Ανεξάρτητες Αυτόνομες Ριζοσπαστικές Παρεμβάσεις – Κινήσεις - Συσπειρώσεις Π.Ε.
Ε΄ ΣΥΛΛΟΓΟΣ Π.Ε. Ν. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «ΔΕΛΜΟΥΖΟΣ – ΚΟΥΝΤΟΥΡΑΣ»
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Ύστερα από δύο χρόνια θα ξανασυναντηθούμε όλες και όλοι μαζί στη συνήθη εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη του αντιπροσωπευτικού μας σώματος, του Δ.Σ. Δυστυχώς, είναι η μόνη συνάντηση που έχουμε την ευκαιρία να βρεθούμε όλοι/ες μαζί. Τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου ο καθένας/μια ζει και βιώνει μία τραγική σχολική πραγματικότητα. Είναι μάλλον μόνος του ή μόνη της μπροστά σε προβλήματα για τα οποία σηκώνει τα χέρια ψηλά προς έκφραση απελπισίας και απογοήτευσης, έτοιμος ή έτοιμη να παραδοθεί. Βρίσκεται με άλλα λόγια ο καθένας και η καθεμία από εμάς αντιμέτωπος/η με τα προβλήματα και τη «μοναξιά» του. Η σχολική πραγματικότητα μας έχει καταβάλει για τα καλά. Η καθημερινότητά μας τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε μαγκανοπήγαδο.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ…
Όσο και να μας φαίνεται περίεργο όλα αυτά έρχονται έξω από το σχολείο. Μια εντεινόμενη και όλο και πιο βαθιά καπιταλιστική κρίση με τα Μνημόνια της ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ παρόντα, δείχνουν να έχουν ρίξει βαριά τη σκιά τους στη ζωή μας. Η τρίτη μνημονιακή αξιολόγηση φέρνει 113 νέα προαπαιτούμενα. Η «δίκαιη ανάπτυξη» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει έρθει: μείωση μισθών και εργασιακού κόστους, διεύρυνση των πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο, ξεπούλημα δημόσιου πλούτου. Η «αντιπολίτευση», με πρωτεργάτη τη ΝΔ, υπόσχεται ακόμα «ταχύτερες μεταρρυθμίσεις», δηλαδή ένταση της επίθεσης σε βάρος της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
Όλοι/ες καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τη ληστρική υπερφορολόγηση, όλοι/ες έχουμε ανέργους στην οικογένειά μας ή στο κοντινό περιβάλλον μας, όλοι/ες είμαστε αντιμέτωποι με το δικό μας ιδιωτικό χρέος, με το όνειρο που έγινε εφιάλτης για μια δική μας στέγη. Αυτά τα λίγα και άλλα πολλά συνθέτουν ένα εφιαλτικό τοπίο, που όσο και να θέλουμε, είναι αδύνατο να το αφήσουμε έξω από την πόρτα του σχολείου.
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ…
Οι εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ και οι επιθυμίες των ΕΕ, ΣΕΒ διαλύουν σταδιακά τη δημόσια εκπαίδευση σε όλες της τις βαθμίδες, στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης! Διαιώνιση λοιπόν της αδιοριστίας, επέλαση των ελαστικών μορφών εργασίας, αξιολόγηση και εντατικοποίηση του ρυθμού εργασίας, συνθέτουν το αναγκαίο μίγμα για τη μετάβαση στο σχολείο της αγοράς. Διαφημίζεται ήδη η «πλήρης αυτονομία του σχολείου» που σημαίνει απολύσεις και συμβάσεις ορισμένου χρόνου αντί για μόνιμη σταθερή δουλειά, χορηγίες αντί για χρηματοδότηση, λειτουργία με όποιο προσωπικό υπάρχει, προγράμματα χυλός, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες γονέων και δήμων.
Η πραγματικότητα λοιπόν που βιώνουμε μέσα στο σχολείο είναι η απλή συνέχεια. Αυτή είναι θύμα των πολιτικών του Μνημονίου και των συνταγών του ΟΟΣΑ. Δημοσιονομικοί κόφτες, δηλαδή καθόλου διορισμοί εδώ και κοντά μια δεκαετία, ανεπαρκής ή πολύ μικρή κάλυψη των αναγκών από προσλήψεις αναπληρωτών συναδέλφων. Το Ολοήμερο με τμήματα που ξεχειλίζουν από παιδιά. Η αποδυνάμωση του ολοήμερου νηπιαγωγείου και η μετατροπή του σε μια προαιρετική δομή παιδοφύλαξης και ταυτόχρονα οι επικείμενες συγχωνεύσεις ΑΤΕΙ και ΑΕΙ που θέτουν τους όρους για τη διεκδίκηση της πρωτοβάθμιας από τους δήμους, την ενιαιοποίηση των ηλικιών 0 έως 8 ετών. Η παράλληλη στήριξη συρρικνώνεται. Υπάρχουν 5.600 εγγεγραμμένες διαγνώσεις οι οποίες για να καλυφθούν με βάση το αίτημα «ένας εκπαιδευτικός ανά μαθητή», απαιτούνται 3.600 επιπλέον προσλήψεις. Αντ’ αυτού, προσλαμβάνονται 923 εκπαιδευτικοί. Οι μεταταγμένοι εκπαιδευτικοί από τη Β/μια, το πρώτο παράδειγμα κινητικότητας στην εκπαίδευση, παραμένουν σε καθεστώς ομηρίας εδώ και 4 χρόνια χωρίς να τους αποδίδονται οργανικές θέσεις, διατηρώντας έτσι το αίσθημα εργασιακής ανασφάλειας και εκπαιδευτικών πολλών ταχυτήτων. Η ισοπέδωση εργασιακών δικαιωμάτων και η εισαγωγή των κουπονιών στη δημόσια εκπαίδευση είναι πλέον γεγονός. Η εκπαίδευση των προσφυγόπουλων και πάλι στα απογευματινά τμήματα με τα παιδιά αποκομμένα από τη σχολική καθημερινότητα. Το δημόσιο σχολείο είναι υποχρηματοδοτούμενο, υποστελεχωμένο, στην κλίνη του μνημονιακού Προκρούστη. Αντιθέτως, μετά την Υ.Α. Φίλη, με το νέο ΠΔ 79 παγιώθηκε η συρρίκνωση του πρωινού προγράμματος Ούτε συζήτηση φυσικά για στελέχωσή του. Οι διορισμοί έχουν παραπεμφθεί στις καλένδες όποτε η «δημοσιονομική κατάσταση το επιτρέψει», δηλαδή όταν οι δανειστές δώσουν την έγκρισή τους. Η υποκρισία του Υπουργείου απύθμενη. «Εμείς θέλουμε, αλλά δεν μας αφήνουν οι άλλοι». Το σχολείο στελεχώνεται όλο και περισσότερο από εκπαιδευτικούς με ελαστικές εργασιακές σχέσεις και ατομικές συμβάσεις εργασίας. Η «φυλή» των αναπληρωτών κι εκείνη των ωρομισθίων δεν είναι πια παρά μόνο μία κανονικότητα. Το πρόβλημα γίνεται οξύτερο αν σκεφτεί κανείς ότι οι θέσεις που οι συνάδελφοί μας καλύπτουν είναι θέσεις που αφ’ ενός θα έπρεπε να καλύπτονται από μόνιμους μαζικούς διορισμούς αφ’ ετέρου χρόνο με τον χρόνο λιγοστεύουν (φέτος για πρώτη φορά μόλις και μετά βίας ξεπερνούν τις 22.000 , λιγότεροι ακόμη και από τις εξαγγελίες της κυβέρνησης). Η «φυλή» αυτή καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες ενώ «τιμωρείται» με περιπλάνηση σε δύο –τρία και τέσσερα σχολεία. Οι «νομάδες της εκπαίδευσης» είναι ο κανόνας. Και πολλές φορές αναγκάζονται να ζήσουν και σαν νομάδες σε σκηνές στις παραλίες των νησιών! Το σχολείο καλύπτει το πρόγραμμα του όπως να ‘ναι και με όποιον να ‘ναι. Σχολείο χυλός, φτηνό κι ευέλικτο που μόνο μόρφωση δεν παρέχει.
ΠΟΙΟΙ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
Δεν είναι ερώτηση κουίζ. Είναι φανερό πια ότι η κυβέρνηση που υποτίθεται ότι κουβαλούσε την ελπίδα που θα ερχόταν είναι ο βασικός συμμέτοχος στην κατάσταση που βιώνουμε. Είναι ο συμμέτοχος του ΟΟΣΑ και της ΕΕ. Και οι δύο αυτοί υπερεθνικοί οργανισμοί σχεδιάζουν τη νέα πραγματικότητα. Τι λέει αυτή; Τα σχολεία οφείλουν να αξιολογούνται, να κρίνονται και να εξασφαλίζουν την ύπαρξή τους αντλώντας χρηματοδότηση από την ιδιωτική αγορά ή δίνοντας μάχη με τα άλλα δημόσια σχολεία για την εξασφάλιση της πενιχρής δημόσιας χρηματοδότησης. Αυτό θα είναι ένα σχολείο ασφυκτικά ελεγχόμενο και επιτηρούμενο την ίδια στιγμή που η χρεοκοπία του δεν θα μπορεί να κρυφτεί. Θα είναι το σχολείο όπου το μορφωτικό δικαίωμα θα χάνεται μέσα στη δικτατορία των δεικτών των αποτιμήσεων και των αξιολογήσεων. Όλα πια θα μπαίνουν σε κουτάκια. Πρόσφατα τα κλιμάκια του ΟΟΣΑ πέρασαν το κατώφλι σχολικών μονάδων συνοδευόμενοι από στελέχη της διοίκησης. Σκοπός τους να ελέγξουν την προθυμία των σχολείων να ευθυγραμμιστούν με αυτές τις νόρμες, να καλλιεργηθεί η κουλτούρα της αξιολόγησης.
ΕΜΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ;
Άνθρωποι που προήλθαν από την Αριστερά ή που δήλωναν «αριστεροί» σήμερα υπογράφουν ιδιωτικοποιήσεις, στέλνουν τα ΜΑΤ ενάντια σε συνταξιούχους, εργαζόμενους, φοιτητές. Παραδίδουν τη χώρα στους Αμερικανούς, χωρίς τσίπα και αιδώ. Ετοιμάζονται να βγάλουν στο σφυρί σπίτια και περιουσίες. Συνεχίζουν το «έργο» των προηγούμενων κυβερνήσεων σε όλα τα ουσιώδη θέματα που αφορούν τη ζωή μας. Και εμείς, στεκόμαστε αμήχανοι μπροστά τους και πολλές φορές αισθανόμαστε απόλυτα μόνοι μας. Το κίνημα, με την αίσθηση της ήττας, προσπαθεί να επανακτήσει τα οράματά του και τις δυνάμεις του. Το «δεν υπάρχει εναλλακτική» φαίνεται ανίκητο και ότι η κυριαρχία των όρων και νόμων της αγοράς είναι ο μοναδικός δρόμος, έχει εμπεδωθεί σε ένα πολύ μεγάλο τμήμα του κόσμου. Μέσα σε όλη αυτή τη μιζέρια υπάρχουν κινήσεις και αντιστάσεις είτε στα θέματα δικαιωμάτων και αλληλεγγύης είτε σε διάφορους συνδικαλιστικούς χώρους. Ωστόσο, ακόμη δεν έχει διαμορφωθεί μια άλλη προοπτική που να συνδέει τους μικρούς και μεγάλους αγώνες με το αίτημα ενός άλλου δρόμου για την κοινωνία, ενός άλλου δρόμου για τη ζωή μας.
ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;
Όσο και να προσπαθούμε να το αρνηθούμε όλες κι όλοι το ξέρουμε βαθιά μέσα μας. Μόνο η δύναμη των πολλών μπορεί να φέρει την όποια μικρή ή μεγάλη αλλαγή. Μόνο μέσα από τη συλλογική δράση μπορούμε να βρούμε τον βηματισμό μας για τη λύση των προβλημάτων μας. Όπως αυτοί που ξέρουν να προστατεύουν πολύ καλά τα συμφέροντά τους, που καταφέρνουν να ενώνουν τις δυνάμεις τους για να αμυνθούν ή να επιτεθούν, που αποτελούν μια «αληθινή οικογένεια», «αλληλέγγυα και απίστευτα δραστήρια». Όπως αυτοί που έχουν ακόμα όνειρα και δεν κάνουν ούτε βήμα πίσω, προκειμένου να τα πραγματοποιήσουν. Ούτε βήμα. Έτσι κι εμείς, με περισσότερο σθένος και πείσμα, γιατί εμείς ανήκουμε πραγματικά σε μια οικογένεια. Ας παλέψουμε όλες κι όλοι μαζί για έναν Σύλλογο αγωνιστικό, όπου θα συναποφασίζουμε τις θέσεις και τις δράσεις μας για όλα τα προβλήματα και θα συμμετέχουμε ενεργά για να απαντάμε στις επιθέσεις που δεχόμαστε και να υπερασπιζόμαστε τα σπίτια μας, την παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον, τη δημόσια περιουσία, τις υποδομές μας, τη συνείδησή μας. Ας παλέψουμε όλες κι όλοι μαζί για έναν Σύλλογο μαχητικό στο σχολείο μας, για τα παιδιά μας, τις μαθήτριες και τους μαθητές μας και για τα εργασιακά μας δικαιώματα. Για να υπάρχει σταθερή και μόνιμη εργασία για όλες και όλους. Ας παλέψουμε όλες κι όλοι μαζί για έναν Σύλλογο, για όλη την κοινωνία…
Ν΄ αγαπάς την ευθύνη να λες, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω.
Σε μια περίοδο επίτασης των ταξικών αντιθέσεων: όπου ο κόσμος της εργασίας συνθλίβεται, όπου οι δημοκρατικές παρακαταθήκες απεμπολούνται, όπου ο κομφορμισμός, ο συμβιβασμός, ο αυταρχισμός, η μισαλλοδοξία και ο πιο κυνικός αριβισμός κυριαρχούν, μας δίνεται η δυνατότητα…
l την Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2017 να στηρίξουμε την προοπτική ενός συνδικάτου που δρα συλλογικά, αντιστέκεται και διεκδικεί…
lτην Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2017 με την ψήφο μας να επαναπροσδιορίζουμε και να νοηματοδοτήσουμε την χειραφετητική παιδαγωγική, με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες των μαθητών/μαθητριών για μια πολύπλευρη, πολυτεχνική και ανθρωπιστική μόρφωση χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις…
lτην Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2017 με την στάση ευθύνης μας, με τον νου και την καρδία μας να υπερασπιστούμε τον κοινωνικό χαρακτήρα της γνώσης στις τέχνες και στις επιστήμες, την κοινωνική δικαιοσύνη, την κοινωνική αλληλεγγύη, την άρση των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων…
Απέναντι στον νεότευκτο σκοταδισμό, τον νέο συντηρητισμό και τον πατριδοκάπηλο εθνικισμό, ενάντια στην εμπέδωση της εμπορευματικοποίησης γνώσης και εκπαίδευσης, αντιπαλεύοντας τον διοικητισμό, την υποταγή στον ακραίο νεοφιλελευθερισμό και στις πολιτικές που τον ενισχύουν, κόντρα στις γραφειοκρατικές ιεραρχίες που συμπορεύονται με τον πελατειακό συνδικαλισμό, τον καιροσκοπισμό και την προσωπική ιδιοτέλεια…
στηρίζουμε τη ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ !
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Ανεξάρτητες Αυτόνομες Ριζοσπαστικές Παρεμβάσεις – Κινήσεις - Συσπειρώσεις Π.Ε.
Ε΄ ΣΥΛΛΟΓΟΣ Π.Ε. Ν. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «ΔΕΛΜΟΥΖΟΣ – ΚΟΥΝΤΟΥΡΑΣ»
Υποψήφιοι/-ες για το Δ.Σ. του Ε΄ Συλλόγου Π.Ε. Ν. Θεσσαλονίκης
ΓΚΛΑΡΝΈΤΑΤΖΗΣ ΝΙΚΌΛΑΟΣ 41Ο ΔΗΜ. ΣΧ. ΘΕΣ/ΝΊΚΗΣ
ΚΑΡΑΓΚΟΎΝΗ ΒΑΣΙΛΙΚΉ 4Ο ΕΙΔ. ΣΧ. ΘΕΣ/ΝΊΚΗΣ
ΚΆΣΚΑΡΗΣ ΙΩΆΝΝΗΣ 37Ο ΔΗΜ. ΣΧ. ΘΕΣ/ΝΊΚΗΣ
ΛΑΝΤΑΒΌΣ ΒΑΣΊΛΕΙΟΣ 37Ο ΔΗΜ. ΣΧ. ΘΕΣ/ΝΊΚΗΣ
ΧΕΠΠΆΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΊΑ 61Ο ΔΗΜ. ΣΧ. ΘΕΣ/ΝΊΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου