Παρεμβάσεις ΔΕ-ΠΕ: Η δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα ορόσημο–σύμβολο στους αγώνες και τις εξεγέρσεις του σήμερα για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία-Ειρήνη

  Συγκέντρωση στα Ψηλά Αλώνια (Πάτρα), Τρίτη 9 Ιανουαρίου στις 18:30

Πριν 33 χρόνια, στις 9 Ιανουαρίου του 1991, πάγωνε όλη η Ελλάδα, διαβάζοντας στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ότι ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας είχε πέσει νεκρός στην Πάτρα το προηγούμενο βράδυ. Οι Κένταυροι, που μαζί με τους “Rangers” συγκροτούσαν τα παρακρατικά τραμπούκικα τάγματα εφόδου της ΟΝΝΕΔ, της νεολαίας της ΝΔ, από το πρωί της 8^ης Ιανουαρίου περιφέρονται στα σχολεία της Πάτρας και επιχειρούν ανακατάληψη των σχολείων. Τα καταφέρνουν το βράδυ στο 3^ο-7^ο Γυμνασίο – Λύκειο της πόλης, στο σχολικό συγκρότημα «Βουδ». Καθηγητές και γονείς έτρεξαν να συμπαρασταθούν στους μαθητές. Οι τραμπούκοι επιτίθενται εκσφενδονίζοντας τσιμεντόλιθους και άλλα αντικείμενα. Από επίθεση με σιδερολοστό των ΟΝΝΕΔιτών Καλαμπόκα και Μαραγκού, χτυπιέται θανάσιμα στο κεφάλι ο μαθηματικός, μέλος της οργάνωσης Εργατικό Αντιϊμπεριαλιστικό Μέτωπο (ΕΑΜ) και των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων, Νίκος Τεμπονέρας.

Χειμώνας του 1990. Ο υπουργός Παιδείας της ΝΔ Κοντογιαννόπουλος φέρνει στη βουλή ένα αντιδραστικό, νεοφιλελεύθερο και οπισθοδρομικό νομοσχέδιο, που αναστατώνει όλη την εκπαιδευτική κοινότητα. Ήταν ο «πρωτοπόρος» της μεγάλης προσπάθειας όλων των κυβερνήσεων που ακολούθησαν μέχρι σήμερα, που άνοιξε την πόρτα του νεοφιλελευθερισμού στην εκπαίδευση, των ταξικών φίλτρων επιλογής, αλλά και της περικοπής των μέχρι τότε δημοκρατικών κατακτήσεων του μαχόμενου εκπαιδευτικού κινήματος στην παιδεία. Ταυτόχρονα, επιδίωξε την εγκαθίδρυση ενός νέου ολοκληρωτισμού στη μαθητική νεολαία και το κίνημά της, με απόπειρες ελέγχου, πειθάρχησης και «ελληνοχριστιανικής αγωγής» της νεολαίας. Στο νομοσχέδιο προβλέπονταν: εξετάσεις από το Γυμνάσιο στο Λύκειο, κατάργηση των αδικαιολόγητων απουσιών, κατάργηση των 15μελών συμβουλίων, πειθαρχικός έλεγχος της εξωσχολικής ζωής με pointsystem, επανακαθιέρωση της πρωινής προσευχής, της έπαρσης της σημαίας και του υποχρεωτικού εκκλησιασμού 3 φορές τον χρόνο, επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και των δωρεάν συγγραμμάτων, χρονικό όριο στις πανεπιστημιακές σπουδές, λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ και εξίσωση των ΑΕΙ με τα κολλέγια, περικοπές κοινωνικών παροχών σε φοιτητές κ.ά.

Αρχικά οι φοιτητές και στη συνέχεια και οι μαθητές ξεσηκώνονται. Το 70% των σχολείων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τελούσε υπό κατάληψη! Τα συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα ήταν μαζικά και ενθουσιώδη. Η κυβέρνηση ευελπιστούσε ότι μετά τις γιορτές οι καταλήψεις θα εκτονώνονταν, αλλά έπεσε έξω. Το πανεκπαιδευτικό κίνημα συνέχισε με μεγαλύτερη ένταση. Οι καθηγητές με στάσεις εργασίας βρίσκονται έξω από τα σχολεία και συμπαρίστανται στις/στους μαθήτριες/ές. Αρνούνται να βάλουν απουσίες στις/στους καταληψίες μαθητ(ρι)ες και διώκονται πειθαρχικά από τον ίδιο τον υπουργό Παιδείας!

Η κοινοβουλευτική αριστερά – ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου (ΚΚΕ και ΕΑΡ) – δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται την βαθιά αντίθεση του πανεκπαιδευτικού κινήματος προς την κυβερνητική πολιτική, το μέγεθος και το μεγαλείο του κινήματος και δεν δίνει απλόχερα την υποστήριξή της. Μετά την συνάντηση με τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη, ο Γρηγόρης Φαράκος, Γεν. Γραμματέας του ΚΚΕ, ζητάει απλά «μια κάποια αναστολή της εφαρμογής των ΠΔ», καθώς «τα σχολεία πρέπει να λειτουργούν» ενώ ο Ριζοσπάστης, μετά την απόσυρση επιμέρους άρθρων του ΠΔ, κυκλοφορεί στις 16/12/90 με πρωτοσέλιδο «ο αγώνας δικαιώνεται»!

Τη δολοφονία του Τεμπονέρα ακολούθησε μεγάλη πολυήμερη λαϊκή εξέγερση σε Πάτρα, Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα, ενάντια στον αυταρχισμό και την κρατική καταστολή, η πρόκληση πυρκαγιάς από δακρυγόνα στο κατάστημα Κ. Μαρούσης και ο θάνατος 4 ανθρώπων, αφού η αστυνομία παρεμπόδιζε την πυροσβεστική να πλησιάσει, η παραίτηση του υπουργού και η αντικατάστασή του από τον Γ. Σουφλιά που του ανατέθηκε το έργο της “πυρόσβεσης” και η απόσυρση όλου του νομοσχεδίου.

Οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας Τεμπονέρα σχεδόν αθωώθηκαν με εξαίρεση τον Καλαμπόκα που έμεινε στην φυλακή μόνο 7 χρόνια και βρέθηκε τελικά σε διευθυντική θέση της Εθνικής Τράπεζας Βόλου. Για τους ηθικούς αυτουργούς ούτε κουβέντα.

33 χρόνια μετά, η κυβέρνηση της  ΝΔ, με όλο το αστικό πολιτικό σύστημα και κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ) και σε άμεση σύμπνοια με τις ακροδεξιές παραφυάδες του, με σύμμαχο τα συστημικά ΜΜΕ επιχειρεί για μια ακόμη φορά να επιβάλει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της, την πολιτική της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και του κεφαλαίου.

33 χρόνια μετά με έναν καταιγισμό νομοσχεδίων, η κυβέρνηση επιχειρεί να αλλάξει τον χαρακτήρα και το DNA του δημόσιου σχολείου και πανεπιστημίου. Με οδηγό την αξιολόγηση, με κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου και παραβιάζοντας το άρθρο 16 του Συντάγματος επιχειρεί να επιβάλει τη λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ. Την ίδια ώρα με το νομοσχέδιο για την επαγγελματική εκπαίδευση δίνει βορρά στους ιδιώτες, στο μεγάλο και το μικρό κεφάλαιο, την δημόσια τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση.

