Αντεπίθεση των εργαζομένων, όχι κοινοβουλετικοποίηση και αγωνιστική αναδίπλωση

Αντεπίθεση των εργαζομένων, όχι κοινοβουλετικοποίηση και αγωνιστική αναδίπλωση

▸ Ιδιαίτερα προβληματικές οι επιλογές του ΠΑΜΕ και η άρνηση κλιμάκωσης

Μιχάλης Ρίζος

Τις ώρες που γράφονται αυτές οι γραμμές συζητιέται στο αστικό κοινοβούλιο (και όλα δείχνουν ότι θα ψηφιστεί) όχι «ένας ακόμα αντιλαϊκός προϋπολογισμός» αλλά ένας προϋπολογισμός ληστείας για τα εργατικά δικαιώματα, που περιλαμβάνει «σε ένα πακέτο» νέα φοροεπιδρομή στο λαϊκό εισόδημα, ματωμένα πλεονάσματα, καρατόμηση δημοσίων δαπανών, απόλυτη προστασία στα κέρδη τραπεζών, εφοπλιστών, χρηματιστηρίου ενέργειας, εκτόξευση πολεμικών εξοπλισμών. Αν σε αυτά προστεθεί ο νόμος για τον κατώτατο μισθό (για τα «ανώτατα κέρδη» θα ήταν ο καλύτερος όρος) η διαπίστωση είναι ολοφάνερη: Δεν έχει ξαναεφαρμοστεί, τουλάχιστον τα μετεμφυλιακά χρόνια, αντίστοιχη οικονομική πολιτική με την απευθείας παρέμβαση κυβερνήσεων και κράτους, που συνδυάζει το κοινωνικό με το πολεμικό σφαγείο, εμφανίζει τόσο ξεκάθαρη ενίσχυση του κεφαλαίου, παραδίδει τα πάντα στη δημοσιονομική ασφυξία της ΕΕ και της αποπληρωμής του χρέους.

Σε αυτή τη χρονική στιγμή αναδεικνύεται με δραματικό τρόπο η αδυναμία του εργατικού κινήματος να έρθει στην «μπροστινή σκηνή της ιστορίας» και όχι για μια ακόμη φορά να γίνεται θλιβερός κομπάρσος - παρακολουθητής του κοινοβουλευτικού μαξιλαροπόλεμου στο πλαίσιο της ευρύτερης και στρατηγικής συναίνεσης με την πολιτική της ΝΔ ή των άσφαιρων ασκήσεων υποταγής του αστικοποιημένου συνδικαλισμού, ιδιαίτερα στα τριτοβάθμια όργανα.

Όλα αυτά έχουν αναδειχτεί εδώ και καιρό από τις μαχόμενες, ταξικές δυνάμεις του κινήματος. Το μεγάλο όμως ζήτημα είναι η εντυπωσιακή υποχώρηση-συμβιβασμός του ΠΑΜΕ (προφανώς με επιλογή του κόμματος που βασικά το στηρίζει) με τις αστικές επιλογές ή καλύτερα η απόσυρση του από τον πολιτικό αγώνα – με όρους κινήματος – για την ανατροπή της αντεργατικής οικονομικής πολιτικής. Μήπως είναι άδικη ή υπερβολική αυτή η κριτική; Ας δούμε τα γεγονότα.

Το ΠΑΜΕ δεν έβαλε ποτέ και πουθενά κανένα άλλο σχέδιο πανεργατικής μάχης πλην της (ομόφωνα αποφασισμένης σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ) απεργίας στις 20 Νοέμβρη. Σε οποιαδήποτε δε πρόταση άλλων ταξικών δυνάμεων (ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ Δημοσίου, ΑΤΕ ΕΚΑ, ΤΑΞ ΣΥΣΠ ΕΚ Πειραιά, κλαδικά σχήματα) για απεργιακή κλιμάκωση μετά τις 20 Νοέμβρη ανταπάντησαν με «κλιμάκωση» απογευματινών συλλαλητηρίων ή σποραδικών 3ωρων στάσεων εργασίας για την τιμή των όπλων.

Το κυριότερο όμως δεν είναι αυτό. Το ΠΑΜΕ αξιοποιεί την εμφανέστατη εκλογική του άνοδο σε πολλά σωματεία, ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα δημόσιου και ιδιωτικού τομέα όχι για να οξύνει την ταξική πάλη αλλά για να την κοινοβουλευτικοποιήσει. Διότι τι άλλο μπορεί να σημαίνει ή πρόσδεση μαχητικών πλαισίων αγώνα εκατοντάδων σωματείων, οι εργατικοί «αντινόμοι», όχι σε αποφάσεις συνελεύσεων, σε συντονισμούς σωματείων, σε αποφάσεις απεργιακής κλιμάκωσης αλλά σε επερωτήσεις των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων του ΚΚΕ στο κοινοβουλευτικό θέατρο, με το γνωστό συσχετισμό και τις προειλημμένες αποφάσεις. Χώρια που, βασικά σημεία των προτάσεων αυτών (πχ αύξηση κατώτατου μισθού στα 950 ευρώ μεικτά)  λαμβάνουν υπόψη, και περιορίζονται, στα κατά Μητσοτάκη "όρια της οικονομίας" και τις «κοστολογημένες προτάσεις». 

Όταν επομένως αντιλαμβάνεσαι τον πολιτικό αγώνα για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης ως κοινοβουλευτικό support ενός κόμματος, όταν υποβαθμίζεις τα πολιτικά αιτήματα ρήξης (εθνικοποιήσεις, απειθαρχία-ρήξη με την ΕΕ και το σύμφωνο σταθερότητας), όταν δεν εναντιώνεσαι στις πολεμικές δαπάνες παρά μόνο σε όσες «εξάγονται» εκτός συνόρων, λογικό είναι να εμφανίζεις ως διέξοδο την εκλογική ενίσχυση εντός του πεδίου στης αστικής πολιτικής και των θεσμών της (γι' αυτό αποδεχόμαστε δια της συμμετοχής και τις ηλεκτρονικές εκλογές, έτσι δεν είναι;). Έτσι αναπαράγεται ο κοινοβουλευτικός κρετινισμός και τα "συμπεράσματα" ότι η αναζήτηση μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για να μην περνάνε τέτοια νομοσχέδια και προϋπολογισμοί είναι η διέξοδος που θα πρέπει να κυνηγήσει το εργατικό κίνημα. Το ίδιο παραμύθι δηλαδή με το ΣΥΡΙΖΑ του 2012-15 και την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Και για τους παλιότερους, η γραμμή του ΚΚΕ Εσωτερικού, των κυβερνήσεων Τζανετάκη και Ζολώτα των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Συνασπισμού...

Να σημειωθεί ότι στο ίδιο παιχνίδι των κοινοβουλευτικών αυταπατών και της δήθεν αντιπολίτευσης, με περισσό θράσος, εμφανίστηκαν στις πρόσφατες συνεδριάσεις της Βουλής κυβερνητικά κόμματα ή θραύσματα τους (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΝΕ.ΑΡ., ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ) που είχαν πρωτοστατήσει στο αντεργατικό πογκρόμ παλιότερα, καταθέτοντας επίσης επερωτήσεις και σχέδια νόμου «κοινωνικής προστασίας».

Για την αναγκαία εργατική αντεπίθεση πρέπει  να πούμε όχι στην κοινοβουλετικοποίηση και το διαλυτικό σχέδιο για το κίνημα. Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί συναγωνιστές του ΠΑΜΕ.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ, 14-15.12.2024

 

ψηφοδέλτιο της Αγωνιστικής Παρέμβασης-Συνεργαζόμενοι για τις εκλογές Α ΕΛΜΕ-17/18 Δεκ:

Οι εκλογές της Α' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης θα γίνουν στις 17-18 ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ- ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ για το ΔΣ και την ΕΔΟΘ

Αγωνιστική Παρέμβαση – Συνεργαζόμενοι

Εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση: 

Δευτέρα 16 Δεκ., 7 μμ., ΕΔΟΘ, 4^ος όροφος (Πρ. Κορομηλά 51)

ΕΚΛΟΓΕΣ: 

- ΤΡΙΤΗ 17 ΔΕΚ., 12.30-17:00, στο ΓΕΛ Αγ. Αθανασίου

-ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΔΕΚ., 12.30 έως 19:00, 2^ο ΓΕΛ (Ικτίνου) 

 

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

Υποψήφιοι για το Δ.Σ. της Α΄ ΕΛΜΕ και την ΕΔΟΘ

 

