάζουν και τα τελευταία ψιλά από τις τσέπες σου. Ζεις για να δουλεύεις, ψάχνεις δεύτερες και τρίτες δουλειές, βοήθειες από τους γονείς στα 35 και στα 40 σου χρόνια. Καμιά πολιτική δύναμη δε θα σου προσφέρει τη ζωή που αξίζεις. Ζωή, όχι επιβίωση. Μισθό αξιοπρέπειας. Σύνταξη πριν το θάνατο. Περίθαλψη σε δημόσιο και δωρεάν νοσοκομείο. Μόνιμη και σταθερή δουλειά και όχι αναπληρωτιλίκι και ομηρία για 15 χρόνια. Δικαιοσύνη και όχι διαφθορά σε σκοτεινά υπηρεσιακά συμβούλια. Αξιοπρέπεια και δημοκρατία στο σχολείο, όλα όσα αξίζεις ως παιδαγωγός και ως εργαζόμενος. Σχολείο που να χαίρεσαι να υπηρετείς ως επιστήμονας, να μαθαίνεις γράμματα και αξίες τα παιδάκια του κόσμου και όχι στρατώνας άβουλων και υπάκουων εκπαιδευτικών που θα καταδικάζει τα παιδιά στην αμάθεια και στην απόρριψη. Όλα στον κάδο ανακύκλωσης της αγοράς, του ανταγωνισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού;

Σκέψου

Η κυβέρνηση δεν είναι παντοδύναμη. Που είναι οι κάμερες στις τάξεις; Που είναι η εκχώρηση των νηπιαγωγείων στους Δήμους; Που είναι η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας; Η μάχη της αξιολόγησης μαίνεται τέταρτο χρόνο τώρα. Κερδίσαμε δύο δίκες που ταρακούνησαν πολύ το υπουργείο. Γιατί η δικαιοσύνη κερδίζεται με αγώνες, όχι μόνο με δικόγραφα. Το κράτος αναγκάζεται να δείξει τα δόντια του. Στέλνει νεοδιόριστους στα πειθαρχικά γιατί κάνουν απεργία, σήμερα στην επαρχία, αύριο στην Αθήνα. Στέλνει τους συναδέλφους του Πειραιά σε πειθαρχικά για απόλυση επειδή ο ένας περιφρούρησε το σχολείο ενάντια στον επιθεωρητή, ο άλλος στήριξε τον αγώνα των παιδιών ενάντια στην Pisa, ο τρίτος έγραψε ένα κείμενο στο διαδίκτυο. Τι περιμένεις; Να έρθει η σειρά σου; Θα τους αφήσουμε το πρωί στις 10π.μ. μόνους/ες τους να τους δικάσουν οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά; Ή θα είμαστε εκεί, μαζικά, στην Περιφερειακή Διεύθυνση Αττικής (Ξενίας 24) μαζί με την ΕΛΜΕ Πειραιά και τα άλλα εκπαιδευτικά σωματεία; Στην επόμενη συνεδρίαση του ΠΥΣΠΕ θα κατέβουμε ΜΑΖΙΚΑ και θα απαιτήσουμε να μονιμοποιηθούν ΕΔΩ και ΤΩΡΑ οι νεοδιόριστες/οι;

Σκέψου

Τα (ελάχιστα στο Σύλλογό μας) σχολεία όπου ο διευθυντής συμπεριφέρθηκε ως το χειρότερο αφεντικό του ιδιωτικού τομέα καταλύοντας ή διαλύοντας ακόμα το Σύλλογο Διδασκόντων – σε αντίθεση με τη μεγάλη πλειοψηφία των διευθυντών που σεβάστηκε τη λειτουργία και την απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων. Θα τους αφήσεις να μας γυρίσουν στα μετεμφυλιακά χρόνια; Διευθυντές και διευθύντριες όπως αυτοί οι 2-3 πάντα θα υπάρχουν. Πάντα θα υπάρχει κάποιος αρκετά στυγνός, χωρίς καμία ηθική αναστολή να κάνει την βρόμικη δουλειά. Αυτοί όμως είναι μονάδες, οι οποίοι καταφέρνουν να έχουν λόγο και να επηρεάζουν πράγματα και καταστάσεις όταν κάποιοι τους παρακολουθούν, τους στηρίζουν, τους ψηφίζουν (ο ένας είναι και συνδικαλιστής της ΔΗΣΥ). Οι συνάδελφοι σε αυτά τα σχολεία πρέπει να απεργήσουν μαζικά γυρνώντας την πλάτη στους εκβιασμούς και τον αυταρχισμό. Πρέπει όμως να νιώσουν ότι κατεβαίνουν σε ένα μεγάλο απεργιακό αγώνα. Είναι μέρος ενός μεγάλου κινήματος.

Μόνο όλοι εμείς μαζί μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά. Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δε δόθηκε. Στάσου όρθιος και πάλεψε για όσα αξίζεις. Τίμησε την απόφαση της Γενικής μας Συνέλευσης, της πιο μαζικής συνέλευσης πανελλαδικά.

Και μην ξεχνάς

Έχουμε δύσκολο δρόμο μπροστά μας, γεμάτο περιπέτειες, γεμάτο γνώσεις, εμπειρίες ανεπανάληπτες με τα παιδιά μας στον καθημερινό όμορφο αγώνα της αγωγής και της μόρφωσης που δίνουμε. Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου. Αλλά κι αν τους συναντήσεις, διάλεξε να μην είσαι μόνη/ος σου, έχουμε μόνο ο ένας τον άλλο.

Διάλεξε το δρόμο της συλλογικότητας και του αγώνα.

Διάλεξε ζωή και αξιοπρέπεια. Όχι απλώς επιβίωση.