33 χρόνια μετά η κυβέρνηση της ΝΔ και σύσσωμο το αστικό πολιτικό σύστημα έχουν εμπλακεί ενεργά στην πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ μετέχοντας ουσιαστικά στην εκστρατεία του για την επιβολή της σιδερένιας θέλησης του στην νοτιοανατολική Μεσόγειο στηρίζοντας το κράτος απαρτχάιντ -δολοφόνο του Ισραήλ στην εθνοκάθαρση του Παλαιστινιακού λαού που αγωνίζεται εδώ και δεκαετίες για γη και ελευθερία.

Ταυτόχρονα με βάση τον σχεδιασμό της η κυβέρνηση επιχειρεί να βαθαίνει ακόμη περισσότερο την ταξικότητα  εκπαίδευσης επιβάλλοντας το εθνικό απολυτήριο, καθιστώντας την τράπεζα θεμάτων και τις εξετάσεις κύριο μοχλό περιθωριοποίησης δεκάδων χιλιάδων μαθητών και μαθητριών εκτός γενικής μόρφωσης και λυκείου. Η δε ΕΒΕ έχει αποκλείσει ήδη δεκάδες χιλιάδων νέων από την πρόσβαση στα ΑΕΙ οδηγώντας τους ταυτόχρονα στις δαγκάνες των επιχειρήσεων -κολλεγίων και παραρτημάτων αλλοδαπών ΑΕΙ. Το παζλ έρχεται να συμπληρώσει η επιδίωξη της κυβέρνησης να επιβάλει την ελεύθερη επιλογή σχολείων από τους γονείς ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την αξιολογικό πλέγμα.

Υψώνουμε τείχος αγώνα για τα σύγχρονα μορφωτικά και εργασιακά μας δικαιώματα, για τα κοινωνικά αγαθά, τις ελευθερίες!

33 χρόνια μετά δεν καλούμε σε μνημόσυνο. Ο Νίκος Τεμπονέρας είναι το σύμβολο του συλλογικού ανθρώπου που υπερασπίζεται χωρίς όρους και προϋποθέσεις το δικαίωμα του αγώνα για την ανατροπή της κοινωνικής βαρβαρότητας και την επικράτηση του δίκιου. Είναι ο εργαζόμενος που υπερασπίστηκε τον συλλογικό αγώνα, που δε φοβήθηκε και δεν έσκυψε το κεφάλι, δεν λογοδότησε στη διοίκηση, στην εξουσία, στους νοικοκυραίους της εποχής και στους φασίστες, δίνοντας την ίδια τη ζωή του. Είναι ο Δάσκαλος που «υπερασπίστηκε το παιδί για να υπάρχει ελπίδα», ξεπερνώντας τους τοίχους της σχολικής αίθουσας και μιας δημοσιοϋπαλληλικής διδασκαλίας.

Απέναντι στην βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου και στην προσπάθεια της κυβέρνησης της ΝΔ και όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ) για την επιβολή ταξικών φίλτρων διαλογής, κατηγοριοποίησης και απόρριψης μαθητών, εκπαιδευτικών και σχολείων μέσα από την αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση, επιδιώκοντας τον έλεγχο του συνδικαλισμού και την απαγόρευση απεργιών και διαδηλώσεων μέσα από τον νόμο Χατζηδάκη και Γεωργιάδη, ξηλώνοντας ό,τι έχει απομείνει από εργατικά – συνταξιοδοτικά δικαιώματα, οδηγώντας στην φτώχεια και στην επιβίωση την πλειοψηφία του εργαζόμενου κόσμου, την ώρα που το μεγάλο κεφάλαιο (τράπεζες, ενέργεια, φαρμακοβιομηχανίες, πολεμική βιομηχανία κλπ) βλέπει τα πλούτη του να εκτοξεύονται, διεκδικούμε με τους αγώνες του λαού και της νεολαίας ένα δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά χωρίς διαχωρισμούς και διακρίσεις, για την ανατροπή των πολιτικών κυβέρνησης-Ε.Ε.-ΟΟΣΑ, για αύξηση των δαπανών για την παιδεία, για μόνιμους μαζικούς διορισμούς, για μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα.

Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη

Ο ΝΙΚΟΣ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ

ΜΕ ΠΕΤΡΟΥΛΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ

ΕΛΜΕ Β΄ Αχαΐας: Μέρα μνήμης και τιμής του Νίκου Τεμπονέρα η 9η Γενάρη 2022

Ε.Λ.Μ.Ε. Β΄ ΑΧΑΪΑΣ
Κλεισούρας – Πάρ. Κορίνθου
Κτήριο 1ου ΓΕ.Λ. Αιγίου
25100 ΑΙΓΙΟ
email : belmeach@yahoo.gr
Πληρ.:Μαστραπά Θεοδώρα 6972714499
Παπαναστασίου Παναγιώτα: 6974419564

ΑΙΓΙΟ 08/01/2022
ΑΡ. ΠΡΩΤ. 2 

ΘΕΜΑ : Μέρα μνήμης και τιμής του Νίκου Τεμπονέρα η 9η Γενάρη 2022 

Στα τέλη του ’91 ένα μαζικό, αγωνιστικό και κυρίως συντονισμένο κίνημα μαθητών, φοιτητών κι εκπαιδευτικών που διεκδικούσε την απόσυρση του νομοσχεδίου Κοντογιαννόπουλου (εξίσωση πτυχίων κολλεγίων και μετατροπή τους σε ΑΕΙ κατάργηση της δωρεάν παροχής συγγραμμάτων, χρονικό όριο στις σπουδές, απόπειρα περιορισμού του πανεπιστημιακού ασύλου, επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας, έπαρση της σημαίας κ.ά.). Το σύνθημα που κυριαρχεί: « Όχι παιδεία για λίγους κι εκλεκτούς, αγώνας ενάντια στους ταξικούς φραγμούς». Οι διαδηλώσεις δονούν τις μεγάλες πόλεις κι οι καταλήψεις σχολικών μονάδων προβληματίζουν την κυβέρνηση που αποφασίζει στις 9 Γενάρη του 1992 να απαντήσει με πολύ δυναμικό τρόπο και -δυστυχώς- ανάλογο του πολιτικού της παρελθόντος. 

Τη βρώμικη δουλειά αναλαμβάνει ομάδα ροπαλοφόρων εν είδει παρακρατικών μονάδων δράσης που επιτίθεται στο -υπό κατάληψη- σχολικό συγκρότημα του 3ου & 7ου Γυμνασίου και Λυκείου Πάτρας και ο Ν. Τεμπονέρας που έχει σπεύσει σε συμπαράσταση των μαθητών πέφτει νεκρός από το χέρι του στελέχους της τότε ΟΝΝΕΔ Γ. Καλαμπόκα. Ο κόσμος παγώνει. Μια οικογένεια χάνει τον άνθρωπό της (απώλεια αδιαπραγμάτευτη), ο εκπαιδευτικός κόσμος κερδίζει έναν ήρωα που ποτέ δεν ζήτησε. Ένας γελαστός άνθρωπος με καθαρό βλέμμα μπροστά σε έναν πίνακα με μια άσκηση γεωμετρίας γίνεται ο μπροστάρης για τους επόμενους αγώνες, αφού η επίθεση στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις δεν σταματάει ποτέ. 

Παρεμβάσεις ΔΕ: Τιμή και δόξα στο Νίκο Τεμπονέρα!

 

 Μέρες του 1990-91: Νίκος Τεμπονέρας

“Τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής”!

Τιμή και δόξα στο Νίκο Τεμπονέρα!