1.       ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ ΝΤΟΝΙΑ

2.       ΓΑΖΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

3.       ΓΕΡΑΚΟΣ ΗΛΙΑΣ

4.       ΚΑΤΣΑΒΕΛΗ ΟΛΓΑ

5.       ΚΛΟΚΙΔΟΥ ΓΙΟΥΛΗ

6.       ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

7.       ΚΡΕΑΣΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

8.       ΜΠΕΣΤΑ ΑΡΕΤΗ

9.       ΠΕΡΙΣΤΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ

10.    ΦΩΤΣΙΤΖΗ ΙΩΑΝΝΑ

 

Για την Εξελεγκτική Επιτροπή

 

1.       ΑΡΓΥΡΙΟΥ ΒΙΚΤΩΡΙΑ

Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή: Με αυταρχισμούς και παρανομίες εξωθούν τους γιατρούς σε παραίτηση

Με αυταρχισμούς και παρανομίες εξωθούν τους γιατρούς σε παραίτηση

Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή, 13/12/24

Εντατικολόγος (με βασική ειδικότητα Αναισθησιολογία), διορισμένος ύστερα από κρίση σε οργανική θέση στη ΜΕΘ του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «Άγιος Παύλος», καταθέτει αίτηση στο νοσοκομείο του πριν λίγες μέρες αρνούμενος την υπερεφημέρευση, δηλαδή απαιτώντας να εφαρμοστεί ο νόμος αναφορικά με το ωράριο εργασίας του. Δηλώνει δηλαδή ότι δεν συναινεί με την υπέρβαση του 48ώρου εβδομαδιαίας εργασίας.

Η διευθύντρια διοικητικής υπηρεσίας του νοσοκομείου, με νομικές ακροβασίες επιπέδου δημοτικού, απαντά λέγοντάς του ουσιαστικά ότι θα δουλεύει όσο κρίνει η υπηρεσία του ότι χρειάζεται, για να καλυφθούν οι ανάγκες. Δηλαδή ευθεία παράβαση του νόμου 4498/2017, ο οποίος επί λέξει προβλέπει (άρθρο 3, παρ 4α, αα, ββ) ότι η υπέρβαση του 48ωρου γίνεται μόνο εφόσον ο ιατρός συναινεί με αυτήν και ότι ο ιατρός δεν υφίσταται καμία επίπτωση, αν δεν δεχτεί να εκτελέσει εργασία πέραν των 48 ωρών.

Η περίπτωση αυτή του συναδέλφου μας είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο η συγκεκριμένη κυβέρνηση επί σκοπώ διαλύει το ΕΣΥ, αλλά και των φαιδρών ψεμάτων που αναίσχυντα λένε, για να αποσείσουν τις ευθύνες της διάλυσης από τους ώμους τους και να ρίξουν στάχτη στα μάτια της κοινωνίας. Η τραγική υποστελέχωση του ΕΣΥ δεν είναι αποτέλεσμα της τάχαμου έλλειψης γιατρών – ο ιδιωτικός τομέας υγείας στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει αυγατίσει το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό του. Πάρα πολύ απλά οι υφιστάμενοι γιατροί του ΕΣΥ πρακτικά εξαναγκάζονται σε παραίτηση, λόγω των εξοντωτικών συνθηκών υπερεργασίας και υπερεφημέρευσης που παράνομα και αυταρχικά τους επιβάλλουν το υπουργείο και οι διοικήσεις νοσοκομείων και ΥΠΕ. Οι, δε, νέοι γιατροί προτιμούν χίλιες φορές να ξενιτευτούν ή να δουλέψουν ιδιωτικά, από το να μπουν στο ΕΣΥ, όπου ξέρουν πολύ καλά τι τους περιμένει σε επίπεδο τραγικών συνθηκών εργασίας και χαμηλότατων απολαβών.

Καταγγέλλουμε την αυθαίρετη, παράνομη και αυταρχική στάση της διοίκησης του νοσοκομείου «Αγ. Παύλος». Την καλούμε να σταματήσει άμεσα να παρανομεί και να εφαρμόσει το νόμο, ικανοποιώντας τη νόμιμη και απολύτως λογική απαίτηση του συναδέλφου μας. Τα τεράστια λειτουργικά προβλήματα στα νοσοκομεία θα λυθούν μόνο με αθρόες προσλήψεις νέου προσωπικού, όχι με παράνομο και παράλογο ξεζούμισμα των λίγων γιατρών που έχουν περισσέψει στις δημόσιες δομές υγείας.

 

ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

--

Χωρίς ιούς.www.avast.com

Η μαύρη βίβλος των πραξικοπημάτων της πλειοψηφίας (ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ) του ΔΣ της ΟΛΜΕ

Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Θεσσαλονίκης

Η μαύρη βίβλος των πραξικοπημάτων της πλειοψηφίας (ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ)  του ΔΣ της ΟΛΜΕ

Με τον αντιδημοκρατικό τους κατήφορο υπονομεύουν και ανακόπτουν τους αγώνες του κλάδου

Βρισκόμαστε σε μία περίοδο που η αντιλαϊκή – αντιεκπαιδευτική  – αυταρχική πολιτική βαθαίνει, καθώς η κυβέρνηση προχωράει στην υλοποίηση των αντιεκπαιδευτικών σχεδίων της, όχι όμως όπως θα ήθελε λόγω των αντιστάσεων του κινήματος, των εκπαιδευτικών και του αγώνα των πρωτοβάθμιων σωματείων, ενώ ετοιμάζεται για νέα χτυπήματα με το Εθνικό απολυτήριο, το διαγωνισμό ΑΣΕΠ και την ελεύθερη επιλογή σχολείου από τους γονείς! Το επόμενο διάστημα θα κριθεί αν θα σταθεροποιηθούν οι αντιεκπαιδευτικές αλλαγές που προωθεί ή θα αν υπάρξουν ανατροπές που θα τις επιβάλλει το εκπαιδευτικό κίνημα.

 

Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, ο κατήφορος της ΟΛΜΕ δεν έχει τέλος! Η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ (δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ - ΠΕΚ) έχουν οδηγήσει την  ΟΛΜΕ στο τέλμα!

Δεν έχουν καμία νομιμοποίηση στον κλάδο, σχεδόν όλες οι εισηγήσεις που έχουν καταθέσει για εφ' όλης της ύλης διεκδικήσεις και προτάσεις αγώνα καταψηφίστηκαν από τον κλάδο, όπως και η τελευταία εισήγησή τους (Οκτώβρης 2024) με  τα υποβαθμισμένα αιτήματα και διεκδικήσεις που πρότειναν και το ανύπαρκτο πρόγραμμα δράσης που κατέθεσαν, καταψηφίστηκαν. Υπονομεύουν τους αγώνες  του κλάδου, όταν μόνιμα είναι εν αναμονή και στοιχημένοι στις επετειακές απεργίες της ΑΔΕΔΥ, ποτέ δεν προτείνουν, παρά την όποια δυναμική των αγώνων, γενικές συνελεύσεις κλιμάκωσης του αγώνα, αντιγράφουν τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ που έχουν ακριβώς την ίδια  στάση και συμπεριφορά. Έφτασαν στο σημείο να νοθεύσουν τις αποφάσεις του 21^ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ καταγράφοντας αποφάσεις που ούτε καν συζητήθηκαν, όπως αυτή για τη συμμετοχή σε ηλεκτρονικές εκλογές, καθώς και να μην συμπεριλάβουν στις αποφάσεις που ανακοίνωσαν προτάσεις των Παρεμβάσεων που ψηφίστηκαν και μας εξέπληξαν για την κατάντια τους, το θράσος της ηγεμονικής στάσης τους, για το βάθος της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς τους να μην απολογούνται σε κανέναν.

Για τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην ΟΛΜΕ

Μια νέα κατάσταση έχει διαμορφωθεί πλέον στην ΟΛΜΕ. Η ιερή συμμαχία ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ ανακόπτει κάθε αγωνιστική ανάταση του κλάδου με πραξικοπηματικές πρακτικές στις διαδικασίες των αποφάσεων.   Οι παραβιάσεις κάθε δημοκρατικής διαδικασίας των καταστατικών που ισχύουν στα  σωματεία μας και των ιστορικών παραδόσεων του κλάδου για να ελέγχουν τις αποφάσεις της ΟΛΜΕ, είναι πλέον συνεχείς. Πραξικοπηματική προδοτική στάση τον Οκτώβρη του 2021 των παρατάξεων ΔΑΚΕ και ΣΥΝΕΚ που πρόεδροι άλλαξαν τις αποφάσεις των ΓΣ των ΕΛΜΕ τους και ψήφισαν κατά της απεργίας αποχής για να σταματήσουν τον αγώνα κατά της αξιολόγησης, πραξικοπηματική στάση τον Οκτώβρη του 2022 για να μην καταψηφιστεί η συμμετοχή τους στις ηλεκτρονικές εκλογές στα ΠΥΣΔΕ. Στο 21^ο συνέδριο πραξικοπηματικά αποχώρησαν για να μην πάρει ο κλάδος απόφαση κατά της αξιολόγησης. Σε δύο συνέδρια (20^ο και 21^ο) κατάργησαν το ρόλο των συνέδρων, αλλά και των παρατάξεων για να περάσουν τις θέσεις που ήθελαν οι παραταξιακές ηγεσίες.

 Τα πραξικοπήματα ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ στην ΟΛΜΕ

Η μετατροπή μιας ιστορικής ομοσπονδίας σε στήριγμα  της κυβερνητικής πολιτικής

Ο αγώνας που δίνουμε οι μαχόμενοι εκπαιδευτικοί για τη Δημόσια Παιδεία, τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και τα δικά μας εργασιακά και μισθολογικά έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την μνήμη. Την εξαγωγή συμπερασμάτων από τις αγωνιστικές εμπειρίες προηγούμενων ετών και δεκαετιών. Κομμάτι αυτών είναι και οι αρνητικές εμπειρίες από την μεριά του κυβερνητικού συνδικαλισμού των πελατειακών σχέσεων και της ανοιχτής υπονόμευσης. Αυτές υπενθυμίζουμε σε παλιές και νέες συναδέλφισσες και συναδέλφους με αυτό το σημείωμα.

Μάης 2013: H απεργία που δεν έγινε γιατί «δεν υπήρχαν οι όροι και οι προϋποθέσεις»!

Η κατρακύλα του εργοδοτικού συνδικαλισμού των ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ στην ΟΛΜΕ και η λειτουργία τους σε βάρος των συμφερόντων του κλάδου, ξεκίνησαν εκκωφαντικά με το πραξικόπημα του Μάη 2013.

Ενώ ο κλάδος είχε πάρει απόφαση για απεργία μέσα στις εξετάσεις, με τις μαζικότερες πανελλαδικές Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ της τελευταίας τριακονταετίας, με αμφιθέατρα που ξεχείλιζαν με 500 και 700 εκπαιδευτικούς σε κάποιες ΕΛΜΕ και ενώ οι ΓΣ αυτές είχαν υπερψηφίσει την εισήγηση της ΟΛΜΕ υπέρ της απεργίας διαρκείας στις εξετάσεις, με ποσοστό 92%,με σκοπό την απόκρουση της κυβερνητικής μνημονιακής επίθεσης· ενώ οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ είχαν μεταφέρει τις αποφάσεις στην ΓΣ των Προέδρων και έτσι η κήρυξη της απεργίας είχε ήδη υπερψηφιστεί με τέτοια συντριπτική πλειοψηφία. Οι παρατάξεις ΣΥΝΕΚ, ΔΑΚΕ, ΠΕΚ αυθαίρετα έθεσαν σε ψηφοφορία το ερώτημα «αν υπάρχουν οι όροι» για την κήρυξη τέτοιας απεργίας και αυθαίρετα ερμήνευσαν ως καταψήφιση της απεργίας τα «λευκά» ή και τα «παρών» της διαμαρτυρίας σε αυτό το πρωτοφανές «ερώτημα»! Ώστε τελικά η πλειοψηφία αυτή του ΔΣ αρνήθηκε να προχωρήσει στην υλοποίηση της απόφασης των ΓΣ που αυθαίρετα θεώρησε σαν… συμβολική! Τελείως αντικαταστατικά και αντιδημοκρατικά, ένας απολύτως κρίσιμος αγώνας ακυρώθηκε πριν ξεκινήσει, με τις παρατάξεις αυτές να θεωρούν τους συναδέλφους άμυαλους και ανεύθυνους που δήθεν αποφάσισαν χωρίς να «υπάρχουν οι όροι», ενώ οι ίδιες οι ΣΥΝΕΚ είχαν υπερψηφίσει την εισήγηση της ΟΛΜΕ για κήρυξη της απεργίας! Η απογοήτευση που έσπειρε αυτή η μεθόδευση στον κλάδο είχε σαν αποτέλεσμα, μέχρι σήμερα, τόσο μαζικές ΓΣ να μην έχουν επαναληφθεί.

Από εκείνη την ιστορική στιγμή και έπειτα, κυριολεκτικά δεν έχουν όρια τα σοφίσματα, οι τρικλοποδιές, τα ανοιχτά πραξικοπήματα που μετέρχονται αυτές οι δυνάμεις για να σαμποτάρουν τις αποφάσεις της βάσης του κλάδου όταν αυτές είναι αγωνιστικές. Σταχυολογούμε ενδεικτικά!

1) Ιούνης 2013, 16ο Συνέδριο  ΟΛΜΕ : ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ αποχωρούν για να μην περάσει απεργία διαρκείας ενάντια στις απολύσεις

Τον Ιούνη 2013, στο 16ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ, η πλειοψηφία των συνέδρων ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ αποχωρούν (το ΠΑΜΕ ψηφίζει λευκό) προσπαθώντας να ακυρώσουν, χωρίς να τα καταφέρνουν, τις αποφάσεις για κήρυξη απεργίας διαρκείας από τον Σεπτέμβρη, ενάντια σε απολύσεις-διαθεσιμότητες και Μνημόνια. Η απεργία διαρκείας θα ψηφιστεί.Θα χρειαστούν δύο χρόνια ηρωικού αγώνα για να μην απολυθούν οι συνάδελφοί μας των ΕΠΑΛ  και να επιστρέψουν στα σχολεία τους.

2) Απρίλης 2018: ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ αρνούνται να εφαρμόσουν την απόφαση των ΓΣ για απεργία αποχή από την αξιολόγηση

Τον Απρίλη 2018 η μάχη κατά της αξιολόγησης είχε ξεκινήσει. Η πλειοψηφία των ΕΛΜΕ (56,3% των ΕΛΜΕ και 55,7% των ψήφων) είχε αποφασίσει απεργία-αποχή (α/α) κατά της αξιολόγησης των σχ. μονάδων που επρόκειτο να νομοθετηθεί. Οι ΕΛΜΕ είχαν υπόψη ότι το 2014 η απόφαση για αποχή από την αξιολόγηση, είχε ληφθεί  από το ΔΣ της ΟΛΜΕ και όχι από τη ΓΣ των Προέδρων, οπότε δεν απαιτούνταν «τα 2/3 των ψήφων», όπως με την κήρυξη απεργίας. Ωστόσο, πραξικοπηματικά, μετά από 16ωρη διαδικασία, στις 28/4/2018, η σταθερή πια συμμαχία ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ αρνήθηκε να εφαρμόσει την απόφαση των ΓΣ, επινοώντας ξαφνικά ότι και για την α/α χρειάζονται τα 2/3 των ψήφων. Στάση που κρατούν ως σήμερα. Το ΠΑΜΕ είχε τότε αρνηθεί να συνυπογράψει μαζί με τις Παρεμβάσεις καταγγελία εκείνης της μεθόδευσης. Αργότερα θα αποδεικνυόταν εμπράκτως ότι ούτε το ΠΑΜΕ ήθελε να ανακοπεί η αξιολόγηση των σχ.μονάδων, στην οποία τα στελέχη του προσχώρησαν ήδη από το 2021, αρνούμενα την α/α των ΕΛΜΕ .

3) Φλεβάρης 2019: ΔΑΚΕ - ΣΥΝΕΚ αρνούνται να θέσουν σε ψηφοφορία προτάσεις ΕΛΜΕ στη ΓΣ προέδρων

 Ένα χρόνο μετά, στη ΓΣ Προέδρων στις 23/2/2019, οι ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ μπλοκάρισαν τη λήψη απεργιακών αποφάσεων (για μισθολογικά, προσλήψεις, ειδ. αγωγή, «νέο Λύκειο» κ.α.) αρνούμενες να θέσουν προτάσεις σε ψηφοφορία, αρνούμενες και τη σύνθεση προτάσεων, επειδή είχε καταψηφιστεί άλλη μια κοινή τους εισήγηση! Ενώ ταυτόχρονα αρνήθηκαν να δεχτούν «ανεπιθύμητες» αποφάσεις κάποιων ΓΣ ΕΛΜΕ, με προκλητικά σκεπτικά. Όπως ότι το προεδρείο της Ε ΕΛΜΕ Αν. Αττικής ήταν νεοεκλεγέν και έτσι έπρεπε να ψηφίσει ο έκπτωτος πρόεδρός του (ΔΑΚίτης),όχι την θέση του ΔΣ αλλά την προσωπική του! Ή ότι τάχα δεν είχε απαρτία η ΓΣ της Ε΄ΕΛΜΕ Θεσ/νικης, προκλητικά αγνοώντας το καταστατικό της ΕΛΜΕ, άποψη που στήριξε και το ΠΑΜΕ με κοινή καταγγελία ΔΑΚΕ,ΣΥΝΕΚ,ΠΑΜΕ.  Μπροστά σε αυτά, οι παρατάξεις ΠΕΚ και ΠΑΜΕ είχαν παραμείνει βουβές και χωρίς απεργιακή πρόταση.

