Παρεμβάσεις ΔΕ Θεσ/νίκης: ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ-ΠΑΜΕ αποχωρούν από τις Γ.Σ.: υπονομεύουν πάγιες διαδικασίες και τη δημοκρατική λειτουργία του σωματείου. Δε θα το επιτρέψουμε!

 Του Γιάννη Λαθήρα*

Σε ανακοίνωση του το ΔΣ της Γ ΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης στις 7 Μάη 2016, παραμονή της ψήφισης στη Βουλή του ασφαλιστικού και φορολογικού τερατουργήματος επαναλάμβανε όπως κάθε φορά τα τελευταία χρόνια, όταν ψηφίζονταν στη βουλή παρόμοια αντιλαϊκά μέτρα: «Διακηρύσσουμε ότι όποιος βουλευτής ψήφισε αλλά και όποιος θα ψηφίσει  νόμους που υποθηκεύουν τις ζωές μας θα είναι ανεπιθύμητο πρόσωπο παντού και θα βρει απέναντί του το λαό».

Έκφραση πολλαπλώς διατυπωμένη τα τελευταία 6 χρόνια των διαρκών μνημονίων σε πλείστα κείμενα κομμάτων (και του ΣΥΡΙΖΑ), φορέων, πολιτών, συνδικάτων, άλλων ΕΛΜΕ, συλλογικοτήτων κ.λπ. Ύστατη, απελπισμένη κραυγή έκκλησης στους εκπροσώπους του λαού να μην ταχθούν με την ψήφο τους ενάντιά του! Αρκετές φορές η έκκληση αυτή  επηρέασε, μαζί βέβαια με άλλες παραμέτρους, την στάση ορισμένων βουλευτών που καταψήφισαν τα μνημόνια ή προδήλως αντεργατικά νομοσχέδια που προκάλεσαν αναταράξεις και ανακατατάξεις του πολιτικού σχηματισμού.

Στην ίδια ανακοίνωση για λόγους προφανούς διαφοροποίησης, σεβασμού, εκτίμησης και αφελούς όπως αποδείχτηκε ελπίδας γράφαμε:

«Ιδιαίτερα απευθυνόμαστε στον συνάδελφο πρόεδρο της Γ΄ ΕΛΜΕ επί σειρά ετών Τρ. Μηταφίδη νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και τον καλούμε να καταψηφίσει το νομοσχέδιο που κατακρεουργεί τα ελάχιστα δικαιώματα  που έχουν απομείνει και τα οποία υπεράσπιζε στους κοινούς αγώνες του κλάδου».

Τον αποκαλούσαμε συνάδελφο, στιγματίζαμε μόνο το νομοσχέδιο και αναγνωρίζαμε το αγωνιστικό του παρελθόν και τη συνεισφορά του στους μεγάλους και κοινούς αγώνες του κλάδου. Τον καλούσαμε απλά να υπερασπίσει με την στάση του στη βουλή το κοινό κεκτημένο και τους κοινούς αγώνες, αφού άλλωστε αυτά ήταν από τους βασικούς παράγοντες που συνέβαλλαν στην ανάδειξή του στο βουλευτικό αξίωμα. Ήταν άλλωστε υποχρέωση μας ως συνδικάτο που θέλει να υπερασπισθεί με κάθε τρόπο τα δικαιώματα των μελών του.

Γνωρίζαμε βέβαια ότι ήδη ήταν ένας από τους 222 βουλευτές των κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ- ΠΟΤΑΜΙ που είχαν ψηφίσει στις 14 Αυγούστου 2016 το 3ο μνημόνιο. Ενέργεια που περιγελούσε το 62% του περήφανου ΟΧΙ του ελληνικού λαού πριν  μόλις ένα μήνα.

Εκεί ήδη έγιναν «κομμάτια και θρύψαλα» κατακτήσεις του κλάδου και η πλειοψηφία του καταδικάζονταν, όπως και εκατομμύρια εργαζόμενοι, σε πολυετή επιπλέον παραμονή στην υπηρεσία ως τα βαθιά γεράματα λόγω της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης.

Εκεί είδαμε  για πρώτη φορά Μνημόνιο  για την Παιδεία που την έδινε «προίκα», όχι στην… «πριγκίπισσα Σοφία» όπως το ‘63 καθώς μας έλεγε ο Τριαντάφυλλος, αλλά στον Προκρούστη της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ.

Ήταν μια μεγάλη απογοήτευση η τότε στάση του, αλλά ακόμη ελπίζαμε, και μας κατηγορούσαν πολλοί γι’ αυτό.

Στα πλαίσια της προηγούμενης κοινοβουλευτικής του θητείας τον είχαμε συναντήσει, τον είχαμε συγχαρεί, του παραδίναμε υπομνήματα και αναφορές, ανταλλάσαμε απόψεις για τα ζητήματα της Παιδείας όπως και με άλλες κοινοβουλευτικές ομάδες και βουλευτές της πόλης, π.χ. του ΚΚΕ.