 

Μέρες του 1990: Εκτυλίσσεται οργανωμένο σχέδιο επιβολής αντιδραστικής-αντιλαϊκής λαίλαπας ενάντια στον ελληνικό λαό, από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, του Κωνταντίνου βεβαίως βεβαίως…

Ποιος άνοιξε το δρόμο στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη; Όλη η πολιτική “αφρόκρεμα” της εποχής, Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου, το ΠΑΣΟΚ πρωτίστως, και όλο το πολιτικό σύστημα και οι κυβερνήσεις συνεργασίας που έκριναν ότι μπροστά στο ξέπλυμα της “κόπρου του Αυγεία”, τα “σκάνδαλα” δηλαδή ενός μέρους του πολιτικού προσωπικού του συστήματος, της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, έπρεπε να επιτρέψουν στον Μητσοτάκη πατέρα να σαρώσει όλα τα δικαιώματα του λαού. Στην οικονομία ξεκινάει οργανωμένο σχέδιο κλεισίματος/ιδιωτικοποίησης των “προβληματικών” επιχειρήσεων, π.χ. Πειραϊκής Πατραϊκής, Olymping Catering, ορυχεία Σκαλιστήρη, ξεθεμελιώματος δηλαδή όλης της παραγωγικής βάσης και των παραδοσιακών τομέων της ελληνικής οικονομίας. Στο διάστημα ’90-’93, 111 επιχειρήσεις δημοσίου συμφέροντος ιδιωτικοποιήθηκαν ή έκλεισαν και επιχειρήθηκε επιπλέον και η ιδιωτικοποίηση των δημοσίων συγκοινωνιών. Οι επιχειρήσεις που έκλεισαν ή πωλήθηκαν απασχολούσαν 129.000 εργαζόμενους, που στις περισσότερες περιπτώσεις απολύθηκαν. Οι άνεργοι από 254.000 το 1990 αυξάνονται κατά 100.000 και το 1993 φθάνουν τους 351.000.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ξεκινάει από τον Μάη οργανωμένο σχέδιο συντηρητικής επέλασης στη Δημόσια Εκπαίδευση, που σύμφωνα με τις τότε ανακοινώσεις της ΟΛΜΕ, εκτιμώνται ως  “εκφρασμένη διάθεση του κυβερνώντος κόμματος για επιβολή λιτότητας στη δημόσια εκπαίδευση και ιδεολογική χειραγώγηση εκπαιδευτικών και εκπαιδευομένων» (Ανακοίνωση OΛME 16/5/1990).

Και οι αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος αρχίζουν να κλιμακώνονται. Οι διεκδικήσεις επικεντρώνονται στην αύξηση των μισθών, στη μείωση του ορίου συνταξιοδότησης και στην αύξηση των διορισμών.

• Στις 22 και 23 Μαΐου 1990 πραγματοποιείται διήμερη απεργία και στις 6 Ιουνίου ακολουθεί νέα μονοήμερη απεργία.
• Από το δεύτερο 15νθήμερο του Μαΐου και για περίπου δύο μήνες πραγματοποιούνται 10 συλλαλητήρια στην Αττική και αντίστοιχα σε όλες τις πρωτεύουσες νομών.
• Αποφασίζεται από το υπουργείο Παιδείας η αναβολή των γενικών εξετάσεων και η παράταση του διδακτικού έτους μέχρι τις 31 Ιουλίου.
• Στις 16 Ιουλίου αρχίζουν οι γενικές εξετάσεις «σε βαριά ατμόσφαιρα και με συλλαλητήρια των εκπαιδευτικών έξω από τα εξεταστικά κέντρα» (από ανακοίνωση της ΟΛΜΕ).

Το φθινόπωρο του 1990 η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση “ανοίγει” πλέον πλήρως τα χαρτιά της και ανακοινώνει πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία, το οποίο προβλέπει μεταξύ άλλων λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, επιβολή χρονικού ορίου στις σπουδές, περιορισμό του πανεπιστημιακού ασύλου, επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας, έπαρση της σημαίας, επαναφορά της καθημερινής προσευχής και του ομαδικού εκκλησιασμού, «αναμόρφωση» των μαθητικών κοινοτήτων,  ολοσχερή κατάργηση των αδικαιολόγητων απουσιών, επιβολή ενός point system ελέγχου και ποινικοποίησης της συμπεριφοράς των μαθητών. Το εκπαιδευτικό κίνημα συγκεντρώνει δυνάμεις

• Από τέλος Οκτώβρη ξεκινούν φοιτητικές και μαθητικές κινητοποιήσεις με καταλήψεις, διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων κόσμου. Στα μέσα Δεκέμβρη, τα κατειλημμένα γυμνάσια και λύκεια ξεπερνούν το 70%.
• Οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί παρακολουθούν ζωηρά τις κινητοποιήσεις. Στο χρονικό διάστημα μέχρι τον Δεκέμβρη του 1990, επανιδρύεται από 33 αδιόριστους, σημερινά στελέχη των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων-Συσπειρώσεων-Κινήσεων ΔΕ, η Πανελλήνια Ένωση Αδιόριστων Εκπαιδευτικών, η οποία θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στις κατοπινές εξελίξεις.

Η κυβέρνηση της ΝΔ ελπίζει σε εκτόνωση στο δεκαπενθήμερο των Χριστουγέννων και δηλώνει μέσω του ΥΠΕΠΘ ότι τα προεδρικά διατάγματα δεν θα εφαρμοστούν για ένα τρίμηνο, μέχρι να γίνουν «πλήρως κατανοητά» από μαθητές και καθηγητές, αλλά οι μήνες γίνονται δώδεκα και το νομοσχέδιο τροποποιείται μερικώς, χωρίς αλλαγές, όμως, στα σημαντικότερα σημεία (πειθαρχικές διατάξεις, περικοπές κ.ά.).

Εντωμεταξύ, στην αρχή του χρόνου μαθητές και φοιτητές αποφασίζουν τη συνέχιση των κινητοποιήσεων με καταλήψεις στα ΑΕΙ, τα ΤΕΙ και σε 1.800 από τα 3.014 γυμνάσια και λύκεια της χώρας. Ως απάντηση, ο υπουργός Παιδείας Βασίλης Κοντογιαννόπουλος δηλώνει ότι όσοι συμπληρώσουν 50 αδικαιολόγητες απουσίες λόγω των καταλήψεων θα χάσουν τη χρονιά. Δίνεται εντολή να παίρνονται απουσίες έξω από τα σχολεία.

Ο Νίκος Τεμπονέρας, μέλος της ΕΛΜΕ Αχαϊας και των Παρεμβάσεων, από τον πολιτικό χώρο του Εργατικού Αντιιμεριαλιστικού Μετώπου, φωτεινό παράδειγμα αριστερού συνδικαλιστή, Δασκάλου και μαχόμενου συλλογικού Ανθρώπου, στηρίζει έμπρακτα ως “τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής” τις μαθητικές καταλήψεις στα σχολεία της Αχαϊας. “Πάνω στο καθήκον”, το καθήκον όλων των αγωνιστών δασκάλων, δολοφονείται στις 8 προς 9 Γενάρη μέσα στο σχολικό συγκρότημα του 3ου-7ου Γυμνασίου και Λυκείου Πάτρας, που τελεί σε κατάληψη με τη συμπαράσταση γονιών και καθηγητών, χτυπημένος από λοστό στο κεφάλι από το χέρι του στελέχους της ΟΝΝΕΔ και δημοτικού συμβούλου της ΝΔ στην Πάτρα, Γιάννη Καλαμπόκα, μετά από εισβολή γνωστής ομάδας ροπαλοφόρων που συμπλήρωναν οι Σπίνος, Μαραγκός κ.ά. Η δολοφονία αυτή ήταν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου «ανακατάληψης», με κάθε μέσο, των σχολείων και είχε σαν στόχο την καταστολή του μαζικού κινήματος που είχε αναπτυχθεί σ΄ ολόκληρη τη χώρα με τον πολύμορφο αγώνα μαθητών, εκπαιδευτικών, φοιτητών ενάντια στο αντιδραστικό νομοσχέδιο. Το κράτος και το παρακράτος, δηλαδή, σε αγαστή σύμπνοια και συνεργασία!