4) Νοέμβρης 2019: ΔΑΚΕ - ΣΥΝΕΚ αποχωρούν από ΓΣ προέδρων για να μην περάσει απεργία αποχή από την αξιολόγηση

Το Νοέμβρη 2019, μπροστά σε σωρεία μέτρων, (αξιολόγηση, αυτονομία σχολείων, «Νέο Λύκειο», άρνηση προσλήψεων, κατάργηση πανεπιστημιακού ασύλου, εξίσωση με κολέγια, κλείσιμο 37 τμημάτων), η ίδια ανίερη συμμαχία αποχώρησε από την ΓΣ Προέδρων για να μην τεθεί σε ψηφοφορία η απόφαση 42 ΕΛΜΕ για α/α από την αξιολόγηση. Οι ίδιοι έκοψαν 3ωρη στάση εργασίας (στην κινητοποίηση που ψηφίστηκε για τη δίκη Μιχαλολιάκου), ζητώντας τάχα πλειοψηφία 2/3, ενώ είναι γνωστό ότι οι στάσεις αποφασίζονται χωρίς τέτοια ειδική πλειοψηφία, από το ΔΣ της ΟΛΜΕ μέχρι και από τις τοπικές ΕΛΜΕ!

5) Οκτώβρης 2021: με προδοσία ΔΑΚΕ –ΣΥΝΕΚ σταματούν την απεργία αποχή

Τον Οκτώβρη 2021, πρόεδροι των ΔΑΚΕ και ΣΥΝΕΚ παραβίασαν την εντολή των ΓΣ τους και ψήφισαν κατά της απεργίας-αποχής στην ΓΣ των Προέδρων, για να σταματήσουν τον αγώνα κατά της αξιολόγησης! Ξεπούλησαν έτσι με ένα ωμό πραξικόπημα την α/α από την αξιολόγηση σχ. μονάδων που τότε σημείωνε συμμετοχή περί το 90%! Άφησαν ακάλυπτο τον κλάδο για να σταματήσουν τον μεγάλο αγώνα κατά της αξιολόγησης που βρίσκονταν σε εξέλιξη. Η  συνέχιση του αγώνα αποφασίζεται από τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις ΕΛΜΕ, που κηρύσσουν απεργία αποχή.

6) ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2022: Kαταργούν ΓΣ προέδρων για να μην περάσει η απόφαση των ΕΛΜΕ για αποχή από τις ηλεκτρονικές εκλογές

Τον Οκτώβρη του 2022, πραξικοπηματικά κατάργησαν μια ΓΣ Πρόεδρων(με το πρόσχημα ότι δεν έβρισκαν χώρο) για να μην καταψηφιστεί η συμμετοχή τους στις διαβόητες ηλεκτρονικές εκλογές στα ΠΥΣΔΕ!

7) 20^ο Συνέδριο (Ιούλιος 2022) ΟΛΜΕ: ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ - ΠΕΚ καταργούν κάθε δημοκρατική διαδικασία

Στο 20ο Συνέδριο απαγόρεψαν στους συνέδρους να γνωρίζουν έστω τις «θέσεις» που ψήφιζαν, αφού δεν διαβάζονταν οι θέσεις αλλά ο… αύξων αριθμός τους. Οι Παρεμβάσεις  καταγγέλλουν την παρωδία, την κατάργηση του καταστατικού και της δημοκρατίας στη λήψη αποφάσεων και αποχωρούν από την ψηφοφορία ,το ίδιο και το ΠΑΜΕ. Για πρώτη φορά σύνεδροι δεν γνώριζαν τι ψήφισαν και δεν τους επετράπη να εκφράσουν την άποψή τους.

Πολλά ακόμη τέτοια παραδείγματα μπορούμε να αναφέρουμε.  Όπως η μη καταγραφή των αγωνιστικών αποφάσεων του 17ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ (2015).Όπως η «αξιοποίηση» Εκπαιδευτικού Συνέδριου (10/2016) για να προωθήσουν την «μαθητεία» και την «αξιολόγηση» σαν θέσεις του κλάδου, θέσεις που ήταν εκτός αρμοδιότητας ενός Εκπαιδευτικού Συνεδρίου, σε κόντρα με αγωνιστικά αιτήματα και αποφάσεις προηγούμενων Συνεδρίων της ΟΛΜΕ. Ή τα καλέσματα σε ΓΣ ΕΛΜΕ με προθεσμία μιας-δυο ημερών και ψηφοφορίες σε ΓΣ Προέδρων χωρίς απαρτία για να παρθεί «απόφαση» υπέρ των ηλεκτρονικών εκλογών (19/11/2022).

8) 21ο Συνέδριο (Ιούλιος 2024) ΟΛΜΕ: ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ - ΠΕΚ, αποχωρούν   για να μην αποφασιστεί απεργία αποχή κατά της αξιολόγησης

Όπως στο 20ο Συνέδριο, με κίνητρο να κρατήσουν τους συνέδρους «τους» στο κομματικό «μαντρί» για να μην έχουν διαρροές ψήφων, έτσι και στο 21 Συνέδριο, οι ίδιες δυνάμεις, ακύρωσαν το ρόλο των συνέδρων! Τους απαγόρευσαν να θέτουν συνθετικές προτάσεις σε συζήτηση ή να αιτιολογούν το σκεπτικό τους! Όταν μάλιστα μπήκε σε ψηφοφορία πρόταση Παρεμβάσεων-ΠΑΜΕ για απεργία-αποχή από όλες τις διαδικασίες της αξιολόγησης από την ΟΛΜΕ και τις ΕΛΜΕ, η οποία ψηφίστηκε και από συνέδρους των ΣΥΝΕΚ και άλλους, έχοντας την απαραίτητη πλειοψηφία, ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ και οι περισσότεροι των ΠΕΚ, αποχώρησαν από το συνέδριο για να μην υπάρχει απαρτία! Και ενώ η απόφαση είχε ήδη ψηφιστεί πριν την αποχώρηση των ΣΥΝΕΚ, ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ δεν την καταχώρησαν στις αποφάσεις του Συνεδρίου! Σαν δικαιολογία για την άθλια στάση τους, επινόησαν ουρανοκατέβατα την απαίτηση «των 2/3» για τις απεργιακές αποφάσεις του Συνεδρίου, κόντρα στο καταστατικό που το προβλέπει αυτό μόνον για τις ΓΣ Προέδρων ΕΛΜΕ, όπως και κόντρα  στην απόφαση του 16ου Συνεδρίου για απεργία διαρκείας με 50%+1, που ποτέ κανείς δεν  αμφισβήτησε. Δημοσίευσαν σαν «απόφαση» κάτι που ποτέ δεν ψηφίστηκε, ούτε συζητήθηκε καν στο Συνέδριο, την αποδοχή των ηλεκτρονικών εκλογών που ο κλάδος απορρίπτει επίμονα εδώ και χρόνια! Αντίθετα, δεν δημοσίευσαν καν δύο προτάσεις των Παρεμβάσεων που υπερψηφίστηκαν(«Μονιμοποίηση των νεοδιόριστων χωρίς αξιολόγηση» και «Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών»)!Μάλιστα η ηγεσία των ΣΥΝΕΚ αρνήθηκε να βγει απόφαση για όλους τους διωκόμενους εκπαιδευτικούς!

Οι ΣΥΝΕΚ δεν ζητούν καν την κατάργηση της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας, της τράπεζας θεμάτων, των ενδοσχολικών συντονιστών και των μεντόρων, της χρήσης σχολικών υποδομών για έσοδα. Όπως η «λάιτ» αξιολόγηση Γαβρόγλου, που τίποτε δεν πρόσφερε στο δημόσιο σχολείο, ή η Τράπεζα Θεμάτων του ΣΥΡΙΖΑ ή ο αντισυνδικαλιστικός νόμος Αξιόγλου (για απαρτία 50% όλων των μελών σε ΓΣ), άνοιξαν το δρόμο στην αξιολόγηση και την Τράπεζα Θεμάτων της Κεραμέως και στον αντισυνδικαλιστικό νόμο Χατζηδάκη, οι ΣΥΝΕΚ ανοίγουν συστηματικά το δρόμο στη ΔΑΚΕ και συνεργάζονται αρμονικά.

Το ΠΑΜΕ να πάρει τις αναγκαίες αποστάσεις από τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού!

Να παρατηθεί από το προεδρείο της ΟΛΜΕ που συγκροτεί με τη ΔΑΚΕ και τα ΣΥΝΕΚ

Απέναντι σε αυτά τα πραξικοπήματα, το ΠΑΜΕ δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να πάρει τις αναγκαίες αποστάσεις. Στο 20ο Συνέδριο, Παρεμβάσεις και ΠΑΜΕ είχαμε αποχωρήσει διαμαρτυρόμενοι, αλλά το 2024 το ΠΑΜΕ παρέμεινε. Απέναντι στο τέλμα της ΟΛΜΕ από την προδιαγραμμένη πορεία των δυνάμεων του κυβερνητικού συνδικαλισμού, το ΠΑΜΕ αντιπροτείνει την αλλαγή των συσχετισμών προκρίνοντας τον εαυτό του σε ρόλο υπεύθυνης δύναμης, ενώ σε κάθε διεργασία του κινήματος ακολουθεί  μια τακτική, αλλά και πρακτική, όλη η εξουσία στην ΟΛΜΕ, επιδιώκοντας να συμπεριλάβει και τον εαυτό του με επιμέρους διαφοροποιήσεις που όμως δεν αλλάζουν την κατάσταση ώστε να αλλάξει πορεία η ΟΛΜΕ. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια συγκροτεί προεδρείο με τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού και παρά τα συνεχή πραξικοπήματά τους παραμένει στη θέση του γραμματέα! Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για την πολυγλωσσία του ΠΑΜΕ που συχνά πυκνά το χαρακτηρίζει (κείμενα Πειραιά, ενιαία κείμενα από ΟΛΜΕ, απεργία αποχή από την ΟΛΜΕ, σε ορισμένες μόνο ΕΛΜΕ απεργία αποχή, κ.ά.). Στο 21ο συνέδριο την ίδια στιγμή που κατέθετε πρόταση κοινή με τις Παρεμβάσεις κατά της αξιολόγησης, κατέθετε και κοινή πρόταση με τις κυβερνητικές δυνάμεις υπέρ των ενιαίων κειμένων και θα μπορούσε αυτή να είχε ψηφιστεί, αν είχε προηγηθεί στις ψηφοφορίες και στη συνέχεια φυσικά το ΠΑΜΕ θα ψήφιζε και την κοινή πρόταση με τις Παρεμβάσεις. Η γραμμή του είναι  στη λογική της αλλαγής των συσχετισμών και όχι στην ανάπτυξη των αγώνων. Μαζί με την αποδοχή θέσης στο προεδρείο της ΟΛΜΕ και την κατάθεση πρότασης για ΣΣΕ χωρίς να απαιτεί αυξήσεις μισθών-συντάξεων-διορισμών που να καλύπτουν τις ανάγκες μας (με κατάργηση του ν. 2738/1999 και του «ενιαίου μισθολογίου»), το ΠΑΜΕ φανερώνει έτσι την υποχώρησή του ακόμη και σε βασικά ζητήματα.

Βαδίζουμε το δρόμο του αγώνα! Συντονισμός ΕΛΜΕ ΣΕΠΕ!

Εκπαιδευτικοί και πρωτοβάθμια σωματεία πρωταγωνιστές!

Απέναντι στον αντιδημοκρατικό κατήφορο των κυβερνητικών παρατάξεων  στην ΟΛΜΕ, αγωνιζόμαστε για τη συσπείρωση του κλάδου και τη χάραξη αγωνιστικής πορείας, για την αποκατάσταση των δημοκρατικών διαδικασιών των σωματείων μας και την τήρηση των δημοκρατικών παραδόσεων του κλάδου! Συνεχίζουμε χωρίς αναμονή τον  δρόμο που βαδίσαμε στην αξιολόγηση, του αγώνα με τα πρωτοβάθμια σωματεία, των ΕΛΜΕ ΣΕΠΕ και με σχέδιο αγώνα και ισχυρό όπλο την απεργία αποχή. Απαιτούμε την τήρηση δημοκρατικών διαδικασιών με όλους τους τρόπους (εβδομαδιαία τακτική συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ, δελτία τύπου πριν και μετά από κάθε συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ, καταγγελίες των ΕΛΜΕ για τη στάση τους, υπογραφές ΕΛΜΕ για Γενικές Συνελεύσεις που θα κηρύσσει η ΟΛΜΕ, κ.ά.).

 Ενισχύουμε τον αγώνα μας και τα πρωτοβάθμια σωματεία για να μείνει ο κλάδος όρθιος! Προωθούμε την λογική της κινητοποίησης της βάσης του κλάδου, των ΓΣ των ΕΛΜΕ, του συντονισμού με άλλες ΕΛΜΕ και Συλλόγους της Π.Ε. της επιμονής στην υπεράσπιση όλων των μορφωτικών και εργασιακών κατακτήσεων προηγούμενων δεκαετιών. Με όπλα την απεργία-αποχή, τις απεργίες διαρκείας, τον προγραμματισμό-κλιμάκωση. Αυτή η τακτική «από τα κάτω» έχει αποδειχτεί και μοναδικό και αποτελεσματικό αντίπαλο δέος στις προδοσίες και την αδράνεια που καλλιεργούν οι κυβερνητικές παρατάξεις. Μπλοκάρει επί πέντε χρόνια την αξιολόγηση, έχει προς ώρας αποθαρρύνει την κατάθεση των ν/σ για «επιλογή σχολείου» και «Εθνικό Απολυτήριο», όπως και την εφαρμογή του νόμου για την ΤΕΕ-επιχείρηση.

Μπροστά στις εκλογές των ΕΛΜΕ καλούμε σε απόρριψη των δυνάμεων του κυβερνητικού συνδικαλισμού για να μην μετατρέψουν και τις ΕΛΜΕ σε κακέκτυπα αντίγραφα της ΟΛΜΕ. Συμμετέχουμε μαζικά στις εκλογές και στις ΓΣ, ενισχύουμε τα σωματεία μας. Είμαστε πολλοί και πολλές. Έχουμε τη δύναμη, συσπειρωνόμαστε για να τους σταματήσουμε!

Η ΑΡΚ-Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Δ' ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης: διακήρυξη και ψηφοδέλτιο εκλογών ΕΛΜΕ

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Δ΄ ΕΛΜΕ -Θ

✓ Δεν υποχωρούμε! Ο αυταρχισμός δεν θα περάσει!

✓ Ο αγώνας στα χέρια των πρωτοβάθμιων σωματείων και των εκπαιδευτικών!

✓ Οι ανυποχώρητοι αγώνες θα κρίνουν το μέλλον του σχολείου και της εργασίας μας

  ✓  Ενισχύουμε την Αγωνιστική Παρέμβαση και τα σωματεία μας!      

                                                   

Για να συνεχίσει η ΕΛΜΕ τον δρόμο του αγώνα!

Οι εκλογές για Δ.Σ. της ΕΛΜΕ γίνονται σε μια κρίσιμη περίοδο που τη χαρακτηρίζει το μπαράζ αντιλαϊκών, αντιεκπαιδευτικών μέτρων και ο επελαύνων αυταρχισμός, αλλά και τα ελπιδοφόρα μηνύματα από τη δράση των σωματείων μας. Οι μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις 23 Οκτώβρη και 20 Νοέμβρη, η μαζική αποχή στις ηλεκτρονικές εκλογές στα Υ.Σ., οι μάχες με ισχυρό όπλο την απεργία αποχή κατά της αξιολόγησης και της ποινικοποίησης του αγώνα, η απαλλαγή  συναδέλφων στον Πειραιά από το  καθεστώς «αργίας», ενισχύουν τη συνέχιση των αγώνων για όλες τις διεκδικήσεις μας με σχέδιο μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς και με κυρίαρχο τον ρόλο των ΓΣ των ΕΛΜΕ. Αυτή την κατεύθυνση δεν μπορούν να την υπηρετήσουν ούτε η υποταγμένη πλειοψηφία της ΟΛΜΕ, των κυβερνητικών παρατάξεων, ούτε οι δυνάμεις του κομματικού συνδικαλισμού με γραμμή υποχώρησης, όπως χαρακτηριστικά αποκαλύφθηκε στη μάχη κατά της αξιολόγησης. Οι εκλογές να στείλουν ισχυρό μήνυμα ενίσχυσης της  ΕΛΜΕ με τη μαζική συμμετοχή των εκπαιδευτικών και  ενίσχυσης της παράταξής μας ΑΡΚ- Αγωνιστικές Παρεμβάσεις που διαδραματίζει μεγάλο ρόλο στον αγώνα κατά της αξιολόγησης, για τη  μονιμοποίηση των νεοδιόριστων, για την προώθηση των διεκδικήσεων του κλάδου.

Η επίθεση στους εργαζόμενους εντείνεται: Η κυβέρνηση εφαρμόζει σκληρή αντιλαϊκή – πολιτική που επιδεινώνει δραματικά τη ζωή της κοινωνικής πλειοψηφίας. Η ακρίβεια μεγεθύνεται. Η ιδιωτικοποίηση- εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών σε υγεία, εκπαίδευση,  συγκοινωνίες, συνεχίζε- ται. Μειώνουν 1% τις ασφαλιστικές εισφορές για να ευνοήσουν τις επιχειρήσεις και πλήτ-τουν τα ταμεία. Συνε- χίζεται η υποχρηματοδό-τηση στην υγεία και παιδεία, διαλύουν το ΕΣΥ με καθήλωση των κοινωνικών δαπανών. Νέες φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο. Οι μειώσεις ως και 40% στους  μισθούς μας δεν αναπληρώνονται με τις αυξήσεις –κοροϊδία. Απαιτούνται 20 χρόνια για να φτάσουν οι μισθοί μας στα 1.200 € που έπαιρνε ένας νεοδιόριστος το 2010. Δεν επιστρέφουν τα δώρα, ετοιμάζουν σύστημα με μπόνους παραγωγικότητας για τους Δ.Υ, μετά από αξιολόγηση. Χιλιάδες οι πλειστηριασμοί λαϊκών κατοικιών. Υπέρογκες οι αυξήσεις των ενοικίων. Ετοιμάζουν αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης από το 2026!

Όχι στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό, τον εθνικισμό, τον φασισμό: Η Ελλάδα εμπλέκεται ολοένα στις επικίνδυνες εξελίξεις στον πόλεμο στην Ουκρανία και στην σφαγή του Παλαιστινιακού και Λιβανικού λαού. Η κυβέρνηση αυξάνει τους εξοπλισμούς σε βάρος των κοινωνικών δαπανών (πολεμική οικονομία). Για να αποδεχτεί ο λαός αυτή τη μοίρα ρίχνουν το δηλητήριο του εθνικισμού και του ρατσισμού.

Αντιεκπαιδευτική ε- πέλαση και αυταρχι-σμός: Το Υπουργείο παιδείας προωθεί το σύνολο της αντιδραστι- κής πολιτικής της Ν.Δ. με στόχο την ιδιωτι- κοποίηση της εκπαίδευ-σης, κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευ- τικών, ένταση των ταξικών φραγμών για τους μαθητές, χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών και την πειθάρχησή τους. Μπαράζ τα μέτρα  που υπηρετούν αυτή την κατεύθυνση.  Εκατοντάδες φέτος οι καταργήσεις τμημάτων, τα πολυπληθή τμήματα για τη μείωση αναπληρωτών στα πλαίσια της πολιτικής των περιορισμών και της λιτότητας. Ετοιμάζουν τοπικές προσλήψεις αναπληρωτών χωρίς κριτήρια, πρωτοφανής αναλγησία για τις αναπληρώτριες μητέρες (δηλώσεις υφυπουργού Μακρή). Συνεχίζουν την πολιτική πυγμής με πρωτοφανείς απειλές, διώξεις και πειθαρχικά.

Η αξιολόγηση δεν θα περάσει, ο αγώνας συνεχίζεται! Ένας αγώνας του κλάδου που μετά από τέσσερα χρόνια εξελίσσεται, σε μια κρίσιμη καμπή. Η κυβέρνηση ανανεώνει το αυταρχικό οπλοστάσιό της για να ανακόψει τους αγώνες μετά τα ενθαρρυντικά μηνύματα που δίνουν στα αγωνιζόμενα σωματεία μας οι δικαστικές αποφάσεις που δικαιώνουν  τους νεοδιόριστους, οι διωκόμενοι εκπαιδευτικοί που δεν υποχωρούν, νεοδιόριστοι που άντεξαν και δεν υποκύπτουν σε πιέσεις και εκβιασμούς και παραδίδουν ισχυρή σκυτάλη αγώνα στους παλιότερους να συνεχίσουν τον αγώνα τώρα που ετοιμάζονται να γενικεύσουν την αξιολόγηση προς όλους! Προχωράει σε ανοιχτή ποινικοποίηση των αγώνων και τρομοκρατία (παράνομη 24ωρη απεργία, "αργία" εκπαιδευτικών, πειθαρχικές διώξεις). Οι ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ με κινητοποιήσεις στηρίζουμε τους διωκόμενους εκπαιδευτικούς με όλους τους τρόπους, αξιοποιώντας και νομικές ενέργειες.

Ο πολύχρονος αυτός αγώνας ανέδειξε αξίες και χαρακτηριστικά, όπως του ανυποχώρητου και παρατεταμένου  αγώνα, την απεργία αποχή -ισχυρή μορφή πάλης- που κανείς δεν μπορεί να τα αγνοεί. Η αξιολόγηση δεν σταμάτησε, όμως δέχτηκε ισχυρό πλήγμα, δεν πρόκειται να νομιμοποιηθεί, ούτε να μονιμοποιηθεί, θα ανατραπεί!

Η έκβαση του αγώνα μας κατά της αξιολόγησης θα ήταν νικηφόρα, αν δεν συναντούσε την ανοιχτή υπονόμευση από τους υπέρμαχους της αξιολόγησης, ΔΑΚΕ και ΠΕΚ και τις ΣΥΝΕΚ της αξιολόγησης Γαβρόγλου που τρομοκρατούν τους συναδέλφους. Υπονομευτική η στάση και του ΠΑΜΕ. Έσπερνε σύγχυση και ηττοπάθεια με την πολυγλωσσία του (απεργία αποχή μόνο από την ΟΛΜΕ, ενιαία κείμενα από τον Πειραιά, ενιαία κείμενα από την ΟΛΜΕ, στάσεις εργασίας, κ.ά.), ενώ έφτασε να ψηφίσει τα ενιαία κείμενα των  ΔΑΚΕ ΣΥΝΕΚ (Γ.Σ. προέδρων 2/11/2023), τα οποία πριν τα  κατακεραύνωνε. Η ΑΡΚ- ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ συνεχίζουμε να βαδίζουμε τον δρόμο του αγώνα με ισχυρό όπλο την απεργία αποχή για κάθε μορφή της αξιολόγησης, που είναι ο εφιάλτης τους!

Σχετικά με τη στάση των παρατάξεων!

ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ με τη μετάλλαξή τους στον κυβερνητισμό έχουν οδηγήσει σε τέλμα την  ΟΛΜΕ: συνεχή πραξικοπήματα σε ΔΣ, ΓΣ, συνέδρια για να ανακόπτουν κάθε αγωνιστική ανάταση του κλάδου, προδοτική στάση στον αγώνα κατά της αξιολόγησης, νοθεία στις αποφάσεις του 21^ου συνεδρίου, κατάθεση καρικατούρας Συλλογικής Σύμβασης, ταύτισή τους με τα σχέδια του ΥΠΑΙΘΑ στις ηλεκτρονικές εκλογές. Ο κλάδος δεν τους νομιμοποιεί, τα τελευταία χρόνια καταψηφίζει σχεδόν όλες τις υποβαθμισμένες εισηγήσεις που καταθέτουν στις ΓΣ των ΕΛΜΕ! Πριν μετατρέψουν όμως και τις ΕΛΜΕ σε κακέκτυπο του εαυτού τους, με την ψήφο μας στις εκλογές των ΕΛΜΕ να αποκαθηλώσουμε τις παρατάξεις τους από τα ΔΣ. Το ΠΑΜΕ θα έπρεπε να διαχωριστεί από αυτούς και να παραιτηθεί από το προεδρείο της ΟΛΜΕ.

Τα σωματεία μας, η μόνη αντιπολίτευση!

Η κυβέρνηση προχωράει την αντιλαϊκή, αντιεκπαιδευτική,  αυταρχική πολιτική της, όχι όμως όπως θα ήθελε, λόγω των αντιστάσεων του εκπαιδευτικού κινήματος και των πρωτοβάθμιων σωματείων. Ετοιμάζεται για νέα χτυπήματα (Εθνικό απολυτήριο, ΑΣΕΠ, ελεύθερη επιλογή σχολείων). Το επόμενο διάστημα θα κριθεί αν θα  προχωρήσουν τα αντιεκπαιδευτικά τους σχέδια ή θα υπάρξουν ανατροπές με τους αγώνες μας.

Οι Αγ. Παρεμβάσεις σε ΟΛΜΕ και ΑΔΕΔΥ καταθέτουμε αιτήματα με βάση τις ανάγκες μας και σχέδιο αγώνα με προοπτική νίκης. Επιδιώκουμε κλαδικό, πανεκπαιδευτικό και πανεργατικό αγώνα. Καλούμε την ΟΛΜΕ να συγκαλέσει ΓΣ των ΕΛΜΕ. Προτείνουμε οργάνωση πολύμορφου παρατεταμένου αγώνα με απεργίες και συλλαλητήρια και καθοριστικό τον ρόλο των ΓΣ. Μπροστά στην αφωνία του επίσημου συνδικαλισμού, ο μόνος δρόμος είναι ο αγώνας στα χέρια των εκπαιδευτικών και στα σωματεία μας!

Αιτήματα - Διεκδικήσεις

• Αυξήσεις στους μισθούς.

• Καμία δίωξη των αγωνιζόμενων συναδέλφων. Κάτω τα χέρια από τα σωματεία, τις ΓΣ, την απεργία.

•  20.000 μόνιμοι διορισμοί στη Β/θμια. Όχι ΑΣΕΠ.

•  Μονιμοποίηση ΟΛΩΝ των αναπληρωτών αποκλειστικά με πτυχίο και προϋπηρεσία.

• Όχι στην αυτοαξιολόγηση - αξιολόγηση σχολείων, εκπαιδευτικών. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο.

 • Μονιμοποίηση νεοδιόριστων ΤΩΡΑ.

• 20 μαθητές στο τμήμα. Επαναφορά του ωραρίου.

• Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.

•  Ενιαίο δωδεκάχρονο δημόσιο δωρεάν υποχρεωτικό

 σχολείο, δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή.

• Λευτεριά στον Παλαιστινιακό Λαό. Όχι στον πόλεμο! Καμία εμπλοκή της χώρας μας!

Δεν θα μας υποτάξουν!

Δυναμώνουμε τον δρόμο του αγώνα!

Ενισχύουμε το σωματείο μας!

 

Στις 19-12 ψηφίζουμε

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

στη Δ ΕΛΜΕ-Θ

 

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ (ΑΡΚ)

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

 

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ/ΕΣ/Α ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ ΤΗΣ Δ΄ ΕΛΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

1.           ΑΛΑΒΕΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ (1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΘΕΡΜΗΣ)

2.           ΑΛΕΜΙΔΟΥ ΘΩΜΗ (30ο ΓΕΛ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ)

3.           ΑΡΙΔΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ (ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ)

4.           ΓΑΡΔΙΚΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ (ΓΕΛ ΡΕΝΤΙΝΑΣ)

5.           ΔΗΜΗΤΡΟΥΔΗΣ ΠΑΝΟΣ (2ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΤΟΥΜΠΑΣ)

6.           ΘΕΟΛΟΓΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ (1ο ΓΕΛ ΠΥΛΑΙΑΣ)

7.           ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ ΦΩΤΗΣ (31ο ΓΕΛ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ)

8.           ΚΑΤΣΟΥΛΙΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ  (1ο ΓΕΛ ΠΥΛΑΙΑΣ)

9.           ΚΕΡΑΣΑΡΙΔΗΣ ΣΤΑΘΗΣ (1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΥΛΑΙΑΣ)

10.      ΚΟΤΣΑΝΗ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ (2ο ΓΕΛ ΠΥΛΑΙΑΣ, ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ ΕΑΕ)

11.      ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ (1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΥΛΑΙΑΣ)

12.      ΛΕΦΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ (27ο ΓΕΛ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ)

13.      ΣΟΥΛΙΩΤΗ ΦΩΤΕΙΝΗ (ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ)

14.      ΤΣΟΥΚΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ (1ο ΓΕΛ ΠΥΛΑΙΑΣ)

15.      ΦΑΣΛΑ ΠΗΓΗ (Γ/ΣΙΟ ΧΟΡΤΙΑΤΗ)

16.      ΧΑΛΙΣΙΑΝΗ ΙΩΑΝΝΑ (18^ο ΓΕΛ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ)

ΓΙΑ ΕΕ

1.     ΔΑΝΗ ΑΝΝΑ (ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ)

 

 

Χωρίς ιούς.www.avast.com

Ενωτική Αγωνιστική Πρωτοβουλία-Παρεμβάσεις Γ' ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης: κάλεσμα στην εκλογοαπολογιστική ΓΣ και τις εκλογές

Χωρίς ιούς.www.avast.com

Η ΑΡΚ-Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Δ' ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης για τις ΕΛΜΕ και τα σωματεία

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ Δ ΕΛΜΕ-Θ

 

Τα σωματεία είναι μια ιστορική μορφή συλλογικής οργάνωσης και δράσης των μισθωτών εργατών και υπαλλήλων, ανάλογη, κάθε φορά, με τις κοινωνικοπολιτικές συγκυρίες, αλλά και το επίπεδο συνείδησης των εργαζομένων. Ο συνδικαλισμός, όπως τον ξέρουμε σήμερα, ξεκίνησε το 19^ο αι. στη δυτική Ευρώπη και τη βόρεια Αμερική, όταν επικρατούσαν οι τρομακτικά δύσκολες για τους εργαζόμενους  συνθήκες πρωταρχικής συσσώρευσης του κεφαλαίου. Τα σωματεία ξεκίνησαν από τον χώρο των μεγάλων εργοστασίων, καθώς η  συγκέντρωση των εργατών εκεί διευκόλυναν την επαφή μεταξύ τους και τη μαζική τους οργάνωση. Τα σωματεία αξιοποίησαν την πολύτιμη πείρα διεκδικήσεων και εξεγέρσεων που κατείχαν οι παλιότερες γενιές τεχνιτών. Με όπλα τους τη μαζική κινητοποίηση, τη διαδήλωση και, κυρίως, την απεργία, ανάγκασαν την εργοδοσία και τα κράτη σε υποχώρηση. Πέτυχαν την κατοχύρωση του 8ώρου, αυξήσεις στους μισθούς, μέτρα ασφάλειας από τα εργατικά ατυχήματα και τη θέσπιση των πρώτων μορφών κοινωνικής πρόνοιας και ασφάλισης. Παρά τη λυσσαλέα εργοδοτική αντίδραση, την κρατική καταστολή, την κατασυκοφάντησή του από τις καθεστωτικές δυνάμεις, γρήγορα ο συνδικαλισμός επεκτάθηκε και σε άλλους εργασιακούς-κοινωνικούς χώρους (υπαλλήλους, αγρότες, φοιτητές). Στις αρχές του 20^ου αιώνα δημιουργούνται και στην Ελλάδα τα πρώτα σωματεία και εργατικά κέντρα.

Οι  αγώνες στην εκπαίδευση

 Με μαχητικούς αγώνες της εκπαιδευτικής κοινότητας, εν μέσω της γενικής ανάτασης και ευφορίας της Μεταπολίτευσης, που γεννήθηκε από το Πολυτεχνείο και την αντιδικτατορική αντίσταση, το κλίμα στα σχολεία και στην εκπαίδευση αλλάζει. Με πίστη, ενθουσιασμό, ενότητα στη δράση  και θάρρος αντιστρόφως ανάλογο με τον  πενιχρό μισθό  μας οργανώνονται πρωτοφανείς  και πολύμορφοι αγώνες. Κορυφαίες κινητοποιήσεις, οι ηρωικές απεργίες διαρκείας (ακόμη και απεργίες πείνας!):  1979-80, 1988, 1990, 1997, 1998 (τα εξεταστικά του ΑΣΕΠ), 2006, 2013, με συσπείρωση στα εκπαιδευτικά σωματεία και την άμεση δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων, αμφισβήτηση  και παράκαμψη ορισμένων  συμβιβασμένων ή ανοικτά προδοτικών ηγεσιών.  Αναστέλλονται αντιεκπαιδευτικές ρυθμίσεις και σημειώνονται κατακτήσεις που αναβαθμίζουν το επάγγελμα του εκπαιδευτικού και το κάνουν περιζήτητο και ζηλευτό από άλλους κλάδους εργαζομένων. 

 

Το εκπαιδευτικό κίνημα αρνείται τον συντεχνιασμό και αντιπαλεύει τον κοινωνικό αυτοματισμό, όπως δείχνουν και αντιπροσωπευτικά συνθήματα των κινητοποιήσεών μας:  Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι συντεχνία / παλεύουν για δημόσια και δωρεάν παιδεία (1997),  1400 για όλο το λαό / όχι μόνο στον εκπαιδευτικό( 2006).

     Με τους αγώνες αυτούς και μόνον κατακτήσαμε :

ü Ανθρώπινο ωράριο, κλιμακωτό ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας (21- 16 ώρες στους καθηγητές)

ü Πενθήμερη πρωινή λειτουργία

ü Καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας

ü Σημαντική  μείωση του αριθμού των μαθητών κατά τμήμα στους 25

ü Αρχαία ελληνικά στο γυμνάσιο από μετάφραση 

ü Βελτίωση κτιριακών και υλικοτεχνικών υποδομών

ü Εκσυγχρονισμό βιβλίων και διδακτικών μεθόδων

ü Εισαγωγή της τέχνης στα σχολεία

ü Μοριοποίηση και αντικειμενικοποίηση υπηρεσιακών μεταβολών (μεταθέσεων, αποσπάσεων κτλ)

ü Διορισμούς με μόνο (το πιο δίκαιο ) κριτήριο την ημερομηνία λήψης του πτυχίου

ü Ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη

ü Αναβάθμιση του συλλόγου διδασκόντων

ü Συμμετοχή αιρετών στα υπηρεσιακά συμβούλια

ü Σχολές επιμόρφωσης  με ετήσια άδεια, εκπαιδευτικές άδειες για εκπόνηση διατριβών

ü Αύξηση μισθών, επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης 

ü Ικανοποιητική σύνταξη στα 60 χρόνια, υπολογισμός της σε 35/35, αναγνώριση της στρατιωτικής θητείας ως συντάξιμου χρόνου χωρίς εξαγορά, αναγνώριση της διαδοχικής ασφάλισης

ü Ουσιαστική κατάργηση της αξιολόγησης(1982) και απαλλαγή από τους επιθεωρητές 

ü Ελεύθερη συνδικαλιστική και  πολιτική δράση και  συμμετοχή σε απεργίες

ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΑ ΧΑΡΙΣΑΝ - ΤΑ ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ!

 

Οι  κυβερνήσεις μετά το 1985, πολύ περισσότερο αυτές των μνημονιακών χρόνων, επιχείρησαν να αναστείλουν πολλές από αυτές τις κατακτήσεις, ακόμη και να απολύσουν χιλιάδες εκπαιδευτικούς (2013), γεγονός που αποφεύχθηκε τελικά μετά από έναν πρωτοφανή, συγκλονιστικό και υποδειγματικό αγώνα 2 χρόνων. Έκτοτε, συνεχίζονται και εντείνονται οι αντιλαϊκές και αντιεκπαιδευτικές επιλογές, καθώς όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις, με τις ευλογίες Ε.Ε και ΟΟΣΑ:

ü Έκλεισαν και συγχώνευσαν εκατοντάδες σχολεία

ü Μετέτρεψαν το λύκειο σε εξεταστικό κάτεργο

ü Εντατικοποίησαν εξαντλητικά τη σχολική καθημερινότητα και αύξησαν το ωράριο των καθηγητών

ü Κατάργησαν τα μαθήματα της τέχνης και της Κοινωνιολογίας, συρρίκνωσαν τις περισσότερες ξένες γλώσσες

ü Αυξάνουν συνεχώς τον αριθμό των μαθητών κατά τμήμα

ü Μείωσαν δραματικά την κρατική χρηματοδότηση στην εκπαίδευση

ü Επέβαλαν διευθυντές managerμε κυρίαρχο ρόλο στο σχολείο

ü Εισήγαγαν την αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών  

ü Κατάργησαν την επετηρίδα

ü Γενίκευσαν την ελαστική εργασία στην εκπαίδευση (1 στους 3 εκπαιδευτικούς είναι πλέον αναπληρωτής)

ü Αύξησαν τα όρια συνταξιοδότησης, επέβαλαν εξαγορά της στρατιωτικής θητείας

ü Περιέκοψαν εφάπαξ, μισθούς και συντάξεις

Η απογοήτευση από την ανατροπή πολλών κατακτήσεων  είναι έκδηλη, πλέον, στις τάξεις των εκπαιδευτικών. Το εφιαλτικό σχέδιο  κυβερνώντων, ΕΕ, ΣΕΒ και ΟΟΣΑ είναι μια   «οργουελιανή» κατάσταση  πολλαπλής και συνεχούς  προκρούστειας αξιολόγησης στο κατακερματισμένο, εντατικοποιημένο και ιδιωτικοποιημένο σχολείο της αμάθειας - απλής κατάρτισης και όχι της γενικής παιδείας και της δημοκρατικής διαπαιδαγώγησης. Στοχεύουν σε ένα σχολείο που να ετοιμάζει μισοειδικευμένο και άρα φτηνό εργατικό δυναμικό για τις ανάγκες της αγοράς και η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι σε πολλές χώρες το έχουν πετύχει. Για τους κυρίαρχους, η πλήρης αντιδραστική μετάλλαξη του σχολείου είναι «ζήτημα ζωής και θανάτου» για την διαιώνιση του ολέθριου κοινωνικο-οικονομικού συστήματός τους, την ανάταξη της κερδοφορίας τους και το ξεπέρασμα των πολλαπλών κρίσεων εις βάρος των εργαζομένων και των λαών. Έτσι εξηγείται η βιαιότητα των κινήσεών τους, η απόλυτη κυνικότητα στις  δηλώσεις τους, η απροκάλυπτη πλέον καταστολή, γενικότερα και ειδικά στην εκπαίδευση (δικαστική αντιμετώπιση απεργιών, διώξεις εκπαιδευτικών κτλ).

 

Και μερικές αλήθειες, που σκόπιμα αποκρύπτονται ή διαστρέφονται

Στις παρούσες δύσκολες συνθήκες, είναι κορυφαία η σημασία και η αξία των πρωτοβάθμιων σωματείων, παρά τις όποιες αδυναμίες τους, ως κυττάρων αγωνιστικής στάσης ζωής, εργατικής αλληλεγγύης, συλλογικού δημοκρατικού ήθους και εργατικού πολιτισμού. Στο συνδικαλισμό, όλα εξαρτώνται από τη ζωντανή, άμεση, δυναμική δράση των εργαζομένων, που μπορούν να ελέγχουν τις ηγεσίες, αντί να εγκαταλείπουν την τύχη τους σ΄ αυτές. Η ιστορική πείρα των εργατικών αγώνων, και ειδικότερα των αγώνων του κλάδου μας, δείχνει ότι πάντα η βάση πιέζει και  οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες αναγκάζονται να ακολουθήσουν. 

Ύψιστο όργανο του σωματείου είναι η Γενική Συνέλευση των μελών του. Στα πλαίσια της δημοκρατίας των συνελεύσεων, τίθενται υπό κρίση οι πολιτικο-συνδικαλιστικές «γραμμές», δηλαδή τα συγκροτημένα σύνολα απόψεων για τη συγκυρία και το πώς πρέπει να ενεργήσουμε συλλογικά μέσα σ΄ αυτήν. Οι συλλογικές αποφάσεις των σωματείων (ΕΛΜΕ) συζητιούνται στη Γενική Συνέλευση προέδρων των ΕΛΜΕ, η οποία αποτελεί και το ανώτατο όργανο της ομοσπονδίας μας, της ΟΛΜΕ, στο χρονικό διάστημα μεταξύ των συνεδρίων της (σύστημα λειτουργίας αξιοσημείωτα δημοκρατικό, που πρέπει να διαφυλαχθεί). Οι όποιες αποφάσεις δοκιμάζονται στην πράξη, επανεκτιμώνται και επανασχεδιάζονται.

Από εμάς τους ίδιους / τις ίδιες εξαρτάται κάθε φορά αν τα κινήματα και οι συλλογικοί αγώνες θα μετατραπούν σε εργαλείο για  παραταξιακό πατρονάρισμα, το λεγόμενο καπέλωμα, ή για εξαργύρωση σε ψήφους. Εμείς οι ίδιοι / ες μπορούμε να εξασφαλίσουμε, με τη δράση μας, την αυτονομία του εκπαιδευτικού κινήματος, στα πλαίσια της οποίας οι μορφές οργάνωσης και δράσης (σωματείο, συνέλευση, απεργία κτλ) γίνονται οχήματα για τη νίκη του εργατικού και κοινωνικού αγώνα.

    Στις παρούσες συνθήκες, το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να ξαναζωντανέψει, να γίνει η κοινωνική αντιπολίτευση που θα λειτουργήσει ως ανάχωμα απέναντι σ' αυτόν τον κυκλώνα φτώχιας, περικοπών, αυταρχισμού και βίας.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΑΣΠΙΔΑ

στους ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

 

ΣΤΙΣ 19-12 ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ- ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ

ΑΡΚ- ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ στη Δ ΕΛΜΕ

 

Χωρίς ιούς.www.avast.com