Δεν πρόλαβε να κλείσει η αυλαία του 46ου συνεδρίου , στο χλιδάτο DU LAC στα ΓΙΑΝΕΝΑ και με
εκκωφαντικό & συνάμα τραγικό τρόπο, ήρθε το «ατύχημα» - δολοφονία των συναδέλφων μας στην ΤΗΝΟ (2 νεκροί-1 βαριά τραυματίας).
Μας επανέφερε ΟΛΟΥΣ με βίαιο τρόπο στην σκληρή
πραγματικότητα που ζούμε καθημερινά στους χώρους δουλειάς-στον δρόμο & τα
εργοτάξια.
Το ΣΥΝΕΔΡΙΟ ήταν αναντίστοιχο με την κατάσταση του συνδικαλιστικού
κινήματος, αλλά και της κατάστασης που βιώνουμε ως εργαζόμενοι. Ένα συνέδριο με
γενικές στρογγυλεμένες αναφορές και ομιλίες με κάποια εξειδικευμένα θέματα,
χωρίς να κυριαρχήσει κανένα απ΄τα σοβαρά προβλήματα του κλάδου.
Αν η κατάσταση στον κλάδο είναι αυτή που
κατά κόρον αποτυπώνεται στις ανακοινώσεις μας, με τη μαύρη ανακυκλούμενη
δουλειά των 410-490 ε, το νέο μοντέλο εργασιακών σχέσεων που μέρα τη μέρα
εδραιώνεται στους ΟΤΑ, τις δολοφονίες- ατυχήματα που αυξάνονται, τις
ιδιωτικοποιήσεις, την «αξιολόγηση», τους καθημαγμένους μισθούς και συντάξεις,
το Συνέδριο του κλάδου θα έπρεπε να ήταν αλλιώς.
Συναδέλφισες-συνάδελφοι,
Έτσι κι΄αλλιως ο χαρακτήρας του Συνεδρίου (εκλογικό), η
σύνθεση του (ποιοι συμμετέχουν κυρίως ως εκλεγμένοι), η «απαραίτητη» στοίχιση & «πειθαρχία», δεν
αφήνουν περιθώρια μιας γόνιμης αντιπαράθεσης & ανάλογων αποφάσεων που θα
προωθούν τη λύση των προβλημάτων μας.
Από τα Συνέδρια λείπει ένα μεγάλο τμήμα του
κλάδου των ελαστικά εργαζόμενων (πάνω από 30%) και τα αιτήματα του.
Είναι εύλογο να κυριαρχούν
μόνο οι «ατάκες», οι απαντήσεις του ενός στον άλλον και όχι αυτά που
επιτάσσει η πραγματικότητα που ΖΟΥΜΕ.
Η βασική
έλλειψη συζήτησης στο Συνέδριο του
γιατί οι όποιοι αγώνες ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΔΙΕΞΟΔΟ, ανιχνεύοντας τις
αιτίες που έχουν καθηλώσει και τον κλάδο μας σε πολύ χαμηλές πτήσεις, ΔΕΝ ΑΝΑΔΕΙΧΘΗΚΑΝ.
Όπως ΔΕΝ ΑΝΔΕΙΧΘΗΚΑΝ τα ζητήματα
του ΠΟΛΕΜΟΥ στην περιοχή μας, των ανταγωνισμών στην Αν Μεσόγειο και
το Αιγαίο, το θέμα των πάνω από 9.000 ΑΠΟΛΥΜΜΕΝΩΝ παρατασιούχων, τα εργατικά
εγκλήματα –δολοφονίες που συνεχίζονται χωρίς διακοπή(44 μόνο οι νεκροί &
εκατοντάδες σακατεμένοι).
Εκτός από ελάχιστες ομιλίες που
προσπάθησαν να ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΝ αυτά τα προβλήματα, το Συνέδριο κύλησε «ήρεμα» μεταξύ
εκδρομών και μικρής παρουσίας συνέδρων στην αίθουσα.
Τα εκλογικά αποτελέσματα, αποτύπωσαν τη νηνεμία στον κλάδο (εκτός
κάποιων σκιρτημάτων που υπήρξαν σε αυτή την τριετία), καθώς και την
οργανωτική κυρίως δουλειά των πιο
ισχυρών κομματικών παρατάξεων που πολλές φορές
συνδέονται και με τους δημάρχους-αφεντικά τους, αλλά και δομές του κράτους.
Παράλληλα ανέδειξαν την έλλειψη
σταθερού προσανατολισμού των σωματείων
σ΄ένα πρόγραμμα διεκδικήσεων με στόχο- όχι την διαμαρτυρία- αλλά τη νίκη σε
ώριμα και αναγκαία αιτήματα, τη συνέχιση της ανάθεσης στους «συνδικαλιστές» και
τα Δ.Σ. των πρωτοβουλιών-δράσεων και αποφάσεων που χρειάζονται για την ανάπτυξη
των αγώνων μας.
Συναδέλφισες- συνάδελφοι,
έτσι κι΄άλιως τα συνέδρια δεν
έχουν δώσει ποτέ λύσεις στα γενικότερα αλλά και τα κλαδικά μας προβλήματα. Απλά
κάποιες φορές έδιναν ένα προσανατολισμό , μια κατεύθυνση και έβαζαν κάποιους
στόχους.