Ακολούθησε μεγάλη πολυήμερη λαϊκή εξέγερση σε Πάτρα, Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα, ενάντια στον αυταρχισμό και την κρατική καταστολή, η παραίτηση του υπουργού και η αντικατάστασή του από τον Γ. Σουφλιά που του ανατέθηκε το έργο της “πυρόσβεσης” και η απόσυρση όλου του νομοσχεδίου. Ίσως να υπήρχε και συνέχεια, αν ο Πόλεμος του Κόλπου στο Ιράκ δεν μετατόπιζε το κέντρο των κινητοποιήσεων, και δίκαια, σε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα των αμερικανών και άγγλων ιμπεριαλιστών.

Η θυσία του Τεμπονέρα, ουδέποτε “δικαιώθηκε” από τα αστικά δικαστήρια και οι ηθικοί αυτουργοί κυκλοφορούν ελεύθεροι! Δικαιώθηκε, όμως, ΑΠΟΛΥΤΑ στη συνείδηση του εκπαιδευτικού κινήματος, που όσο πληθαίνει η χορεία των ηρώων και μαρτύρων του τόσο πιο πολύ φουντώνει το “δέντρο του λαού” που λέει και ο Πάμπλο Νερούντα.

Στις δύσκολες μέρες του 2022, που βρισκόμαστε μπροστά σε μια ίδιας κοπής αντιδραστική-αντιλαϊκή λαίλαπα ενάντια στον ελληνικό λαό και την εκπαιδευτική κοινότητα, ορκιζόμαστε ότι θα κρατήσουμε ψηλά τη σημαία του αγώνα και θα ακολουθήσουμε το παράδειγμα του δικού μας Νίκου Τεμπονέρα!

Ο Τεμπονέρας ΖΕΙ!

Με Πέτρουλα – Λαμπράκη μας οδηγεί!

Συγκέντρωση-Διαδήλωση  Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2022, ώρα 18:00

Σχολικό συγκρότημα «ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ», στην Πάτρα

Ιανουάριος 2022

Αγωνιστικές Παρεμβάσεις

Συσπειρώσεις Κινήσεις ΔΕ

--

Οι Παρεμβάσεις ΔΕ στο διαδίκτυο: http://paremvaseisde.gr/

Παρεμβάσεις ΔΕ: 30 χρόνια μετά: Το αίμα και η θυσία του Νίκου Τεμπονέρα οδηγούν τους αγώνες λαού νεολαίας για Μόρφωση – Εργασία – Υγεία – Δημοκρατία

Στις 9 Γενάρη του 1991, πριν από ακριβώς 30 χρόνια, στο σχολικό συγκρότημα “Βουδ” στη Πάτρα ο Αγωνιστής Δάσκαλος Νίκος Τεμπονέρας έπεσε νεκρός. Δολοφονημένος από τον αρχιτραμπούκο ΟΝΝΕΔίτη Καλαμπόκα και τη συμμορία των Σπίνου – Μαραγκού. Ο Νίκος Τεμπορέρας έπραξε το χρέος του, θυσιάζοντας τη ζωή του για να υπερασπίσει τους μαζικούς και δίκαιους αγώνες του μαθητικού κινήματος ενάντια στην πολιτική της τότε κυβέρνησης της ΝΔ και του Κοντογιαννόπολου.

Η αυγή του 1991 έβρισκε τα σχολεία και τους μαθητές σε όλη τη χώρα σε αγωνιστικό αναβρασμό. Απέναντι στο μαθητικό ξεσηκωμό η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη κήρυσσε την “ανακατάληψη των σχολείων”. Οι τραμπούκοι της ΟΝΝΕΔ επιχειρούσαν να τρομοκρατήσουν την μαχόμενη και ανυπότακτη νεολαία. Η ηγεσία του ΚΚΕ, επιδεικνύοντας και τότε “υπεύθυνη στάση” προς την κυβέρνηση έκανε εκκλήσεις για “σοβαρότητα” και τους μαθητές να γυρίσουν στα σχολεία. Την ίδια εποχή, το Γενάρη του 1991, οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές εξαπέλυαν τον πόλεμο αιματοκυλώντας τη Μέση Ανατολή.

Συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα. Σήμερα ο λαός μας βρίσκεται στη δίνη της αντιδραστικής επίθεσης της κυβέρνησης της ΝΔ σε όλα τα δικαιώματά του. Στο όνομα της “εθνικής ομοψυχίας” όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και το ακροδεξιό μόρφωμα της Ελληνικής Λύσης, επιδεικνύουν για μια ακόμα φορά στάση “υπεύθυνης δύναμης”. Η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την πανδημία για να επιταχύνει το αντιλαϊκό της έργο, να τσακίσει όσα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα απέμειναν. Εγκαταλείπει τη Δημόσια Υγεία, χτυπά τη Δημόσια Παιδεία και τα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς. Επιβάλλει ένα πρωτοφανές αυταρχικό και ακραία αντιδημοκρατικό πλέγμα μέτρων, περιστολής και καταπάτησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Με χουντικές απαγορεύσεις καταστέλλει τις διαδηλώσεις και τις απεργίες, συλλαμβάνει και επιβάλλει εξοντωτικά πρόστιμα σε όσους αγωνίζονται, στοχοποιεί τις δυνάμεις της Αριστεράς. Καλλιεργεί το κλίμα του μαζικού εκφοβισμού στο λαό και την ίδια στιγμή χτίζει ένα σιδηρόφρακτο κράτος της αστυνομοκρατίας και της καταστολής.

Ο αγώνας και η θυσία του Αριστερού Δάσκαλου Νίκου Τεμπονέρα μαζί με τους Σ. Πέτρουλα και Γρ. Λαμπράκη αλλά και τους Κούμη – Κανελλοπούλου – Καλτεζά – Γρηγορόπουλο – Φύσσα, που δολοφονήθηκαν από τα χέρια της δεξιάς, του παρακράτους και του φασισμού, μαζί με τον ιδρώτα και το αίμα των χιλιάδων αριστερών, κομμουνιστών, δημοκρατών και προοδευτικών ανθρώπων φωτίζουν το πραγματικό δρόμο για να δει ο λαός και η νεολαία μας να έρχονται καλύτερες μέρες. Εδώ και τρεις δεκαετίες το όνομα του Νίκου Τεμπονέρα αντηχεί στις πανεκπαιδευτικές και παλλαϊκές κινητοποιήσεις. Αποτελεί τιμή μας που συνεχίζουμε και φωνάζουμε το όνομα του Ν. Τεμπονέρα ως απόδειξη πως αποτελεί «λευτεριάς λίπασμα», οδηγητική πυξίδα και φάρο μέσα στο ζόφο που ζούμε.