Περιμέναμε ότι κάποτε θα υπήρχε ένα όριο πέρα από το οποίο δεν θα απεμπολούσε την «ιστορία και τις αξίες της Αριστεράς»,  όπως δήλωσε στις 8 του Μάη στη ομιλία του στη βουλή που ήταν γεμάτη αναφορές σε μεγάλους εργατικούς αγώνες του παρελθόντος.

Δυστυχώς  δεν υπήρξε ανταπόκριση στο κάλεσμα μας και τελικά υπερψήφισε την κατακρεούργηση των δικαιωμάτων μας.

Αντί απάντησης στην έκκλησή μας 3 μέρες μετά στις 10 Μάη, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στο Ρ/Σ «Το κόκκινο» εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου επίθεση στο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ. Μας χαρακτήρισε «νεόκοπους, εμπαθείς, αμνήμονες, αχάριστους, ασεβείς προς την ιστορία της ΕΛΜΕ, την οποία έχουμε ξεστρατίσει»…

Προσπερνάμε το γεγονός ότι ο δημοσιογράφος κ. Λυκεσάς, που του έθεσε το σχετικό ερώτημα, παραβιάζοντας κάθε δημοσιογραφική δεοντολογία, επικαλέσθηκε «κάποιες πληροφορίες» (!) που είχε, αποφεύγοντας να χρησιμοποιήσει την επίμαχη ανακοίνωση ή να ρωτήσει και την δική μας άποψη. «Εκεί που μας χρωστούσανε μας πήραν και το βόδι» είπαμε και δεν δώσαμε συνέχεια. 

Την Κυριακή 22 Μάη  ο Τρ. Μηταφίδης ψήφισε ακάθεκτος τη νέα φοροκαταιγίδα, την παράδοση της δημόσιας περιουσίας στους δανειστές και το διαβόητο  «κόφτη», που θα περικόπτει αυτόματα μεταξύ των άλλων τις δαπάνες για την Παιδεία και τους μισθούς/ συντάξεις των εκπαιδευτικών!!!

Δεν έχει τέλος αυτή η ιστορία…

Την Τετάρτη  18/5 όμως το πρωί ο σ. Τρανός  πρώην πρόεδρος κι αυτός της Γ΄ΕΛΜΕ, επανέφερε τη συζήτηση με κείμενο /παρέμβαση που έστειλε στα σχολεία και κατέθεσε στην Γ.Σ. την ίδια μέρα.

Στην προσπάθεια του να υποστηρίξει τον Τριαντάφυλλο Μηταφίδη κατέφυγε σε έναν παραληρηματικό λόγο και το μόνο συγκεκριμένο που παρέθετε ήταν ύβρεις προς τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ που χαρακτηρίζονται: «υπεραριστεροί, εμμονικοί ιδιοκτήτες νεοσταλινικών μορφωμάτων που απειλούν με συνδικαλιστικά πογκρόμ και φυσική βία», συσχετίζονται «με πατενταρισμένους χουντικούς από τους οποίους διεκδικούν μερίδιο στη βία» (!) και άλλα φαιδρά που καλούνται να κρίνουν οι συνάδελφοι.

Για να τελειώνουμε με αυτή τη συζήτηση…

Δεν ήμασταν ποτέ με τη λογική της βίας, άλλοι «βιαιοπραγούν» στο καθημαγμένο  πλέον σώμα της κοινωνίας και της εκπαίδευσης ψηφίζοντας συνεχώς και ανηλεώς νόμους και μέτρα εξόντωσης τους.

 Άλλοι είναι νεόκοποι. Νεόκοποι μνημονιακοί που δεν σέβονται το ίδιο τους το παρελθόν και την προηγούμενη τους στάση, που προκαλούσε την εκτίμηση και το σεβασμό.

Εμείς πράγματι είμαστε εμμονικοί με την υπεράσπιση των  δικαιωμάτων  των εκπαιδευτικών και το όραμα ενός σχολείου των όλων και των ίσων.  Δεν απεμπολούμε ούτε γράμμα από τα αιτήματα και τις θέσεις του κλάδου. Διεκδικούμε πάντα τα «αυτονόητα», δεν προσχωρούμε στο «ρεαλισμό» της ήττας, της υποταγής και του αδιανόητου. Προφανώς λοιπόν και δεν έχουμε ξεστρατίσει την ΕΛΜΕ. Λέει ακόμη τα ίδια «παλαιομοδίτικα, ουτοπικά και ξύλινα»,  που είναι γραμμένα με αμέτρητες απεργίες, απεργίες πείνας, πορείες, συγκρούσεις,  νίκες και ήττες.

Συνεχίζουμε όχι μόνο στους δρόμους του αγώνα που βαδίζαμε κάποτε μαζί, αλλά και με συνέδρια, παρεμβάσεις, ανακοινώσεις, προτάσεις, πλάι στην αέναη μάχη με το σκοτάδι στις ανήλιες αίθουσες των σχολείων για να φωτίσουν  χαμόγελα τα παιδιά της κρίσης. Συνεχίζουμε να επιβραβευόμαστε με τα ίδια χημικά και γκλομπ των δυνάμεων καταστολής.

