Για τα οξυμένα προβλήματα του Νοσοκομείου Μυτιλήνης
Η
πραγματικότητα που έχουν διαμορφώσει στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης, η
εφαρμογή των τριών μνημονίων, η συνεχιζόμενη υποχρηματοδότηση και οι
μεγάλες ελλείψεις γιατρών και προσωπικού είναι αφόρητη τόσο για τους
εργαζόμενους, όσο και για τους ασθενείς.
Η
Ψυχιατρική κλινική, βρίσκεται επί της ουσίας εκτός λειτουργίας από τον
περασμένο Μάιο, όταν έμεινε να λειτουργεί με μια μόνο ψυχίατρο. Γίνονται
μόνο ακούσιες εισαγωγές με εισαγγελική εντολή και αυτές για λίγες μόνο
μέρες. Νοσηλεύονται μόνο χρόνια και ελεγχόμενα περιστατικά, ενώ και οι
διακομιδές βαρύτερων περιστατικών γίνονται με δυσκολία, λόγω έλλειψης
ιατρών να τα συνοδέψουν. Είναι αδύνατο να λειτουργεί στοιχειωδώς μια
κλινική με έναν μόνο γιατρό, που αναγκάζεται να εφημερεύει ουσιαστικά
καθημερινά.
Η
Παιδιατρική κλινική, για να καταρτίσει πρόγραμμα εφημεριών, μετακινεί
τους παιδίατρους των Κέντρων Υγείας. Η πρόσληψη ενός επικουρικού
παιδιάτρου, που ενδιαφέρεται για τη θέση, έχει «κολλήσει» λόγω
καθυστέρησης της έγκρισης του προϋπολογισμού του νοσοκομείου. Οι Μ.Κ.Ο.
δεν διαθέτουν ούτε έναν παιδίατρο για τα εκατοντάδες παιδιά στη Μόρια
και τον Καρά Τεπέ. Η έλλειψη διερμηνέων, όλες τις ώρες κάνει το έργο
παροχής περίθαλψης στους πρόσφυγες, ακόμα πιο δύσκολη. Ο εξαναγκασμός
των παιδιάτρων να εφημερεύουν και να εργάζονται υπό αυτές τις συνθήκες,
θα πρέπει να σταματήσει. Η ανάθεση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας
(Π.Φ.Υ.) και της διαχείρισης των προσφύγων στις Μ.Κ.Ο. – από την Ε.Ε.
και την κυβέρνηση – στην πράξη ευνόησε μόνο τις Μ.Κ.Ο. που
χρηματοδοτούνται αδρά. Απέτυχαν παταγωδώς στην εξασφάλιση ανθρώπινων
συνθηκών για τους πρόσφυγες. Επιβαρύνουν αδικαιολόγητα το νοσοκομείο, με
περιστατικά που θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται σε επίπεδο Π.Φ.Υ.