Ο Νίκος Τεμπονέρας με τη θυσία του φωτίζει το δρόμο που πρέπει να διαβούμε για να ανατρέψουμε την βαρβαρότητα και να φέρουμε την πολιτική και την κοινωνία στο ύψος των ανθρώπινων αναγκών.

30 χρόνια μετά ο Νίκος Τεμπονέρας ΖΕΙ!

Με αγώνες τιμάμε τον Νίκο Τεμπονέρα! Συγκεντρώσεις Πέμ. 9/1/20, 6:30μμ, Πάτρα-Αθήνα-Θεσ/νίκη

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ

Στους καθημερινούς ανυποχώρητους ταξικούς αγώνες το νήμα της εξέγερσης!

Τιμή για πάντα στον Νίκο Τεμπονέρα!

Συγκέντρωση – Διαδήλωση Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2019, ώρα 6:30 μμ

• Στο σχολικό συγκρότημα «ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ» (ΒΟΥΔ – ΨΗΛΑ ΑΛΩΝΙΑ – ΠΑΤΡΑ)

• Στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου και πορεία στη Βουλή (ΑΘΗΝΑ)

• Στο άγαλμα Βενιζέλου (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)

Σκίτσο από George Micalef Art

Η κυβέρνηση Κώστα Μητσοτάκη τον Απρίλη του 1990 εκλέχτηκε με την σημαντική βοήθεια του Συνασπισμού, του ΠΑΣΟΚ και των κυβερνήσεων συνεργασίας, αφού εξαπάτησε με δήθεν κάθαρση από τα «σκάνδαλα» και πολυδιαφήμισε μια ακόμα «εθνική συμφιλίωση». Γρήγορα βρέθηκε αντιμέτωπη με το εκπαιδευτικό κίνημα και την ΟΛΜΕ. Τον Μάη του ‘90 ξεσπά μια από τις μεγαλύτερες αναταράξεις στο χώρο της Mέσης Eκπαίδευσης, με φόντο «την εκφρασμένη διάθεση του κυβερνώντος κόμματος για επιβολή λιτότητας στη δημόσια εκπαίδευση και ιδεολογική χειραγώγηση εκπαιδευτικών και εκπαιδευομένων» (Ανακοίνωση OΛME 16/5/1990). Οι διεκδικήσεις επικεντρώνονται στην αύξηση των μισθών, στη μείωση του ορίου συνταξιοδότησης και στην αύξηση των διορισμών. Στις 22 και 23 Μαΐου 1990 πραγματοποιείται διήμερη απεργία και στις 6 Ιουνίου ακολουθεί νέα μονοήμερη απεργία. Από το δεύτερο 15νθήμερο του Μαΐου και για περίπου δύο μήνες πραγματοποιούνται 10 συλλαλητήρια στην Αττική και αντίστοιχα σε όλες τις πρωτεύουσες νομών. Αποφασίζεται από το υπουργείο Παιδείας η  αναβολή των γενικών εξετάσεων και η παράταση του διδακτικού έτους μέχρι τις 31 Ιουλίου. Στις 16 Ιουλίου αρχίζουν οι γενικές εξετάσεις «σε βαριά ατμόσφαιρα και με συλλαλητήρια των εκπαιδευτικών έξω από τα εξεταστικά κέντρα»   (από ανακοίνωση της ΟΛΜΕ).

Ακολούθησαν οι μεγάλες απεργιακές μάχες ενάντια στο κλείσιμο ή την ιδιωτικοποίηση των λεγόμενων προβληματικών, όπως η πολύμηνη κατάληψη της «Πειραϊκής-Πατραϊκής» στην Πάτρα, οι κινητοποιήσεις της Olympic Catering, στα ορυχεία του Σκαλιστήρη  στο Μαντούδι κ.ά. Στο διάστημα ’90-’93  111 επιχειρήσεις δημοσίου συμφέροντος ιδιωτικοποιήθηκαν ή έκλεισαν. Απασχολούσαν 129.000 εργαζόμενους που στις περισσότερες περιπτώσεις απολύθηκαν. Οι άνεργοι από 254.000 το 1990 αυξάνονται κατά 100.000 και το 1993 φθάνουν τους 351.000.

Το φθινόπωρο του 1990 η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ανακοινώνει πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία που προβλέπει μεταξύ άλλων λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, επιβολή χρονικού ορίου στις σπουδές, περιορισμό του πανεπιστημιακού ασύλου, επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας, έπαρση της σημαίας, επαναφορά της καθημερινής προσευχής και του ομαδικού εκκλησιασμού, «αναμόρφωση» των μαθητικών κοινοτήτων,  ολοσχερή κατάργηση των αδικαιολόγητων απουσιών, επιβολή ενός point system ελέγχου και ποινικοποίησης της συμπεριφοράς των μαθητών. Από τέλος Οκτώβρη ξεκινούν φοιτητικές και μαθητικές κινητοποιήσεις με καταλήψεις, διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων κόσμου. Στα μέσα Δεκέμβρη, τα κατειλημμένα γυμνάσια και λύκεια ξεπερνούν το 70%.

Με αγώνες τιμάμε τον Νίκο Τεμπονέρα! Συγκέντρωση Πέμ. 9/1/20, 6:30μμ, στο Άγ. Βενιζέλου

ΟΛΜΕ: 29 χρόνια μετά… Ο Νίκος Τεμπονέρας ΖΕΙ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΛΜΕ 23-12-19

29 χρόνια μετά… Ο Νίκος Τεμπονέρας ΖΕΙ

Κάτω τα χέρια από τα πολιτικά κοινωνικά δικαιώματα και τις ελευθερίες!

Με αγώνες τιμάμε τον Νίκο Τεμπονέρα!

Στις 9 Γενάρη του 2020 συμπληρώνονται 29 χρόνια από την δολοφονία του αγωνιστή Νίκου Τεμπονέρα. Έπεσε νεκρός κτυπημένος με λοστό στο κεφάλι από το στέλεχος της τότε ΟΝΝΕΔ Γ. Καλαμπόκα, μετά από εισβολή ομάδας ροπαλοφόρων μέσα στο σχολικό συγκρότημα του τότε 3ου & 7ου Γυμνασίου και Λυκείου Πάτρας, που τελούσε υπό μαθητική κατάληψη, με τη συμπαράσταση γονιών και καθηγητών. Η επίθεση αυτή είχε σαν στόχο την καταστολή του μαζικού εκπαιδευτικού κινήματος που είχε αναπτυχθεί σε ολόκληρη τη χώρα με πολύμορφο αγώνα μαθητών, εκπαιδευτικών, φοιτητών, ενάντια στο αντιδραστικό νομοσχέδιο του τότε Υπουργού Παιδείας Βασίλη Κοντογιαννόπουλου και είχε  σαν αποτέλεσμα τον μεγάλο λαϊκό ξεσηκωμό που ακολούθησε ενάντια στον αυταρχισμό και την κρατική καταστολή, την παραίτηση του υπουργού και την απόσυρση όλων των επίμαχων νομοθετημάτων (λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, κατάργηση της δωρεάν παροχής συγγραμμάτων, επιβολή χρονικού ορίου στις σπουδές, απόπειρα περιορισμού του πανεπιστημιακού ασύλου, επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας, έπαρση της σημαίας κ.ά.)

Σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, σε συνέχεια  αντιλαϊκών και μνημονιακών πολιτικών των 10 τελευταίων ετών που υπαγορεύονται από Ε.Ε.-ΔΝΤ-ΟΟΣΑ και υπηρετούν επιχειρηματικά και εργοδοτικά συμφέροντα, επιδιώκει να περάσει τα πιο αντιδραστικά μέτρα σε βάρος της εκπαίδευσης και της κοινωνίας, όπως είναι η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, η συνέχιση της πολιτικής λιτότητας και υποβάθμισης της υγείας, παιδείας, κοινωνικών παροχών μέσα και από τον αντιλαϊκό προϋπολογισμό του 2020, η ιδιωτικοποίηση πλευρών της εκπαίδευσης σε σχολεία και ΑΕΙ, αλλά και της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης. Συνεχίζεται η ένταση της κρατικής καταστολής με απαράδεκτες εξευτελιστικές επιθέσεις, ξεγύμνωμα συλληφθέντων, βασανιστήρια, τραυματισμούς. Με το δόγμα «νόμος και τάξη», φέρνει την κρατική τρομοκρατία στην ημερήσια διάταξη για την κοινωνία, επιχειρεί να καταστείλει τις νεολαιίστικες και λαϊκές αντιστάσεις που αναπτύσσονται, καταργεί το πανεπιστημιακό άσυλο και επιτίθεται βίαια στους αγωνιζόμενους φοιτητές στην ΑΣΟΕΕ, εκκενώνει καταλήψεις στέγης προσφύγων και άλλων, απομακρύνει τους μαθητές-πρόσφυγες από τα σχολεία τους, μεταφέροντας τους σε κέντρα κράτησης, επιτείνει τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές. 

Στο φόβο και την καταστολή απαντάμε με ενωτικούς αποφασιστικούς αγώνες!

Το ΔΣ της ΟΛΜΕ καλεί τις ΕΛΜΕ, όλες και όλους τους συναδέλφους, τους δασκάλους, τους φοιτητές σε κινητοποίηση ενάντια στον αυταρχισμό και την καταστολή, τον βραχίονα της επιβολής αντιλαϊκών μέτρων, στις 9 Γενάρη, μέρα μνήμης της θυσίας και μέρα τιμής στον αγωνιστή εκπαιδευτικό Νίκο Τεμπονέρα.  29 χρόνια μετά, ο Νίκος Τεμπονέρας ΖΕΙ, στους αγώνες του λαού και της νεολαίας για ένα δημόσιο και δωρεάν ποιοτικό σχολείο για όλα τα παιδιά χωρίς διαχωρισμούς και διακρίσεις, για την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών, για αύξηση των δαπανών για την παιδεία, για μόνιμους μαζικούς διορισμούς, για μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα και ελευθερίες.

Συγκέντρωση – Διαδήλωση Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2020, ώρα 6:30 μμ

• Στο σχολικό συγκρότημα «ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ» (ΒΟΥΔ – ΨΗΛΑ ΑΛΩΝΙΑ – ΠΑΤΡΑ)
• Στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου και πορεία στη Βουλή (ΑΘΗΝΑ)

Προκηρύσσουμε διευκολυντική 3-ωρη στάση εργασίας για τα εσπερινά σχολεία και για τους συναδέλφους και συναδέλφισσες που θέλουν να συμμετάσχουν στα συλλαλητήρια.
http://olme-attik.att.sch.gr/new/?p=12542

Γ' ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης: Ο Νίκος Τεμπονέρας ζει και αναπνέει στους νέους αγώνες

Παρεμβάσεις ΔΕ: Ο Τεμπονέρας ζει, εμπνέει, οδηγεί (αφίσα)

Παρεμβάσεις ΔΕ-ΠΕ: Ο Ν. Τεμπονέρας ζει στους σημερινούς αγώνες για μόρφωση-δουλειά-ελευθερία

Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις ΔΕ - ΠΕ

Ο ΝΙΚΟΣ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΓΙΑ ΜΟΡΦΩΣΗ – ΔΟΥΛΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Το βράδυ της 8ης Γενάρη 1991, ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας έπεφτε νεκρός μπροστά στο σχολικό συγκρότημα «Βουδ» στην Πάτρα, από το λοστό του αρχιτραμπούκου ΟΝΝΕΔιτη Καλαμπόκα, προέδρου της νεολαίας της ΝΔ, Αχαίας και Δημοτικού Συμβούλου. Γιατί υπερασπίστηκε το σχολειό και τους μαθητές του από τις δολοφονικές απόπειρες ανακατάληψης που επιχειρούσαν, με κάλυψη της κυβέρνησης, οι λεγόμενοι «αγανακτισμένοι πολίτες», τα τάγματα εφόδου της ΟΝΝΕΔ, Κένταυροι και Ρέιντζερς.  Πρόκειται για μια πολιτική δολοφονία μέσα στη φλόγα της εξέγερσης  του κινήματος το ΄90 - ΄91.

Στο τέλος του 1990, η  κυβέρνηση Μητσοτάκη άνοιξε την πόρτα στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και παρέδωσε όλες οι εργατικές, κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις, για να συνθλιβούν, από το βαρύ χέρι της αγοράς. Τότε άρχισε και στην παιδεία, με υπουργό τον Κοντογιαννόπουλο (μετέπειτα υπουργό του ΠΑΣΟΚ), πιο επιθετικά ο χορός των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που κατά κύματα συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας. Με το πολυνομοσχέδιο που είχε κατεβάσει η κυβέρνηση άνοιγε ο δρόμος για ένα πιο ταξικό και πειθαρχημένο σχολείο (εισαγωγικές από το Γυμνάσιο στο Λύκειο, πειθαρχικός έλεγχος μαθητικής ζωής κλπ), αλλά και Πανεπιστήμιο (λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, περικοπές κοινωνικών παροχών σε φοιτητές κ.ά.). Απέναντι σε αυτή την αντεργατική και αντιεκπαιδευτική πολιτική ξεδιπλώθηκε ένα μεγαλειώδες κίνημα με μαζικές καταλήψεις σχολείων και σχολών και συγκλονιστικά συλλαλητήρια. Στους δρόμους του αγώνα συναντήθηκαν μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι σε ένα αποφασιστικό κίνημα που μπόρεσε να νικήσει. Αυτή η δυνατότητα νίκης στοίχειωνε τον ύπνο της εξουσίας. Για αυτό η τρομοκρατία. Η δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα ήταν η πολλοστή δολοφονία του αστικού συστήματος που συμπλήρωνε - σε καιρό αστικής δημοκρατίας - το πάνθεον των Γ. Λαμπράκη, Σ. Πέτρουλα, Κουμή, Κανελλοπούλου και Μ. Καλτεζά.

Ο υπουργός Παιδείας κήρυσσε την ανακατάληψη των σχολείων και ο κομματικός και παρακρατικός μηχανισμός  της ΝΔ τον στήριζε έμπρακτα, ασκώντας τρομοκρατία σε κάθε σχολείο και γειτονιά. Στις 8/1 η μεγάλη πλειονότητα των σχολείων είναι κατειλημμένα. Ο Ριζοσπάστης γράφει “Θα το πούμε άλλη μια φορά. Τα σχολεία πρέπει να λειτουργήσουν ομαλά το συντομότερο δυνατό...” και το ΔΣ της ΟΛΜΕ κηρύσσει 3ήμερο κλείσιμο όλων των σχολείων μόνο μετά τη δολοφονία.

Σήμερα, το έργο των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων μέσα στην κρίση, που δεν μπόρεσαν να  εφαρμόσουν πλήρως οι κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, το ολοκληρώνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Υλοποιώντας την πολιτική κεφαλαίου, ΕΕ, ΟΟΣΑ επιχειρεί να επιβάλλει την πλήρη εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης και την καταβαράθρωση της εργασίας και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Σήμερα, προωθεί το προσοντολόγιο, μια πραγματική λαιμητόμο των εργασιακών δικαιωμάτων για τους διορισμούς και τις προσλήψεις στην εκπαίδευση και το «νέο Λύκειο» της ισοπέδωσης των μορφωτικών δικαιωμάτων και του ακρωτηριασμού του ήδη υποβαθμισμένου σχολείου. Την ίδια στιγμή «μοιράζεται κοινές αξίες με ΗΠΑ και ΝΑΤΟ», φέρνοντας τα πολεμικά τους σχέδια στην περιοχή και διαχειρίζεται το θάνατο που σκορπά η αντιπροσφυγική πολιτική της ΕΕ.  Στην εξαθλίωση  ζωών και προσδοκιών που δημιουργεί, δε διστάζει να διασύρει την ιστορία των αγώνων και της αριστεράς, που πάντα φώτιζε τον άλλο δρόμο από τη συστημική σήψη της εξουσίας, προετοιμάζοντας το έδαφος για την επέλαση των νέων εθνικιστικών, φασιστικών ταγμάτων εφόδου.

Σε αυτή τη δύσκολη εποχή η συστράτευση όλων των εργαζόμενων και της νεολαίας για την ανατροπή των αντιδραστικών πολιτικών, που διαλύουν ό,τι απέμεινε όρθιο απ’ τις καταχτήσεις του κόσμου της εργασίας, είναι όσο ποτέ αναγκαία. Ο καθένας και η καθεμιά πρέπει να στρατευτούμε σ’ αυτόν τον αγώνα. Ο άλλος δρόμος, αυτός της απάθειας και της υποταγής είναι δρόμος προς την εκβαρβάρωση της κοινωνίας και της ανθρώπινης υπόστασης. Γι΄ αυτό η μνήμη του Νίκου Τεμπονέρα παραμένει ζωντανή.

Έγινε  το σύμβολο του συλλογικού ανθρώπου που υπερασπίζεται χωρίς όρους και προϋποθέσεις το δικαίωμα του αγώνα ενάντια σε «θεούς και δαίμονες» για την ανατροπή της κοινωνικής βαρβαρότητας και την επικράτηση του δίκιου. Ο εργαζόμενος που υπερασπίστηκε τον συλλογικό αγώνα μέσω του σωματείου. Δε φοβήθηκε και δεν έσκυψε το κεφάλι, δε λογοδότησε στη διοίκηση, την εξουσία,  στους νοικοκυραίους της εποχής και στους φασίστες. Ο Δάσκαλος που «υπερασπίστηκε το παιδί για να υπάρχει ελπίδα», ξεπερνώντας τους τοίχους της σχολικής αίθουσας και μιας  δημοσιοϋπαλληλικής διδασκαλίας. 

Όλοι/ες στη συγκέντρωση μνήμης για το Νίκο Τεμπονέρα, που οργανώνεται από ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, την Τετάρτη 9 Γενάρη στις 6 μμ, στην Πάτρα στο σχολικό συγκρότημα Τεμπονέρας.

Ο Νίκος Τεμπονέρας ζει και αναπνέει στους νέους αγώνες

Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης: Για το Νίκο Τεμπονέρα

Συμπληρώνονται φέτος 27 χρόνια από την δολοφονία, στην Πάτρα, του  αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα στις 9/1/1991 από τον  Καλαμπόκα, πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, επειδή υπερασπίστηκε τους δίκαιους αγώνες του μαθητικού κινήματος ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της τότε κυβέρνησης της ΝΔ. Η δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα συνέβη στην «αυγή» της επέλασης του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα, που δρομολογήθηκε το 1990 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μια πολιτική δολοφονία τότε που όλες οι εργατικές, κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις παραδόθηκαν, για να συνθλιβούν, από το βαρύ χέρι της αγοράς. Τότε που στην Παιδεία άρχισε ο χορός των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που κατά κύματα συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας, Μια πολιτική δολοφονία μέσα στη φλόγα της εξέγερσης και του κινήματος του 1990-91, με τις μαζικές καταλήψεις και τα συγκλονιστικά συλλαλητήρια, ένα ακόμα μεγαλειώδες κίνημα ενάντια στην συντηρητική αντεργατική, αντιεκπαιδευτική πολιτική. Ένα κίνημα που κατάφερε να νικήσει! Τότε που οι εκπαιδευτικοί διάλεξαν όχθη και βρέθηκαν στο ίδιο ρεύμα με τα παιδιά που βγήκαν στο δρόμο.

Παρεμβάσεις ΔΕ: Ο Νίκος Τεμπονέρας στέκει πάντα ορθός στους αγώνες μας για Μόρφωση – Δουλειά – Δημοκρατία

Το Δημόσιο σχολείο στο «σφυρί» τότε και τώρα

Ο Νίκος Τεμπονέρας στέκει πάντα ορθός στους αγώνες μας

για Μόρφωση – Δουλειά – Δημοκρατία

Τότε, στα τέλη του 1990 (κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με υπουργό τον Βασίλη Κοντογιαννόπουλο, μετέπειτα υπουργό του ΠΑΣΟΚ) ο χώρος της Παιδείας βρισκόταν σε αναβρασμό, εξαιτίας των αντιδραστικών αλλαγών που προωθούσε η κυβέρνηση. Με ένα πολυνομοσχέδιο  ρυθμίζονταν θέματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (κατάργηση αδικαιολόγητων απουσιών, «πειθαρχικού ελέγχου» της εξωσχολικής ζωής κλπ), και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, περικοπές κοινωνικών παροχών σε φοιτητές κ.ά.).

Σήμερα «η επέλαση των βαρβάρων», των κυβερνήσεων της χώρας (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) με τους θεσμικούς εκπροσώπους της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας (ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ) θέλουν να επιβάλουν την κατάργηση της δημόσιας εκπαίδευσης και παιδείας  ως κοινωνικού αγαθού και ως πανανθρώπινου δικαιώματος. Επιδιώκουν να καταστήσουν την εκπαίδευση αγοραίο εμπόρευμα που θα πουλιέται και θα αγοράζεται στο χρηματιστήριο των οικονομικών αναγκών και συμφερόντων του κεφαλαίου.

Η συρρίκνωση του δημόσιου σχολείου μέσω των συγχωνεύσεων καταργήσεων σχολικών μονάδων και τμημάτων, τάξεων (ΓΕΛ), τομέων και ειδικοτήτων (ΕΠΑΛ), καθώς και της αύξησης του αριθμού μαθητών στα τμήματα έχουν ήδη δημιουργήσει σοβαρό πλήγμα στο δημόσιο σχολείο. Η προσπάθεια υλοποίησης απ’ την σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ των σχεδιασμών της για το «Νέο Σχολείο», με πρώτους σταθμούς την εφαρμογή της Μαθητείας ως βασική μορφή επαγγελματικής κατάρτισης και  του Νέου Λυκείου  που θα αποδομεί τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών του, οδηγεί στη καταβαράθρωση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ για την «αυτόνομη» λειτουργία του δημόσιου σχολείου που θα λειτουργεί με όρους επιχείρησης  και θα αξιολογείται με βάση τις επιδόσεις των μαθητών του, θα ολοκληρώσει την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης.

Τότε, στα τέλη του 1990 αρχές 1991, το 70% των σχολείων βρισκόταν υπό κατάληψη, ενώ καθημερινό φαινόμενο ήταν οι διαδηλώσεις στις μεγάλες πόλεις της χώρας.

Για να καθυποτάξουν αυτό το μεγαλειώδες κίνημα αντίστασης ενεργοποίησαν τις πιο σκοτεινές πρακτικές της εξουσίας, γνωστές άλλωστε από παλιά. Ενεργοποίησαν την προσπάθεια ανακατάληψης των σχολείων μέσω «προθύμων» στην εκπαιδευτική διοικητική ιεραρχία με προφορικές εντολές, αλλά και την ενεργοποίηση ομάδων «αγανακτισμένων» που ούτως ή άλλως υπήρχαν έτοιμες στις πολιτικές οργανώσεις της νεολαίας του τότε κυβερνητικού κόμματος.

Οι εκπαιδευτικοί όχι μόνο δεν ενέδωσαν στις αντιδραστικές προφορικές εντολές, αλλά στάθηκαν στο πλευρό των μαθητών τους. Όταν στην Πάτρα οι «αγανακτισμένοι» τραμπούκοι της τότε ΟΝΝΕΔ των Καλαμπόκα – Σπίνου – Μαραγκού επέδραμαν για την ανακατάληψη του 3^ου Λυκείου Πάτρας βρήκαν απέναντί τους όχι μόνο τους μαθητές αλλά και εκπαιδευτικούς, γονείς και δημοκρατικούς πολίτες. Ο Νίκος Τεμπονέρας,  καθηγητής στο σχολείο, μπροστά απ’ όλους στην υπεράσπιση των μαθητών του και του δημόσιου σχολείου. Ήταν αυτός που δέχθηκε τα δολοφονικά χτυπήματα της συμμορίας των τραμπούκων.

Παρεμβάσεις ΔΕ: Ο Νίκος Τεμπονέρας φάρος στους αγώνες του λαού και της νεολαίας για Μόρφωση – Δουλειά – Δημοκρατία

Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις ΔΕ

Ο Νίκος Τεμπονέρας φάρος στους αγώνες του λαού και της νεολαίας

για Μόρφωση – Δουλειά – Δημοκρατία

Τέτοια μέρα πριν από 26 χρόνια ο Αγωνιστής Δάσκαλος Νίκος Τεμπονέρας έπεφτε νεκρός από το δολοφονικό χέρι του αρχιτραμπούκου της ΟΝΝΕΔ Καλαμπόκα, επειδή υπερασπίστηκε τους δίκαιους αγώνες του μαθητικού κινήματος ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της τότε κυβέρνησης της ΝΔ. Η αυγή του 1991 έβρισκε τα σχολεία και τους μαθητές όλης της χώρας σε αναβρασμό. Η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη, με υπουργό παιδείας τον αλήστου μνήμης Β. Κοντογιαννόπουλο, αποκάλυπτε το πραγματικό της πρόσωπο απέναντι στο μαθητικό και εκπαιδευτικό κίνημα κηρύσσοντας την “ανακατάληψη των σχολείων” την ίδια στιγμή που οι τραμπούκοι της ΟΝΝΕΔ επιχειρούσαν να σπείρουν τον τρόμο ανάμεσα στους κόλπους της ανυπότακτης και μαχόμενης νεολαίας.

“Αριστερός” ψάλτης στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ στάθηκε τότε το ΚΚΕ, το οποίο για μια ακόμα φορά αποδείκνυε την δήθεν “υπεύθυνη και συνεπή στάση του”. Καλούσε τους μαθητές να επιστρέψουν στα σχολεία και με περίσσια αγανάκτηση από τις σελίδες του “Ριζοσπάστη” έγραφε με πηχυαία γράμματα “Επιτέλους, σοβαρότητα! Θα το πούμε άλλη μια φορά. Τα σχολεία πρέπει να λειτουργήσουν ομαλά το συντομότερο δυνατό... Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πειραματίζεται με την αγωνία των μαθητών”.

Σήμερα, 26 χρόνια μετά τη στυγνή δολοφονία του συντρόφου μας Ν. Τεμπονέρα από την συμμορία των Καλαμπόκα – Σπίνου – Μαραγκού, ο λαός μας και η νεολαία βρίσκονται δέσμιοι στην φυλακή της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της ανεργίας που επιβάλλουν τα απανωτά μνημόνια όλων των κυβερνήσεων της μαύρης επταετίας. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πιάνοντας το αντιλαϊκό νήμα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ βαθαίνει ακόμα περισσότερο την αντιλαϊκή πολιτική συντρίβοντας όλες τις κούφιες ελπίδες που ανέξοδα έσπειρε.

Ο Ν. Τεμπονέρας είναι το παράδειγμα του αγωνιστή εκπαιδευτικού που αναγνωρίζει πως “όταν η αδικία γίνεται νόμος, τότε ο αγώνας γίνεται καθήκον” και βρίσκεται στις γραμμές των μαχόμενων ανθρώπων, στο σχολείο, στη γραμμή του πυρρός όταν “θεοί και δαίμονες” ξορκίζουν το μαθητικό σκίρτημα.

Ο αγώνας και η θυσία του Αριστερού Δάσκαλου Νίκου Τεμπονέρα μαζί με τους Σ. Πέτρουλα και Γρ. Λαμπράκη αλλά και τους Κούμη – Κανελλοπούλου – Καλτεζά – Γρηγορόπουλο – Φύσσα, που δολοφονήθηκαν από τα χέρια της δεξιάς, του παρακράτους και του φασισμού, μαζί με τον ιδρώτα και το αίμα των χιλιάδων αριστερών, κομμουνιστών, δημοκρατών και προοδευτικών ανθρώπων φωτίζουν το πραγματικό δρόμο για να δει ο λαός και η νεολαία μας να έρχονται καλύτερες μέρες. Αποτελεί τιμή μας που συνεχίζουμε και φωνάζουμε το όνομα του Ν. Τεμπονέρα ως απόδειξη πως αποτελεί «λευτεριάς λίπασμα», οδηγητική πυξίδα και φάρο μέσα στο ζόφο που ζούμε.

Όχι τυχαία, το Γενάρη του 1991 οι ΗΠΑ εξαπολύουν τον πόλεμο αιματοκυλώντας για μια ακόμα φορά τη Μέση Ανατολή. Σήμερα οι λαοί της Μ. Ανατολής βρίσκονται για μια ακόμα φορά στο μάτι του κυκλώνα. Η ευρύτερη περιοχή μετατρέπεται σε πεδίο συγκρούσεων των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ΗΠΑ – ΕΕ – Ρωσίας σπέρνοντας το θάνατο, καταδικάζοντας τα καραβάνια των ανθρώπων στον ξεριζωμό και την προσφυγιά. Το αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και οι αγώνες των λαών από τη Μέση Ανατολή ως τη Λατινική Αμερική αποτελούν τη θεμέλιο λίθο για την ανατροπή κάθε είδους εκμετάλλευσης σ’ ανατολή και δύση.

Αν ο ιμπεριαλισμός, ο καπιταλισμός και οι παντός είδους εκμετάλλευση δεν έπεσαν ακόμα ανάσκελα είναι γιατί θα χρειαστούμε ακόμα πολύ κόπο και χρόνο για να φέρουμε την πολιτική και την κοινωνία στα μέτρα των ανθρώπινων αναγκών.

Γι αυτό μας χρειάζεται ο Ν. Τεμπονέρας