Αυτή είναι η φράση του Michael Oliver που συμπυκνώνει την πεμπτουσία του λεγόμενου κοινωνικού μοντέλου για την αναπηρία, το οποίο όπου εφαρμόστηκε ή αποτέλεσε πλοηγό εκπαιδευτικών πολιτικών αντιστρατεύτηκε σθεναρά και σταθερά το κράτος πρόνοιας στο σύνολό του. Αυτό δηλώνεται άλλωστε και στην ανακοίνωση αυτοαποκάλυψης της κίνησης Μηδενικής Ανοχής (Μ.Α.), όπου μεταξύ άλλων συγχέονται γνώμες με τα αποτελέσματα ερευνών, και αντιστρέφεται η αλήθεια. Με τη δεύτερη δημόσια τοποθέτησή της η Μ.Α αναβαθμίζει την επίθεσή της όχι μόνο στο Ειδικό Σχολείο εναντίον του οποίου αρχικά έβαλλε. Ο πραγματικός στόχος αποκαλύφτηκε και είναι η κατεδάφιση ολόκληρης της ειδικής εκπαίδευσης. Σε αυτό συμπεριλαμβάνεται η κατεδάφιση των Τμημάτων Ένταξης που δεν θεωρούνται αρκούντως συμπεριληπτικά αλλά και η Παράλληλη Στήριξη ως μέρος της Ειδικής Εκπαίδευσης. Στρέφονται ενάντια στην ύπαρξη ειδικών εκπαιδευτικών στα σχολεία, σχολικών ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών και λογοθεραπευτών που κατά τη θεώρησή τους είναι επαγγέλματα καταπιεστικά, όταν είναι στη δημόσια εκπαίδευση. Όχι όμως όταν είναι εκτός και κυρίως σε ιδιωτικά πλαίσια.
Ας ξεκαθαρίσουμε ωστόσο κάτι: Η συντριπτική πλειοψηφία των υπογραφόντων των δυο κείμενων δεν έχουν καμία άμεση, ζωντανή εμπειρία από την δημόσια ειδική εκπαίδευση. Όπως δεν είχε ούτε ο M. Oliver στον οποίο συχνά αναφέρονται. Φυσικά, αυτό δεν είναι από μόνο του κακό. Είναι απλά παραπλανητική η επίκληση μιας εμπειρίας που δεν υφίσταται για να επικαλείται ένα ψευδές ηθικό πλεονέκτημα: «εμείς δικαιούμαστε να ομιλούμε, εσείς όχι». «Εμείς δικαιούμαστε να κάνουμε προτάσεις για το μέλλον της ειδικής αγωγής, εσείς όχι». Είναι μια επίκληση στο ταυτοτικό δικαίωμα να προτείνουμε νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην εκπαίδευση. Ακόμα περισσότερο, η πλειοψηφία των συμμετεχόντων στην ΜΑ δεν είναι ανάπηροι. Διατηρούν ωστόσο όλοι το δικαίωμα της απόλυτης άποψης για την ειδική εκπαίδευση και καταδικαστικής για τους εργαζόμενους στο χώρο που τους θεωρούν περίπου «καταπιεστές». Επειδή δήθεν οι εκπαιδευτικοί του ριζοσπαστικού χώρου της εκπαίδευσης είναι «συντεχνία» και «πατερναλιστές», όπως με θράσος αναφέρουν. Ακολουθώντας το δόγμα της «κοινωνικής κατασκευής της αναπηρίας» που αναφέρουν, η Μ.Α. μας θεωρούν «συντεχνία» που επιθυμεί την αναπαραγωγή της. Άνθρωποι που οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν περάσει έξω από ειδικό σχολείο, αλλά φαίνεται να έχουν δει πολλές Χολυγουντιανές ταινίες με happy end και γνωρίζουν καλύτερα τι σημαίνει να μορφώνεις καθημερινά άτομα με ειδικές μαθησιακές ανάγκες (από την εκπαίδευση στην τουαλέτα και την πρώτη ανάγνωση και γραφή μέχρι την ασφάλεια στους δρόμους και τη διαχείριση χρημάτων στο σούπερ-μάρκετ) από τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν σε ειδικά πλαίσια, τα «εκπαιδευτικά απαρτχάιντ», όπως αποκαλούνται. Και το κακό που κάνουν είναι διπλό. Δεν είναι μόνο ότι στρατεύονται ανοιχτά στη κατεδάφιση της ΔΗΜΟΣΙΑΣ και ΔΩΡΕΑΝ Ειδικής Εκπαίδευσης, αλλά επιχειρούν να απαξιώσουν τη δουλειά και το έργο των εργαζόμενων εκπαιδευτικών που παλεύουν καθημερινά να οπλίσουν σε γνώσεις και κοινωνικές δεξιότητες ζωής παιδιά με ειδικές μαθησιακές ανάγκες σε όλα τα εκπαιδευτικά πλαίσια. Δεν είναι μόνο ότι αποθαρρύνουν τους εκπαιδευτικούς, αλλά και ότι νομιμοποιούν το οικονομικά συμφέροντα των σχολαρχών να μπουν για τα καλά στην ειδική εκπαίδευση.