Όχι σε σχολεία “αριστείας” και σχολεία της αγοράς που συνθλίβουν προσωπικότητες και συναισθήματα!
Ναι στο Σχολείο που προάγει τη γνώση, τη Δημοκρατία, την Αλληλεγγύη και την αγάπη για τη ζωή!
Το πλήθος των καταγγελιών σεξουαλικής κακοποίησης, έμφυλης βίας, καθώς και του κυκλώματος παιδοβιασμού της υπόθεσης Λιγνάδη, πρώην προέδρου του Εθνικού Θεάτρου διορισμένου απευθείας από την κυβέρνηση της ΝΔ, συγκλονίζουν την ελληνική κοινωνία.
Οι διαστάσεις των γεγονότων αυτών ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια μιας ατομικής εγκληματικής διαστροφής. Αφορούν δράστες που είχαν κομβικό ρόλο στην άσκηση εξουσίας σε μια σειρά χώρους. Ανθρώπους που καλύπτονταν πίσω από τις σχέσεις τους με την πολιτική εξουσία όντας οι εκλεκτοί της, με περίσσευμα αλαζονείας, ασυδοσίας, κυνισμού και διαπλοκής. Με τη λογική ότι η συγκάλυψη από τους ισχυρούς πολιτικούς φίλους, η επιλεκτική αδράνεια των διωκτικών αρχών και η μιντιακή ασυλία, θα τους αφήνουν να δρουν ανενόχλητοι όπως χρόνια τώρα. Η κυβέρνηση, η ηγεσία του ΥΠΠΟ αλλά και τα θεσμικά όργανα ιδιωτικών σχολείων των «αρίστων» -όπου ο Λιγνάδης προετοίμαζε θεατρικές ομάδες- μαζί με τα ΜΜΕ, ακόμη και μετά τις πρώτες καταγγελίες, συνέχιζαν να «μην ξέρουν» ή να δικαιολογούν, αν όχι να εκθειάζουν το ήθος του δράστη.
Η εμφάνιση των καταγγελιών, κυρίως στους χώρους του πολιτισμού και του αθλητισμού, αναδεικνύει το βάθος της σηπτικής διαδικασίας της καπιταλιστικής κοινωνίας σε κρίση. Οι χώροι αυτοί από χώροι κοινής αναζήτησης αξιών και ομορφιάς, κατανόησης των ανθρώπινων, καλλιέργειας και αλληλοσεβασμού μετατρέπονται σε αρένες ανταγωνισμού, καταναγκασμού και εξουσιομανίας, κυνηγιού χρημάτων και εύκολης ανόδου. Πρόκειται για στοιχεία βαθιάς σήψης όπου η εκμετάλλευση και ο σεξισμός περισσεύουν. Μια κοινωνία στην οποία κανοναρχεί η αγορά και το κέρδος, έχει και την πολιτιστική και αθλητική επιφάνεια που της ταιριάζει. Όλα πουλιούνται και αγοράζονται. Έτσι αναπτύσσεται η «τέχνη» που εξυμνεί τους κυρίαρχους και ξεχνά τη χειραφέτηση των ανθρώπων, που εκμεταλλεύεται εργασιακά, που εκβιάζει τα αισθήματα και βιάζει τα σώματα. Ο πρωταγωνιστισμός και ο πρωταθλητισμός, η επιδίωξη επικράτησης πάση θυσία γίνονται το έδαφος ανάπτυξης πολλαπλών κακοποιήσεων, χωρίς να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι πρόκειται μόνο για την κορυφή του παγόβουνου, κάτω από την οποία σωρεία εκφοβισμών, παρενοχλήσεων και ανοιχτών κακοποιήσεων συμβαίνουν καθημερινά στα εργοστάσια, στα πολυκαταστήματα, σε όλους τους χώρους δουλειάς.
