ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ –ΚΙΝΗΣΕΩΝ –ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ
Προς το ΓΣ της ΑΔΕΔΥ, 24-5-2013
Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία του εργατικού και λαϊκού κινήματος που μια απόφαση μπορεί να είναι καταλυτική για την πορεία των πραγμάτων, στιγμές που μπορούν «ν’ αλλάξουν τον ρου της ιστορίας».
Μια τέτοια στιγμή, ήταν η απεργία των εκπαιδευτικών της Δ.Ε. με περιεχόμενο και μορφή που μπορούσε πραγματικά να αποτελέσει το έναυσμα ενός παλλαϊκού ξεσηκωμού. Γιατί η απεργία των εκπαιδευτικών της Δ.Ε. ερχόταν με τα αιτήματά της να αμφισβητήσει τον πυρήνα της πολιτικής του κεφαλαίου, της πιο βάρβαρης στη σύγχρονη ιστορία επίθεσης στα δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Και σαν τέτοια μπορούσε να συνεγείρει, να ενώσει στους δρόμους του αγώνα τους εκπαιδευτικούς με τους μαθητές, τους φοιτητές, τους άνεργους, τους εργαζόμενους σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα, σ’ έναν αγώνα διαρκείας, δυναμικό, ανυποχώρητο, αποφασιστικό, σ’ έναν αγώνα που θα μπορούσε να είναι νικηφόρος.
Γι αυτό κεφάλαιο και πολιτικοί του εκπρόσωποι αποφάσισαν να τον χτυπήσουν με τον πιο άγριο τρόπο, με κάθε όπλο που διέθεταν. Πρώτα απ’ όλα μέσα από τα άθλια Μ.Μ.Ε., στην κατεύθυνση του κοινωνικού αυτοματισμού. Στη συνέχεια με την απαγόρευση ενός ακόμη εργατικού αγώνα, με τη χρήση ολοκληρωτικής έμπνευσης νομοθετικών πράξεων και την προληπτική επιστράτευση των καθηγητών.