Άλλοι έχουν ξεστρατίσει απ΄ όλα αυτά και …πήραν το μεγάλο δρόμο για να παν στα «ξένα».

Εμείς κρατάμε ακόμη τα πανό σου Τριαντάφυλλε, περιμέναμε να τα «ανοίξεις» και συ μέσα στη βουλή και όχι να χρησιμοποιείς τη γλώσσα των διωκτών μας για «δημοσιονομικές δυσκολίες», «απαραίτητες χειρουργικές παρεμβάσεις» και άλλα παρόμοια.

Αν οι «αριστεροί» ψηφίζουν μνημόνια αντί να τα «σκίζουν» και παραδίνουν στη χλεύη τα ιερά και όσια της Αριστεράς, είμαστε περήφανοι που μας αποκαλείτε «υπεραριστερούς»!

Ούτε αμνήμονες είμαστε, θα σαι πάντα εκεί…

Στις αίθουσες των γερασμένων καθηγητών που θα σέρνουν τα κουφάρια και τη μιζέρια τους από σχολείο σε σχολείο.

Στη σκέψη των …αιώνιων αναπληρωτών.

Στις θλιμμένες πλέον σχολικές γιορτές θα αναζητούμε λόγια τιμής για την υποθηκευμένη πια πατρίδα.

Στις θλιβερές συνάξεις των πάμπτωχων συνταξιούχων  χωρίς ανθρώπινη περίθαλψη….

Θα μνημονεύουμε με αφόρητη νοσταλγία την απεργία του ‘88 με τις κατακτήσεις, του ‘90  με την επιστράτευση και τους απεργούς πείνας, το ‘97, τα «εξεταστικά» του ‘98, το 2006 μαζί με τους δασκάλους, το 2013 με τους καθηγητές της διαθεσιμότητας.

Θα θυμόμαστε ακόμη τις ιστορίες για τους αγώνες, τους πιο παλιούς που περιέγραφες στις συνελεύσεις και στις «ενημερώσεις» και θα προσπαθούμε, θα πασχίζουμε για τα «πολυτεχνεία της δικής μας εποχής» .

Έστω λίγοι στην αρχή, και συ κάποτε έχαιρες την εκτίμηση ανήκοντας στις «μειοψηφίες τάγματα ξυπόλητα» που γράφουν ιστορία.

Έστω «οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι» κατά την προσφιλή σου έκφραση βάζοντας πια απουσία στο όνομα σου στο «παρουσιολόγιο της τιμής». 

Αργά ή γρήγορα  όμως οι καθηγητές της χώρας θα σηκώσουν πάλι κεφάλι και με τους αγώνες τους θα κάνουν κουρελόχαρτα και παρελθόν τα νομοσχέδια της ντροπής!

 Ίσως και να μη γίνει ποτέ αυτό, αν η απογοήτευση που σπείρατε, κυριεύσει … «απόκληρα   απομείνουμε πουλάκια κυνηγημένα, με ξεπουπουλιασμένα τα φτερά».

Θα μαζευόμαστε τα βράδια στη γνωστή ταβέρνα που τα πίναμε μετά τις συνελεύσεις, θα τραγουδάμε Γκαϊφίλια:

Σωθήκανε τα ψέματα, κατέρρευσαν οι μύθοι
τώρα σχεδόν αμήχανα κοιτάζω τον καιρό
τις διαδρομές που κάναμε τις κάναμε στην τύχη
μικρό καράβι χάρτινο βουλιάζει στο νερό

Τα οράματα μας άφησαν σαν άστατη ερωμένη
λάθος στο λάθος κύλησε του μύθου η τροχιά
περίλυποι αθροίζουμε του ονείρου οι χαμένοι
και μας κυκλώνει τ’ άγνωστου μια θάλασσα πλατιά

Ενοικιαστές αυθαίρετων κάστρων ερειπωμένων
ενός ονείρου φθίνοντος παράλογοι εραστές
ποιος είπε τάχα πονηρά νικά ο επιμένων
νικά εκείνος που πουλά επικερδώς το χθες

Μέσα σε γήπεδο βαρύ, στου σχετικού τη λάσπη,
σύραμε και κυλήσαμε ιδέες κι εμμονές
σ’ αυτά που αγαπήσαμε μια μαύρη τρύπα χάσκει
κι ο θούριος που αρχίσαμε μας βγήκε αμανές

Θεσσαλονίκη 23 Μάη 2016

Λαθήρας Γιάννης

(Νυν πρόεδρος της Γ΄ΕΛΜΕ-Θ

«Ασεβής, αμνήμων και ξεστρατημένος»)

* Ο Γ. Λαθήρας είναι πρόεδρος της Γ' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης